Φώτης Απέργης στο LIFO.gr: «Κι όμως, ο Τζάγκερ γνώριζε πολύ καλά ποιοι έκαναν το πραξικόπημα. Ιδού το ηχητικό απόσπασμα» - Update: Η απάντηση του συντάκτη μας

Φώτης Απέργης στο LIFO.gr: «Κι όμως, ο Τζάγκερ γνώριζε πολύ καλά ποιοι έκαναν το πραξικόπημα. Ιδού το ηχητικό απόσπασμα» - Update: Η απάντηση του συντάκτη μας Facebook Twitter
Μπορείς να ακούσεις ευκρινώς τον Τζάγκερ να αναφέρεται δυο φορές σε «colonels». Συγκεκριμένα, μιλώντας για τη διακοπείσα συναυλία του 1967, κάνει λόγο για: «A colonels’, a Greek colonels’ revolution –I remember- in about a week later».
15

Αθήνα, 18.4.2017

 

 

Αγαπητέ Στάθη,

 

Στο άρθρο του με τίτλο «Μύθοι κι αλήθειες για την επεισοδιακή συναυλία των Rolling Stones στην Αθήνα», που διάβασα στην ιστοσελίδα της LiFO, ο Φώντας Τρούσας ανθολογεί δημοσιεύματα και μαρτυρίες σχετικά με το γεγονός αυτό, για να αποφανθεί στο τέλος ότι, συλλήβδην, «ο καθένας λέει ό,τι θέλει»… 

 

Αναφερόμενος ειδικά στη συνέντευξή μου με τον Μικ Τζάγκερ, που δημοσιεύτηκε το 1993 στο περιοδικό «Εψιλον» της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας», αμφισβητεί ότι ο αρχηγός των Ρόλινγκ Στόουνς μού είπε ότι το πραξικόπημα ήταν «των συνταγματαρχών». Αμφισβητεί ακόμα και ότι το γνώριζε. Συνεχίζει, μάλιστα, με πολλή ειρωνεία:

 

«Είναι ποτέ δυνατόν, το 1993, ο Jagger να μιλάει σαν... Έλληνας, ενθυμούμενος πως η συναυλία έγινε “λίγες μέρες πριν από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών”; Ενδιαφέρθηκε δηλαδή ο Jagger να μάθει αν το πραξικόπημα στην Ελλάδα έγινε από συνταγματάρχες, στρατηγούς ή λοχαγούς; Κι αν ενδιαφέρθηκε τότε, θα μπορούσε να το θυμάται και το '93; Μα, αν είναι έτσι, τότε μπορεί να θυμάται ακόμη και το επώνυμο του Αττικάρχη (σ.σ. Τασιγιώργος) ή και της καμαριέρας του στο Hilton...»

 

Στο ηχητικό απόσπασμα που σού στέλνω (έτσι όπως ακούστηκε σε σχετική εκπομπή που μετέδωσα το 2012 από το Β’ Πρόγραμμα, στην οποία περιέλαβα ολόκληρη τη συνέντευξή μας), μπορείς, μετά την ελληνική μετάφρασή μου, να ακούσεις ευκρινώς τον Τζάγκερ να αναφέρεται δυο φορές σε «colonels». Συγκεκριμένα, μιλώντας για τη διακοπείσα συναυλία του 1967, κάνει λόγο για: «A colonels’, a Greek colonels’ revolution –I remember- in about a week later».

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

 



Γιατί χρησιμοποίησε αυτή τη διατύπωση; Ποιος ξέρει. Εφόσον, όμως, ο κ. Τρούσας ενδιαφέρεται τόσο για την πιστότητα μιας συνέντευξης που έκανα πριν από 24 χρόνια, μπορεί να ρωτήσει ο ίδιος τον Τζάγκερ, όταν θα έχει μια ανάλογη ευκαιρία. Έτσι, δε θα χρειάζεται πια να καταφεύγει στην εργασία άλλων, την οποία μάλιστα απαξιώνει.

