Ο Κισλόφσκι με τον "Δεκάλογο" του δραματοποίησε τις βιβλικές Δέκα Εντολές -σε ισάριθμες μικρού μήκους ταινίες- και το έκανε με ένα πολύ καθημερινό, αυστηρό τρόπο. Το κάθε (ωριαίο) επεισόδιο του Δεκάλογου είναι ένα θαύμα της απέριττης αφηγηματικής φινέτσας και της καταγραφής των ανθρώπινων αποχρώσεων. Ήταν πολλοί οι παράγοντες που συντέλεσαν στην δημιουργία ενός τέτοιου αριστουργήματος: τα απλά σκηνικά με την δράση να εκτελείται σε ένα απλό οικοδομικό τετράγωνο της Βαρσοβίας, η συναισθηματική λιτότητα της μουσικής του Zbigniew Preisner, το φοβερό κάστ. Και η συνολική εικόνα του έργου είναι τόσο ενιαία που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι ήταν 9 διαφορετικοί οι κινηματογραφιστές που το δημιούργησαν. Κι αν υπάρχει ένα κινηματογραφικό απόφθεγμα που μπορεί να διατυπωθεί από τη συγκεκριμένη αφήγηση αυτό είναι η έμφαση στο ανθρώπινο πρόσωπο.
