Ρ-αιμά-λια /Διότι εκεί μόνο μπορείς να εγκαταστήσεις τον ερωτικό προορισμό./

Ζεστό αίμα, τσιγάρο στο χέρι κι ένα πελώριο ασπρόμαυρο κινηματογραφικό  σεντόνι να τυλίγει μ' ένα τρόπο εξαιρετικό την ιδέα πως ο Έρωτας είναι μια οθόνη στην οποία μπορούμε να δούμε ότι υπάρχουμε μονάχα ως αντανακλάσεις λαβωμένων ψυχών, διαποτισμένες με την ανομολόγητη βεβαιότητα πως δε θα μας επιτραπεί ποτέ ν' απογοητευθούμε ξανά. Το μείγμα ερωτικής πτώσης και ενσωματωμένης αισθαντικότητας έχει σχεδόν βρεί πια τις ιδανικές του αναλογίες υπό τη σημαία της παρατήρησης της μοναδικής  νουάρ ηρωϊδας Ζέτας Αποστόλου ως χορογραφημένου ονείρου, που διευθύνει άδηλα όλες τις συμπεριφορές,  που εμπλέκει στις ανθρώπινες υποθέσεις, τις διαποτισμένες από βιαστικές και πανικόβλητες επιθυμίες, ένα ρόλο συσκότισης της πραγματικότητας, που αναγνωρίζει ότι η ευαίσθητη ισορροπία του ερωτικού παιχνιδιού δεν επιτρέπει τη γαλήνη.  Μονάχα τη σπατάλη δυνάμεων. Και την επωμιζόμενη υπερβολή.  Η καύτρα του ερωτικού τσιγάρου  με  χειρουργική ακρίβεια  αδρανοποιεί το ανοσοποιητικό ερωτικό σύστημα, ανάβει πόθους, όνειρα, γητεύει το απαγορευμένο. Ρ-αιμά-λια (της Φωκιώνος Νέγρη ή μη ,-)) είμαστε όλοι αναπόφευκτα δεμένοι. Γόρδια. Πατρίδα μας το αίμα. Διότι εκεί μόνο μπορείς να εγκαταστήσεις τον ερωτικό προορισμό.