Πολύ φιλικά,


Φώτης Απέργης

 

Ο Φώντας Τρούσας απαντά:

"Κύριε Απέργη κατ' αρχάς σας ευχαριστώ για την επικοινωνία.


Το πόσο καλά θυμάται ο Τζάγκερ φαίνεται απ' αυτό που λέει ότι «προσπάθησα να δώσω στον κόσμο μια ανθοδέσμη». Μάλλον άλλος ήταν εκείνος που προσπάθησε να δώσει την ανθοδέσμη στον κόσμο (ο μάνατζερ του συγκροτήματος).
Επίσης, το ότι μιλάει για «επανάσταση» και όχι για χούντα (ή «πραξικόπημα», όπως εσείς σπεύσατε να μεταφράσετε) δείχνει πως είχε μεσάνυχτα για το τι είχε συμβεί εκείνη την εποχή στην Ελλάδα. Κάτι είχε πιάσει τ' αυτί του...


Εν πάση περιπτώσει, αν σας αδίκησα κάπου, σε κάποιο σημείο, σας ζητώ συγγνώμη"

15

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Θέλω τα τραγούδια μου να γίνουν καραόκε για να τα τραγουδούν με πάθος οι μεθυσμένοι θείοι»

Μουσική / «Θέλω τα τραγούδια μου να γίνουν καραόκε για να τα τραγουδούν με πάθος οι μεθυσμένοι θείοι»

Η Michelle Gurevich γράφει μουσική για την ψυχή και τις εμπειρίες της, με μια γερή δόση μαύρου χιούμορ και αφοπλιστικής ειλικρίνειας. Μιλά στη LiFO λίγο πριν από την εμφάνισή της στο Fuzz.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Κοντσέρτο για πιάνο του Έντβαρντ Γκριγκ: Ένα νεανικό έργο που δεν ξεπεράστηκε ποτέ

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Κοντσέρτο για πιάνο του Έντβαρντ Γκριγκ: Ένα νεανικό έργο που δεν ξεπεράστηκε ποτέ

Πώς είναι άραγε να γράφεις το κορυφαίο σου έργο στα 25 σου χρόνια; Πόση αγωνία αισθάνεται ένας συνθέτης που καταλαβαίνει ότι όλοι προσδοκούν από εκείνον το επόμενο μεγάλο έργο; Πού κρύβεται η ακαταμάχητη δύναμη του Κοντσέρτου για πιάνο του Έντβαρντ Γκριγκ; Η Ματούλα Κουστένη εξερευνά ένα από τα διασημότερα έργα για πιάνο και ορχήστρα, την ομορφιά του και την ιστορία του.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Μπάρι Άνταμσον: «Το ροκ εν ρολ ήταν από τα τελευταία κινήματα που άλλαξαν πραγματικά τον κόσμο»

Μουσική / «Το ροκ εν ρολ ήταν από τα κινήματα που άλλαξαν πραγματικά τον κόσμο»

Λίγο πριν προσγειωθεί στην Αθήνα για ένα χορταστικό συναυλιακό διήμερο, ο πολυτάλαντος Μπάρι Άνταμσον μιλά για τη σκηνή του Mad-chester, για το ροκ εν ρολ που όσο «γερνάει» τόσο δυναμώνει, για τη γνωριμία του με τον Λιντς και τον εθισμό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Συνέντευξη Saturday Night Satan

Μουσική / «Όσο υπάρχει κόσμος που πηγαίνει στις συναυλίες, θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε κι εμείς»

Mε μια γυναικεία φωνή να ηγείται, αντλώντας έμπνευση από τον horror κινηματογράφο και με επιρροές από τα ’70s και ’80s, οι Saturday Night Satan φέρνουν νέο αέρα στην εγχώρια metal σκηνή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΑΤΣΗΣ
Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

