Tη δεκαετία του ’70 που ξεκίνησε να φτιάχνει ταινίες o Danny Lyon ήταν ήδη ένας από τους πιο σημαντικούς Αμερικάνους φωτογράφους του βιωματικού φωτορεπορτάζ που όριζαν τη Νέα Δημοσιογραφία. Έγινε μέλος της λέσχης μοτοσικλετιστών Outlaws του Σικάγου και τους φωτογράφισε από το 1963 μέχρι το 1967, κατέγραψε σχεδόν όλες τις φάσεις του αγώνα για τα δικαιώματα των Αφρο-Αμερικανών μέχρι το 1968, τη δεκαετία του ’70 μπήκε σε έξι φυλακές του Τέξας, έγινε φίλος με πολλούς από τους κρατούμενους και φωτογράφησε μοναδικά προσωπικές τους στιγμές και όλα τα φωτογραφικά πρότζεκτ του έγιναν φωτογραφικά άλμπουμ που σήμερα είναι ιστορικά. Τη δεκαετία του ’70 άρχισε να φτιάχνει και ταινίες σε φιλμ 16mm, ξεκινώντας από τα παρατημένα παιδιά της Κολομβίας που ζούσαν στους δρόμους Los Niños Abandonados (1975) και συνέχισε με τους παράνομους εργάτες από το Μεξικό στο El Mojado (1974) και στο ElOtro Lado (1978). Μετά την περίοδο που πέρασε στις φυλακές του Τέξας και τις εμπειρίες του εκεί «αγωνίστηκε να προχωρήσει» επειδή του είχε δημιουργηθεί η αίσθηση ότι «δεν υπάρχουν άλλοι κόσμοι να κατακτήσει» στη δημιουργία φωτογραφικών βιβλίων. Αποφάσισε να ασχοληθεί με την κινηματογραφία για να αποτυπώσει την ομορφιά και την ανισότητα που έβλεπε στον κόσμο γύρω του.
Το El Otro Lado γυρίστηκε στο Μεξικό και την Αριζόνα και είναι μια 60λεπτη ταινία «οδυνηρής ομορφιάς» όπως την χαρακτηρίζει ο ίδιος. Ακολουθεί με την κάμερα μια ομάδα παράνομων μεταναστών, από το Μεξικό που ξεκινούν μέχρι το αγρόκτημα της Αριζόνας που καταλήγουν για να μαζεύουν πορτοκάλια και λεμόνια. Τους κινηματογραφεί να κοιμούνται στα χωράφια, να κάνουν μπάνιο στο κανάλι που χρησιμοποιείται για πότισμα, να παίζουν χαρτιά, να τραγουδούν, να χορεύουν. Κάνουν ό,τι μπορούν για να επιβιώσουν, έχουν μια ζηλευτή αισιοδοξία, μοιάζουν δυνατοί, περήφανοι και ελεύθεροι. Τα πλάνα του Lyon είναι απλά και άμεσα, κινηματογραφεί τα τραγούδια τους και τα αστεία που κάνουν την ώρα που μαζεύουν τα φρούτα με ένα χιούμορ που γίνεται σαρκασμός: «Το πρόβλημά μα μπορεί εύκολα να λυθεί. Δώσε στον καθένα μας από μία gringita και μετά μπορούμε να μεταναστεύσουμε. Μόλις πάρουμε την πράσινη κάρτα μπορούμε να τη χωρίσουμε».
Η μοναδική σκηνή που μπορεί να βρεις on line από την ταινία είναι αυτή πάνω που μπανιαρίζονται και τραγουδούν οι τρεις από τους εργάτες.
σχόλια