Σαβουρογάμης Αναμνήσεων, ΙΙ
Εμείς ήμασταν οι τελευταίοι εμείς. Εμείς, όλο θυμόμαστε εμείς, αλλά αυτός που πιο πολύ θυμάται, αυτός που θυμάται τι σήμαινε να ζεις στα Εξάρχεια και στην Κυψέλη και στο Μεταξουργείο και να μην υπάρχει καν άχνα ίχνους drugs εκεί όπου τώρα τωόντι η Κόλαση είναι οι Άλλοι, αυτός που θυμάται πιο πολύ από εμάς τι σήμαινε να ζεις χωρίς ρολόι χωρίς ψυγείο χωρίς αμάξι χωρίς έγνοιες χωρίς άγχος χωρίς στρες χωρίς να ξεμένεις εντούτοις από βιβλία χαρτιά τρόφιμα φίλους φίλες μουσική εξόδους κουβέντες λογομαχίες θέατρο κινηματογράφο, αυτός που θυμάμαι τι σήμαινε υπέρβαση του εγώ και χώσιμο/χάσιμο στο εμείς, αυτός που ήταν εμείς πιο πολύ κι από εμάς, αυτός ήταν, και φήμες λένε ότι εξακολουθεί να είναι, ο Οδυσσέας Γεωργίου.
Εμείς ήμασταν οι τελευταίοι εμείς. Ύστερα από εμάς δεν υπάρχει εμείς, δεν υπάρχει καν εγώ, υπάρχει μείον εγώ, όπως έλεγε «μείον ωά» ο Ποιητής και Πρίγκιψ Κυπαρισσίας, ο Μισέλ Κατσαρός. Εμείς ήμασταν πολλά πλήρη εγώ, πολλά ακέραια εγώ, πολλά εγώ που μπορούσαν να εναρμονιστούν χωρίς να χάσουν άχνα ίχνους από τη βραχνάδα ή τη στριγκή χροιά ή το μελίρρυτο βελούδο ή το κρύσταλλο. Μπορούσαμε εμείς να κατεβούμε στους δρόμους ως πολλά εγώ, διακριτά, ξεχωριστά, το καθένα με το ένδυμά του, με την κόμμωσή του, με το γούστο του, με το καουμποϊλίκι του. Μπορούσαμε εμείς να είμαστε εμείς και να μη μας συνθλίβει το εγώ μας αυτό το εμείς που ήμασταν εμείς.
Εμείς ήμασταν οι τελευταίοι εμείς που σεβόμασταν το εγώ. Οι μετέπειτα εμείς το ξέσκισαν το εγώ, το ανασκολόπισαν, το τεμάχισαν, το λοβοτόμησαν, πήρανε μια αντλία και του ρούφηξαν τις αναμνήσεις και το άφησαν να χαροπαλεύει βλαμμένο το εγώ και να νομίζει, το βλαμμένο ας το ξαναπούμε, ότι χαίρει άκρας υγείας και λάμπει και γυαλίζει και πολλά αξίζει. Εμείς ενώ μπορούσαμε να είμαστε ένας-ένας, προτιμούσαμε να είμαστε δύο-δύο, σα να λέμε Lennon & McCartney, Jagger & Richards, Zappa & Beefheart, Burroughs & Gysin, ω, τι θυμηθήκαμε τέτοια ώρα, τέτοια λόγια, ω, ναι, ναι, ναι, Burroughs & Gysin!
Εμείς ήμασταν οι τελευταίοι εμείς που ήξεραν να αναγνωρίζουν ότι το μεγαλείο του ενός δεν είναι εις βάρος του μεγαλείου του άλλου, καθώς επίσης και ότι το μεγαλείο του εμείς δεν είναι εις βάρος του μεγαλείου του εγώ, και συνεπώς ότι το μεγαλείο του William S. Burroughs δεν είναι εις βάρος του μεγαλείου του Brion Gysin.
Εμείς ήμασταν οι τελευταίοι εμείς που δεν φοβόμασταν ότι το εγώ τορπιλίζει το εμείς. Εμείς ήμασταν οι τελευταίοι εμείς που το εγώ μάς έβλεπε με καλό μάτι.
Συνεχίζεται. Αύριο: Οι Burroughs & Gysin στην Κυψέλη
σχόλια