Μουσική / Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

«Μη σταματάτε. Έχουμε αφθονία. Έχουμε λύσεις. Μπορούμε να αρχίσουμε πάλι από την αρχή»: Η Björk παρουσιάζει την προσωπική της ουτοπία με το πρότζεκτ «Cornucopia» και μιλάει μπροστά στην κάμερα, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό. 
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ O Tsolimon βλέπει όνειρα με γιαπωνέζικα καρτούν

Μουσική / Ο Tsolimon έγραψε ένα άλμπουμ κλαίγοντας και οδηγώντας

Στον πρώτο του προσωπικό δίσκο, ο νεαρός τραγουδοποιός που λατρεύει τον Λεξ και τα Pokemon συνδυάζει την ηλεκτρονική μπαλάντα με το ραπ και το ζεϊμπέκικο. Όταν έστειλε το «Καλό» στον Κραουνάκη, εκείνος του απάντησε πως πρέπει να το τραγουδήσει η Στανίση - τελικά, το είπε ο ίδιος και η Δεσποινίς Τρίχρωμη.
M. HULOT
Ο Bad Bunny και το μέλλον της urbano μουσικής

Μουσική / Ο Bad Bunny και το μέλλον της παρεξηγημένης urbano μουσικής

Το «Debí tirar más fotos» του 30χρονου Πορτορικανού μουσικού είναι ένα λάτιν αριστούργημα αφιερωμένο στις ρίζες του, στην ιστορία του Πουέρτο Ρίκο και στις σύγχρονες κοινωνικές προκλήσεις, όπως ο υπερτουρισμός και η εποχή του Τραμπ, που πλήττει τους μετανάστες.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Η «Δύναμη του πεπρωμένου» αποτελεί τα τελευταία 150 χρόνια έναν διαρκή θρίαμβο της μουσικής ιδιοφυΐας του Βέρντι

Μουσική / Η «Δύναμη του πεπρωμένου»: Ο θρίαμβος της μουσικής ιδιοφυΐας του Βέρντι

Η όπερα που απασχόλησε τον Τζουζέπε Βέρντι επί είκοσι χρόνια και θεωρείται από τις σημαντικότερες του διεθνούς ρεπερτορίου επιστρέφει στην Εθνική Λυρική Σκηνή, με μια παράσταση αντάξια της φήμης της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το συναρπαστικό, άχρονο, χαμένο άλμπουμ της Ούρσουλα Λε Γκεν

Πέθανε Σαν Σήμερα / Το συναρπαστικό, άχρονο, χαμένο άλμπουμ της Ούρσουλα Λε Γκεν

H πολυβραβευμένη συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας που πέθανε σαν σήμερα, το 2018, είχε συνεργαστεί με τον συνθέτη Todd Barton στη δημιουργία ενός φιλόδοξου πρότζεκτ που εκτείνονταν πέρα από τη συγγραφή.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
«Θα πατήσεις σε λουλούδια, θα πατήσεις και σε σκατά για να βρεις διεξόδους»

Μουσική / Αεκτζής, αναρχικός, καζαντζιδικός: Η ανορθόδοξη πορεία του Γιάννη Μπαχ Σπυρόπουλου στο ελληνικό τραγούδι

Συνθέτης, στιχουργός, αρθρογράφος, ζωγράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, ο Γιάννης Μπαχ Σπυρόπουλος έχει γράψει τη δική του ιστορία στην ελληνική δισκογραφία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Για μένα αυτό είναι οι ταινίες, μια περιπέτεια έξω και πέρα από την ηθική»

Οθόνες / «Για μένα αυτό είναι οι ταινίες, μια περιπέτεια έξω και πέρα από την ηθική»

Μια μεγάλη κουβέντα με τον σκηνοθέτη και μουσικό Γιάννη Βεσλεμέ που κυκλοφορεί ταυτόχρονα το νέο του άλμπουμ και η ρετροφουτουριστική του ταινία «Αγαπούσε τα λουλούδια περισσότερο». (SPOILER ALERT)
M. HULOT
Laurent Garnier

Μουσική / «Βλέπω μαριονέτες να παίζουν μουσική έχοντας τα ακουστικά περισσότερο στον λαιμό παρά στα αυτιά»

