Το σύνθημα της επιστροφής της γης για τις ελίτ του Μανχάταν φαίνεται να έδωσε το 2012 με τη συγκεκριμένη φωτογράφιση στο αμερικανικό περιοδικό Bon Appétitο André Balazs, ιδιοκτήτης των ξενοδοχείων Standard και Chateau Marmont. Στη συνέντευξή του, αναφερόταν στην αγορά 300 στρεμμάτων γης κοντά στη Νέα Υόρκη από κοινού με τον James Truman, πρώην ιθύνοντα νου της Condé Nast, με σκοπό την παραγωγή βιολογικών προιόντων για τα ξενοδοχεία του.
Το παράδειγμα του André Balazs δεν άργησε να μιμηθεί η Amanda Brooks, διευθύντρια μόδας των μεγάλων καταστημάτων Barneys, η οποία και εγκαταστάθηκε σε μία φάρμα του Oxfordshire.
Το κτήμα της στυλίστριας (στο αμερικανικό Marie Claire) Laura Ferrara και του φωτογράφου συζύγου της στο Westwind Orchard, το οποίο εκτός από τις 500 μηλιές διαθέτει και κτηνοτροφικές μονάδες. Όλα Βιολαγικά !
Η Ann Marie Gardner, διευθύντρια του περιοδικού, πρώην συντάκτρια στο περιοδικό Monocle και στην εφημερίδα New York Times. "Δεν πρόκειται για μόδα, υποστηρίζει, αλλά για κίνημα. Οι φοιτητές που τελειώνουν το Πανεπιστήμιο δεν θέλουν πια να κάνουν την πρακτική τους σε τράπεζα, αλλά σε αγρόκτημα" (Les stars du champ-biz από την Elisabeth Franck-Dumas, Libération 03.01.2014).
FacebookTwitter Βλ. dwell.com και Face Stockholm. FacebookTwitter Modern Farmer, Issue No.1. Βλ. portlandtradingco.com. FacebookTwitter Modern Farmer, Issue No.3. Βλ. portlandtradingco.com.
"Hello! My name's Eugénie. I'm a photographer from Portland, Ore., currently on the road in the great Northwest. I've just wrapped an artist's residency at the Tofino Botanical Gardens, on the west coast of Vancouver Island, and am now heading to Alaska by way of BC's mainland and the Yukon. I'll be checking out farm life along the way, traveling in my truck, and having deep conversations with Tilly, my pup and trusty co-pilot (shown here ignoring me, as usual)."
Modern farmers με προϋποθέσεις και συγκεκριμένες παραμέτρους λοιπόν. χμμ.. λογικό, αν συνυπολογίσουμε πως ορισμένοι, αν όχι όλοι τους, προέρχονται από ένα εντελώς διαφορετικό… πλανήτη , αυτού της ασφάλτου, των ψηλών κτιρίων του τρελού άγχους για την παράδοση εργασίας σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και περιορισμένου, ίσως, προσωπικού χρόνου.Οπότε, παρόλο που μπορεί να έχουν κάποια ελάχιστα (; ) κοινά σημεία με τους παραδοσιακούς καλλιεργητές, έχουν προσαρμόσει στις ανάγκες και στα γούστα τους αυτό, που ίσως εκτός από προσωπική ανάγκη να είναι και μια προσοδοφόρα επιχείρηση, not bad , εξάλλου έχουν την δυνατότητα και το προνόμιο της επιλογής, σίγουρα δεν μπορώ να τους κατηγορήσω γι΄ αυτό.
Το να προσπαθείς να δείξεις κάτι το οποίο απέχει πολλά χιλιόμετρα από την πραγματικότητα με ενοχλεί.Η ζωή σε μία φάρμα δεν είναι εύκολη υπόθεση, ο χρόνος που σπαταλάς για την φροντίδα του σου τρώει σχεδόν όλη τη μέρα.Εγώ ένα μπαχτσέ έχω σπίτι και χρειάζεται ώρες φροντίδας ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες + την λασπούρα + την βρωμιά + το καθημερινό μπάνιο + αν εργάζεσαι + αν έχεις σπίτι να φροντίσεις κλπ κλπ.Ωραία (ίσως) η ζωή σε μία φάρμα αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως δεν είναι εύκολη υπόθεση, κοντά φλοράλ φουστανάκια και καουμπόικα καπέλα!
Ναι, βέβαια. Σίγουρα. Έτσι είναι ακριβώς. Ούτε λάσπη, ούτε βρώμα και δυσοδεία από τις ακαθαρσίες των ζώων, ούτε κούραση, όλα κόβουμε με παρέα τη vogue. Από αυτό που πίνουν θέλω και εγώ.
σχόλια