Ιταλία. Μέσα δεκαετίας '50. Ένας Ιταλός Πολιτικός Μηχανικός κατασκευάζει κάθε χρόνο τη δική του Βηθλεέμ. Χαρτί, τσιμέντο, άμμος. Και μαζί το βραβείο καλύτερης διακόσμησης στη Νάπολι. Η Δέσποινα Πολυχρονίδου μας αφηγείται την ιστορία του προπάππου της.
«Ο Ιταλός προπάππος μου, πολιτικός μηχανικός, κάθε χρόνο, έφτιαχνε από χαρτί, τσιμέντο και διάφορα άλλα υλικά την πόλη της Βηθλεέμ και τη φάτνη. Επί ένα μήνα έσπαγε, έκοβε, έραβε, κολλούσε και έβαζε ένα ένα σπιτάκια και ανθρωπάκια σε ένα τεράστιο τραπέζι.
Έφτιαχνε δρόμους, σπίτια από τσιμέντο, μπαλκονάκια από μικρά κλαράκια, πόρτες και παραθυράκια, ανθρωπάκια, δεντράκια από τσόχα, δρόμους από άμμο, δέντρα από μικροσκοπικά κλαδιά, λίμνες και ρυάκια.
Είχε ακόμη και φοίνικες φτιαγμένους στο χέρι - ο κορμός ήταν φτιαγμένος από οδοντογλυφίδες ενώ ντυνόταν με λινάτσα, και τα φύλλα του ήταν φτιαγμένα από φρέσκα φύλλα δέντρων που κόβονταν με προσοχή στο σχήμα των φύλλων του φοίνικα.
Κάθε χρόνο κέρδιζε το βραβείο της καλύτερης διακόσμησης στη Νάπολι. Όταν τελείωναν οι γιορτές, το γκρέμιζε, και το ξαναέχτιζε την επόμενη χρονιά, για το καλό. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου γιορτάζουμε έτσι ακριβώς τα Χριστούγεννα στο σπίτι της γιαγιάς. Η ίδια μου φτιάχνει μία μίνι εκδοχή, με αλευρόκολλα, χαρτόνια, γκι και κλαδιά από έλατο. Ποτέ δεν θα είναι τόσο καλό όσο το πρωτότυπο, αλλά είναι εξίσου διασκεδαστικό!».
Φωτογραφίες: Δέσποινα Πολυχρονίδου
σχόλια