Με αφορμή ένα επικό τετραπλό mix –house, techno, UK focus και downtempo– για τα 25 χρόνια λειτουργίας του θρυλικού fabric, ο Γάλλος παραγωγός, DJ και πρόσφατα χρισμένος ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής Laurent Garnier μιλά για το τότε και το τώρα της ηλεκτρονικής μουσικής.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ

σχόλια

5 σχόλια
Βρε Φώντα μου γλυκέ! Σε αρχειακό επίπεδο και επίπεδο γνώσεων του ιστορικού περίγυρου, σου βγάζουμε το καπέλο-το έχουμε ξαναπεί! Αλλά τί νόημα έχει να επιμένεις να αμφισβητείς το περιεχόμενο και την ελληνική απόδοση στη συνέντευξη από τον Τζάγκερ ενός κορυφαίου μουσικού ρεπόρτερ (και έντιμου γιατί τον Απέργη τον ξέρω χρόνια); Τί νόημα έχει να αμφισβητείς τη μνήμη του Πετρίδη ή του Πουλικάκου, κορυφαίων και αυτών στο είδος τους; Ναι μία τέτοια συναυλία είναι ένα ιστορικό γεγονός. Αλλά και τα ιστορικά γεγονότα δεν καταγράφονται ούτε αποτιμώνται "κλινικά". Μεσολαβεί το αίσθημα, η κρίση, η προσωπικότητα. Επιμένεις να αντιμετωπίζεις την τέχνη με όρους επιστήμης και απολύτως προσωπικής ιδεοληψίας και εμμονών. Φοβάμαι ότι εξετάζοντας τους δακτυλίους στον κορμό του δέντρου, χάνεις μονίμως το δάσος. Κι είναι κρίμα..
Αγαπητή Ναταλί το κείμενο έχει κι άλλες διαστάσεις και η παράθεση των αναμνήσεων είναι μόνο η μία. Μην κολλάς μόνο σ’ αυτή. Μία άλλη και ακόμη πιο σημαντική (διάσταση) είναι εκείνα που αναφέρονται στους Μοντέρνους Ρυθμούς και στον τρόπο που αντιμετωπίστηκε το live των Rolling Stones και γενικότερα το ροκ από το περιοδικό και τους ανθρώπους του (Τσόγκας, Μαστοράκης…). Υπάρχουν «μύθοι», που επιχειρώ χρόνια να τους γκρεμίσω, επειδή δεν συνάδουν με την πραγματικότητα και με την ουσία του ροκ (ευρύτερα). Αλλά μην το πάμε εκεί, γιατί θα χαθείς… Ή θα χαθούμε... Τώρα, και περνώντας στο επίπεδο των «αναμνήσεων» εγώ θα πω πως με όλες αυτές τις παραθέσεις ο αναγνώστης μπορεί να σχηματίσει ακόμη πιο ορθή και τεκμηριωμένη άποψη, αλλά και να δει πώς ένα ιστορικό γεγονός αποκτά «άλλες» διαστάσεις μέσα στα χρόνια, που, συχνότατα, το απομακρύνουν από την πραγματικότητα. Όσον αφορά στην αντιπαράθεση (ας την πω έτσι) με τον Φώτη Απέργη βιάζεσαι να εκφέρεις γνώμη. Και αυτό το λέω, διότι παραβλέπεις την ουσία.Εγώ έγραψα μεταξύ άλλων… «Είναι ποτέ δυνατόν, το 1993, ο Jagger να μιλάει σαν... Έλληνας, ενθυμούμενος πως η συναυλία έγινε “λίγες μέρες πριν από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών”;». Δυστυχώς (όχι για μένα) μέσω του παραθέματος της συνέντευξης από τον Φώτη Απέργη αποδεικνύεται πως είχα δίκιο και σ’ αυτό το σημείο. Γιατί ο Τζάγκερ όντως μιλάει σαν Έλληνας, όταν διαβάζουμε περί «πραξικοπήματος» στην έντυπη συνέντευξη, που παράθεσα –και τούτο πέραν από το τι θυμάται και τι όχι– ενώ στην πράξη (στον προφορικό λόγο) είχε μιλήσει περί «επανάστασης»!!