Τρίτη και τρίτη μέρα Blogovision, με αέρα και κρύο. Εκεί που λες επιτέλους, λίγος χειμώνας, μαθαίνεις ότι γαμήθηκε ο Δίας και έγιναν ένα σωρό καταστροφές. Πλημμύρες, μποφόρ, ξεριζωμένα δέντρα, σπασμένες γλάστρες στο μπαλκόνι και τόσος καπνός που κάθε φορά που ανοίγεις το παράθυρο του μπάνιου, το σπίτι μυρίζει σαν καλύβα. Οι απέναντι ανάβουν σόμπα και έχουν βγάλει στο μπαλκόνι το μπουρί που σημαδεύει κατευθείαν στο παράθυρο. Ευτυχώς, με το παράθυρο κλειστό ο καπνός πάει ψηλά και φλομώνει τους πάνω ορόφους, οπότε μικρό το κακό, δεν συχνάζω και στο μπάνιο. Θυμήθηκα μία καθηγήτρια ιστορίας στο γυμνάσιο που μας έλεγε ιστορίες από τα φοιτητικά της χρόνια και την λυπόμασταν την καημένη που είχε περάσει τέτοιες κακουχίες. Στη μακρινή δεκαετία του 80, λοιπόν, ζεσταινόταν με στόφα και νοίκιαζε μόνο ένα δωμάτιο στο σπίτι που έμενε (σε μία γριά κυρία, χήρα). Δεν ήθελε να νοικιάσει κουζίνα, ούτε τουαλέτα για να της βγαίνει το ενοίκιο πιο «συμφερτικό». Για να κάνει την ανάγκη της πήγαινε στα Γκούντις της γειτονιάς της και μετά συγκεντρωνόταν στην ανάγνωση βίων αγίων. Δεν ξέρω πώς τα κατάφερνε, αλλά βολευόταν. Μπάνιο έκανε κάθε δυο βδομάδες που πήγαινε στους δικούς της. Έτρωγε κάθε μέρα στο σχολείο τυρόπιτες και κουλούρια και μάζευε τα λεφτά για την προίκα της. Ελπίζω να έπιασαν τόπο.
Αν ανοίξω το παράθυρο του μπάνιου μπουκάρει καπνός και αν ανοίξω το παράθυρο του καθιστικού βρωμάει κοπριά (η τρισκατάρατη η αποκάτω έχει βάλει ξανά κοπριά στα λουλούδια). Ανοίγεις και μυρίζει σαν βόθρος και σάπιο ζώο μαζί, όλο το καλοκαίρι νόμιζα ότι κάτι είχε ψοφήσει στο μπαλκόνι της. Ευτυχώς που έπιασε κρύο και δεν χρειάζεται ν’ ανοίγω συχνά.
Όποτε θυμάμαι την καθηγήτρια της ιστορίας θυμάμαι και μια φιλόλογο που στην τρίτη γυμνασίου μας εξιστορούσε μόνο της σεξουαλική της ζωή, μας ανέλυε πώς το έκανε με τον φίλο της και πως όταν δεν είχαν προφυλακτικό, εκείνος τελείωνε μέσα στις πλαστικές συσκευασίες από μακαρόνια. Μπορεί να μην κάναμε ποτέ αρχαία ελληνικά, αλλά ήταν το πιο αγαπημένο μας μάθημα. Στα μέσα της χρονιάς την έστειλαν αλλού και μετά το σχολείο έγινε ξανά βαρετό.
Δεν ξέρω πώς γίνεται, αλλά το καλοκαίρι δεν θυμάμαι ποτέ ιστορίες από το σχολείο, μου πλακώνουν όλες μαζί μόλις πιάσει κρύο.
Κάθε πρωί που μπαίνω στο facebook το πρώτο πράγμα που ψάχνω είναι οι φωτογραφίες του Βασίλη, το like είναι κάτι σαν ιεροτελεστία: καφές, like στους ουρανούς και λίγο dangerous minds. Μετά ντύνομαι.
Σήμερα είχε αυτές τις τρεις αδερφές από την δεκαετία του 40 που τις έλεγαν Ross Sisters (Vicki, Dixie και Betsy, αν τις προφέρεις ακούγονται σαν αρρώστιες) οι οποίες ήταν τρομερά ταλαντούχες κοπέλες και εκτός από καλλίφωνες ήταν και κορίτσια-λάστιχα, αναποδογύριζαν και δίπλωναν στα δύο και μετά έκαναν και ρόδα οι τρεις μαζί. Το τραγούδι λέγεται Solid Potato Salad, αλλά το καλύτερο είναι μόλις τελειώσει. Δες το βίντεο και θα καταλάβεις. Δεν υπάρχουν τέτοιες τραγουδίστριες σήμερα, το ταλέντο τους είναι λειψό.
Οι φωτογραφίες είναι όλες του Βασίλη Μπίμπα που ξεκίνησε καινούργιο site εδώ.
σχόλια