To 2014 μπήκε δυσοίωνα για τους λάτρεις του cult underground κινηματογράφου:
Την περασμένη Πέμπτη, την δέυτερη μέρα του χρόνου, πέθανε στα 56 μόλις χρόνια του ο Mike Vraney.
Ο πατέρας του vintage bizarre κινηματογράφου και του exlpoitation - και sexploitation -
Ο πατεράς της vintage bizarre βιντεοκασσέτας, για να είμαστε πιο ακριβείς.
Η ιστορία έχει ως εξής:
Ο Vraney γεννήθηκε τα Χριστούγεννα του 1957.
Μεγάλωσε στο Seattle, παράτησε το σχολείο, και μπλέχτηκε για τα καλά στην πρώιμη punk rock τοπική σκηνή.
Το 1979 ανοίγει τις πόρτες του το ιστορικό live venue Showbox του οποίου είναι συνιδιοκτήτης, ενώ για ένα φεγγάρι έκανε τον μάνατζερ των Dead Kennedys, των TSOL, και άλλων συγκροτημάτων.
Μάζευε με πάθος παλιά κόμικ και παιχνίδια, memorabilia από ταινίες αλλά και από την ποπ κουλτούρα.
Όλοι λένε ότι είχε απίστευτο ταλέντο στο να ξεθάβει και να ανακαλύπτει τέτοιους θησαυρούς...
Η δεκαετία του '80 τον βρίσκει να είναι ιδιοκτήτης ένος comicbook βιβλιοπωλείου και να οργανώνει διαφόρων ειδών live.
O Mike φαινόταν να καταπιάνεται μια ζωή με τα πιο cool πράγματα και επαγγέλματα.
Και το 1990 ξεπέρασε κάθε τέτοιο cool όριο ιδρύοντας μία από τις σημαντικότερες αμερικάνικες εταιρίες διανομής ταινιών, την Something Weird.
Ο Mike Vraney ερωτεύτηκε το exploitation όντας έφηβος ακόμα, όταν δούλευε σε διάφορους κινηματογράφους ενηλίκων και σε drive -in.
Γρήγορα κατάλαβε πως αν κάποιος δεν έκανε κάτι γι' αυτό, χιλιάδες τέτοιες καλτ ταινίες β' διαλογής θα πήγαιναν χαμένες.
Κανείς δεν επρόκειτο να μεταφέρει σε βίντεο, πόσο μάλλον να ψηφιοποιήσει, όλους αυτούς τους καλτ θησαυρούς.
Κανείς εκτός από τον Vraney φυσικά..
Δανείστηκε το όνομα της εταιρείας του από το ομώνυμο φίλμ του Herschell Gordon Lewis, Something Weird, όπου μπλέκονται ιδανικά ένα μέντιουμ, πολύ LSD, μία φοβερή μάγισσα που μεταμορφώνεται σε μία σέξι νεαρή γυναίκα, το κουνγκ-φου, φαντάσματα, διάφοροι ψυχοπαθείς, και οι απαραίτητοι ομοσπονδιακοί πράκτορες (!)
Είχε πει χαρακτηριστικά:
« Κατ' εμέ, το τελευταίο σπουδαίο κινηματογραφικό είδος που θα έπρεπε να ερευνηθεί ήταν οι ταινίες exploitation/sexploitation από τη δεκαετία του '30 μέχρι και του '70.
Ψάχνοντάς το λίγο περισσότερο, ανακάλυψα ότι υπήρχαν πάνω από 2000 ταινίες που ήταν άγνωστες. Με αυτό ως έμπνευση ξεκίνησα σταδιακά να τις αναζητώ όταν συνέβη κάτι απίστευτο:
Ξαφνικά έπεσα πάνω σε μια μεγάλη συλλογή από φιλμ μικρού μήκους στριπτίζ, τα οποία έγιναν και οι πρώτες συλλογές ταινιών που κυκλοφορήσαμε.
Την ίδια, περίπου, περίοδο έλαβα ένα απροσδόκητο τηλεφώνημα από τον Dave Friedman, τον «βασιλιά του exploitation», ο οποίος με σύστησε στους συνεργάτες του (G. Lewis, Bob Cresse , Harry Novak, H.) και εκτός από μία υπέροχη συνεργασία γίναμε και πολύ καλοί φίλοι.
Αυτό το υλικό άρχισε να χτίσει τη συλλογή μας και να μας διαμορφώνει ως εταιρία ».
Μέχρι τον θάνατο του, μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα, η Something Weird κατάφερε να γίνει το μεγαλύτερο "θησαυροφυλάκιο" των καλτ b-movies παγκοσμίως.
Ήταν όλοι εκεί. Όλο το αμερικάνικο freak show.
Η Bettie Page, τα vintage splatter, δολοφονικοί νάνοι, hardcore πορνό, softcore πορνό, καράτε, γουέστερν, sexploitation, grindhouse ταινίες, όλα.
Περισσότερες από 2.500 ταινίες κυκλοφόρησαν σε βίντεο, κι αργότερα και σε DVD από τον Varney και τους συνεργάτες του.
Αναμφίβολα, έφυγε αφήνοντας πίσω μία κυριολεκτικά και μεταφορικά τεράστια κληρονομιά.
R.I.P
Ένα μίνι παλιό ντοκιμαντέρ για την Something Weird
σχόλια