Γράφει ο Φώτης Απέργης: «Γιατί χρησιμοποίησε αυτή τη διατύπωση; Ποιος ξέρει. Εφόσον, όμως, ο κ. Τρούσας ενδιαφέρεται τόσο για την πιστότητα μιας συνέντευξης που έκανα πριν από 24 χρόνια, μπορεί να ρωτήσει ο ίδιος τον Τζάγκερ, όταν θα έχει μια ανάλογη ευκαιρία». Εγώ να ρωτήσω τον Τζάγκερ, όταν και άμα τον συναντήσω, γιατί είπε «επανάσταση»; Ο Απέργης που τον άκουσε επιτόπου να το λέει, γιατί δεν του είπε… επ τι λες, για ποια «επανάσταση» μας τσαμπουνάς;Αυτά είναι τα σημαντικά (για μένα) και δεν σε βλέπω να τα σχολιάζεις αγαπητή Ναταλί…
Συνταγματάρχης: "Εκάναμεν επανάστασιν!" Φαντάρος: "Κι εγώ νόμιζα ότι τις επαναστάσεις τις κάνει ο λαός"Διάλογος από την ταινία/τηλεοπτική σειρά "Λούφα και Παραλλαγή"
@Aella.AcanthaΗ αλήθεια είναι πως (πολιτική) επανάσταση είναι συνυφασμένη, στις συνειδήσεις, με το λαϊκό έρεισμα και την αλλαγή, απ' τα κάτω -την βάση-, προς τα άνω, κι όχι το ανάποδο. Το πραξικόπημα, προφανώς, και δεν είναι συνώνυμο της επαναστάσεως (Και παρότι η χούντα είχε από μερίδα πλήθους, ανοχή ή/και υποστήριξη, ως "επανάσταση της 21ης" καλούταν απ' τους ίδιους τους συνταγματάρχες και τους συμπαθούντες του regime). Παρ' ολ' αυτά επιμένουμε σ' αυτήν την λέξη (κι όχι στα υπόλοιπα που λέχθηκαν), θεωρώντας ότι ο jag θα έλεγε "revolution", εννοώντας ότι κι ένας έλλην, οπότε θα έπρεπε i. είτε να συμπαθεί το καθεστώς, για να μιλάει γι' αυτό ως "επανάσταση", ii. είτε (εφόσον το πρώτο μάλλον δεν είναι, ακριβώς, plausible) να τα 'χει εντελώς χαμένα κι ο Απέργης να τα βγάζει απ' την κοιλιά του κι αυτό με ολίγον τι δόλο, που πρέπει να ξεσκεπαστεί (βλ. flame wars)…Yeah, right.Έχοντας εκτίμηση στο έργο του Τρούσσα, αυτή η καθετότητα είναι που ενοχλεί: H πεποίθηση ότι άλλη λογική επιλογή/ πιθανό ενδεχόμενο/ αλήθεια δεν υπάρχει, ρε παιδί μου, όπως αυτό της λεκτικής αστοχίας(*) ή μίας "ενδιάμεσης" γνώσης των τεκταινόμενων. Ή άσπρο ή μαύρο, δηλαδή, κι αυτό σε λόγο casual προφορικό (κι όχι μεταξύ 2 Ελλήνων).(*)...Μόνο ξένοι που δεν ονομάζουν την ακρόπολη ως the acropolis citadel, ως όφειλαν, αλλά σε ρωτούν, στο δρόμο, "how do i go to the castle/ monument ", άλλη φορά θα αρχίσω να τους ερωτώ τι εννοούν, ακριβώς, και θα τους κάνω κι ένα μαθηματάκι αγγλικής, στα καπάκια.Over and out.
