Η EIΔΗΣΗ ΟΤΙ θα έρχονταν οι Rolling Stones στην Ελλάδα ενθουσίασε όσους άκουγαν τέτοιου είδους μουσική εκείνη την περίοδο. Ήταν κάτι αξεπέραστο. Δεν έρχονταν τότε συγκροτήματα. Τη δεκαετία του ’60 τα πράγματα ήταν πολύ περιορισμένα. Η πληροφορία έφτανε απ’ ό,τι ακούγαμε από ξένους σταθμούς και απ’ ό,τι γραφόταν στα ψιλά γράμματα ορισμένων εφημερίδων. Βέβαια, ο αντίκτυπος των Stones εκείνη την εποχή δεν ήταν ίδιος μ’ αυτόν που είχαν τα επόμενα χρόνια στη χώρα μας. Βασίλευε μια κοροϊδευτική διάθεση για όσους ακούγανε ροκ: οι γιεγιέδες με τα μακριά μαλλιά. Ήταν όμως σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής και μόλις είχαν βγάλει το «Ruby Tuesday». Δηλαδή στο απόγειο της καριέρας τους.
Πριν παίξουν το «Satisfaction», ο μάνατζερ της μπάντας άρχισε να πετάει στο κοινό κόκκινα τριαντάφυλλα. Αυτό εκνεύρισε κάποιους αστυνομικούς, που έσπασαν στο ξύλο τον μάνατζερ και απώθησαν τον Τζάγκερ.
Η συναυλία γινόταν τη Δευτέρα 17 Απριλίου του 1967 στο γήπεδο του Παναθηναϊκού στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Τέσσερις μέρες πριν από την επιβολή της δικτατορίας. Τους έφερε ο Νίκος Μαστοράκης. Ήταν ο Νο 1 στον χώρο της μουσικής. Ήδη έκανε συναυλίες με γκρουπ όπως οι Forminx, ήταν γνωστός στο ραδιόφωνο και είχε ξεκινήσει και ένα γραφείο παραγωγής το 1966. Οι Stones ήταν οι πρώτοι που έφερνε και για τους επόμενους μήνες είχαν προγραμματιστεί οι Animals, ίσως οι Kinks, και μάλιστα έλεγε ότι θα φέρει και τους Beatles. Εγώ τότε υπηρετούσα στη Λάρισα και δεν ήμουν, φυσικά, αυτός που είμαι τώρα. Πήρα άδεια ώστε να κατέβω να τους δω. Το πρωί πήγαμε στο αεροδρόμιο να τους δούμε την ώρα που θα φτάνανε. Εκεί μας περίμενε μια ισχυρή αστυνομική δύναμη που μας απώθησε. Έγινε κάτι σαν καταδίωξη και φύγαμε κακήν κακώς από το Ελληνικό. Πήραμε μια πρώτη γεύση τού τι θα επακολουθούσε το βράδυ.
Το στάδιο το βράδυ ήταν σχεδόν γεμάτο. Πρώτα βγήκαν κάποια ελληνικά συγκροτήματα (Loubogg, MGC, Idols, Τάσος Παπασταμάτης, Δάκης και We Five). Θυμάμαι ότι έτρεχα από δω και από κει προσπαθώντας να βρω άκρη για να μπω στα παρασκήνια. Κάποια στιγμή βγήκαν οι Stones. Πρέπει να έπαιξαν περίπου μισή ώρα. Απ’ όσα έχει συγκρατήσει η μνήμη μου, ο Τζάγκερ πλησίασε προς την κερκίδα που κάθονταν συνήθως οι φανατικοί φίλοι του Παναθηναϊκού (Θύρα 13). Εκεί δημιουργήθηκε μια αναστάτωση, στο πλαίσιο πάντα μιας συναυλίας. Δηλαδή σήμερα δεν θα μας έκανε εντύπωση. Πριν παίξουν το «Satisfaction», ο μάνατζερ της μπάντας άρχισε να πετάει στο κοινό κόκκινα τριαντάφυλλα. Αυτό εκνεύρισε κάποιους αστυνομικούς, που έσπασαν στο ξύλο τον μάνατζερ και απώθησαν τον Τζάγκερ. Η μπάντα αποχώρησε και δεν ξαναβγήκε ποτέ. Υπήρξε κάποια αναστάτωση, ακούστηκαν γιουχαΐσματα και για να ηρεμήσουν τα πλήθη η διεύθυνση του σταδίου έκλεισε τον γενικό. Μέσα στο σκοτάδι φυγαδεύτηκε η μπάντα. Μέρος του κοινού διαδήλωσε μέχρι το Χίλτον, απαιτώντας από τον Τσιλιχρήστο, διευθυντής της αστυνομίας, να παραιτηθεί. Λίγες μέρες μετά, στρατός και αστυνομία θα αναλάμβαναν πραξικοπηματικά τη διακυβέρνηση της χώρας.