Είναι μνημείο, ο Παρθενώνας. Κι η ακρόπολη αρχαιολογικός χώρος. Ασχέτως με το αν είναι η "Ακρόπολη". Acropolis citadel θα ήταν πλεονασμός καθώς σε κάθε αρχαία πόλη υπήρχε μόνο ένα (υψηλότερο) σημείο το οποίο το οχύρωναν με τείχη, ακρόπολις = citadel.
Η Ακρόπολη (των Αθηνών) περιέχει διάφορα μνημεία, πλην του Παρθενώνος και ενοείται πως το monument είναι "τυπικά" σωστό! Όταν θες, όμως, να πας στον πύργο του Άιφελ ή στο Κολοσσαίο, συνήθως δεν λες "how do I get to the monument". Επίσης δόξα τους Θεούς η ετυμολογία της Ακρό-πολης είναι εύκολη, για τους ομιλούντες την ελληνική –υποθέτω όμως- ότι δεν είναι και τόσο αυτονόητη σε αυτούς που δεν την ομιλούν: εξού και το citadel, που είναι των Stones άλλωστε (https://www.youtube.com/watch?v=IHOL5M0dfiw). Kαι, προφανώς, όλο αυτό ήταν ένα ελαφρώς φαιδρό και καθ' υπερβολήν παράδειγμα ορθοκανονισμού (sic):-)
Θεωρώντας ότι ο jagger και οι stones, τεσπά, δεν είχαν και κάμια σούπερ ντούπερ πολιτική (ή/και αριστερή) συνείδηση και δεδομένων των "crazy times" και του ότι η εν λόγω ευρωπαϊκή τουρνέ μόνο μη επεισοδιακή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί (... στη Βαρσοβία, να πούμε, είχε γίνει το de la putàn de la kangél) δεν το θεωρώ απίθανο, όντως, να υπήρχε σύγχυση γεγονότων και ημελογιακών καταστάσεων -ΟΜΩΣ- ο αθηναϊκός ήταν και ο τελευταίος σταθμός της τουρνέ, αλλά και ο τελευταίος -αν δεν απατωμαι- με τον jones (υπό την live έννοια) συν το γεγονός ότι διεκόπησαν -χωρίς καν να συμβαίνουν τα "έκτροπα" του πλήθους των άλλων χωρών- ε... εντάξει, πρέπει να είναι κανείς σούπερ στόκος, για να μην μπορεί να βάλει κάτω τα πράγματα, ακόμη και σε later χρόνο (μέσω του wyman όπως προαναφέραμε), και δεν νομίζω ότι ο jag είναι τόσο στόκος. Ο άνθρωπας λέει ξεκάθαρα "the colonels", έτσι ήταν γνωστή η χούντα ΚΑΙ έξω, όχι μόνο εν ελλάδι. Το "revolution" είναι είτε προϊόν λεκτικής αστοχίας, είτε σύγχυσης και -συγνώμη που θα στεναχωρήσω- αλλά κανένας δεν είναι στο κεφάλι του jag για να ισχυριστεί ότι ξέρει 100% έτσι ή γιουβέτσι.Για μένα:-έχει πλήρη εικόνα ο jag για τα γεγονότα εδω; Σίγουρα όχι! Όμως,-Είναι εντελώς άσχετος; Και, πάλι, σίγουρα όχι.-Ψειρίζουμε τη μαϊμού, χαλώντας τις καρδιές μας για χαζομάρες; Εντελώς όμως!
...εγώ πάλι λέω ότι το "revolution" -επανάσταση δεν ήταν μία απλή αστοχία του λόγου, αλλά ηθελημένη έκφραση που παραπέμπει στα κρυφο-φιλοχουντικά αισθήματα του Jagger! Στην "ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΙΟ" επανάσταση αναφέρεται ο άνθρωπος!!!έ, ρε προβλήματα που έχει ο κόσμος...ΥΓ.πάντως, πέραν της πλάκας, συνεχίζω να συντάσσομαι με την άποψη της φίλτατης φιλενάδας, απ' το 2013:"Υποθέτω ότι δεν είναι και τόσο παράλογο να θυμότανε ο Jagger ότι η συναυλία έγινε «λίγες μέρες πριν από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών»: καθώς ήταν η τελευταία συναυλία της περιοδείας, ο Bill Wyman είχε αποφασίσει να μείνει παραπάνω στην Ελλάδα με την οικογένειά του για διακοπές, τους πρόλαβε όμως η χούντα, δεν είχαν την δυνατότητα επικοινωνίας με τον έξω κόσμο και καταφέρανε να επιβιβαστούνε τελικά σε πτήση για το Λονδίνο στις 23 Απριλίου (Bill Wyman - Rolling with the Stones σελ. 270-271)."
Κύριε Απέργη κατ’ αρχάς σας ευχαριστώ για την επικοινωνία. Το πόσο καλά θυμάται ο Τζάγκερ φαίνεται απ’ αυτό που λέει ότι «προσπάθησα να δώσω στον κόσμο μια ανθοδέσμη». Μάλλον άλλος ήταν εκείνος που προσπάθησε να δώσει την ανθοδέσμη στον κόσμο (ο μάνατζερ του συγκροτήματος).Επίσης, το ότι μιλάει για «επανάσταση» και όχι για χούντα (ή «πραξικόπημα», όπως εσείς σπεύσατε να μεταφράσετε) δείχνει πως είχε μεσάνυχτα για το τι είχε συμβεί εκείνη την εποχή στην Ελλάδα. Κάτι είχε πιάσει τ’ αυτί του… Εν πάση περιπτώσει, αν σας αδίκησα κάπου, σε κάποιο σημείο, σας ζητώ συγγνώμη.
Νομίζω ένα σκέτο συγνώμη θα αρκούσε. Δεν υπάρχει λόγος, ούτε πρόκειται να βγείς αποπάνω με τα ναι μεν αλλά, κλπ.Μια χαρά μπορεί να θυμάται τι έγινε σε μια επεισοδιακή συναυλία που τους «έκλεισε» η αστυνομία. Δεν είχαν και πολλές τέτοιες φάσεις οι Στόουν, να τους κλείνουν την συναυλία εκτάκτως στις δόξες τους. Το να ξεχάσει ανθυπολεπτομέρειες, όπως αν έδωσε αυτός ανθοδέσμη ή απλά πέταγε λουλούδια ή ήταν ο μάνατζερ που το έκανε, είναι πολυ λογικότερο, και καθόλο το ίδιο. Εξάλλου η Χούντα της Ελλάδας ήταν τις επόμενες εβδομάδες στα Βρετανικά ΜΜΕ από τα μεγάλα θέματα. Πολύ εύκολα θα το συνδύαζε.
Δεν ισχύουν αυτά που λες. Οι συναυλίες των Στόουνς σφραγίζονταν από σοβαρά επεισόδια ήδη από τα μέσα του ’60 (το λέει και ο Τζάγκερ αυτό – κι έτσι είναι). Το να λες ότι εσύ έδωσες την ανθοδέσμη, ενώ την έδωσε άλλος, δεν φανερώνει ότι θυμάσαι. Το ότι κάτι έγινε τότε στην Ελλάδα ο Τζάγκερ το έμαθε σε πρώτο χρόνο επειδή του το είπε ο Wyman που άργησε να επιστρέψει (μετά τη συναυλία), αφού τον πρόλαβε η χούντα.Τώρα, το γεγονός ότι ο Τζάγκερ θυμόταν το ’93 πως έγινε «επανάσταση» και όχι πραξικόπημα δείχνει απλώς την ασχετοσύνη του. Ο δημοσιογράφος βάζοντας στο στόμα του τη λέξη «πραξικόπημα» (αντί για «επανάσταση», όπως είπε ο ίδιος ο Τζάγκερ) τον έκανε να μιλάει σαν Έλληνας (όπως έγραψα και στο αρχικό κείμενο).