Στην Ολλανδία διεξάγονται την Τετάρτη, οι πρώτες από μία σειρά κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων που είναι πολύ πιθανό να προκαλέσουν σημαντικές αλλαγές στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Μετά τις αναπάντεχες νίκες του «ναι» στο δημοψήφισμα για το Brexit και του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, ο ακροδεξιός βουλευτής της Ολλανδίας Γκέερτ Βίλντερς αποτελεί το αίνιγμα αυτών των εκλογών- βαρόμετρο, καθώς φαίνεται ότι θα καταγράψει τη μεγαλύτερη νίκη του μέχρι στιγμής.
Οι βασικοί αντίπαλοι είναι το Κόμμα για την Ελευθερία (PVV) του Βίλντερς και το Λαϊκό Κόμμα για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία (VVD) του φιλελεύθερου πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε.
Συνολικά στις εκλογές συμμετέχουν 28 κόμματα, ενώ οι έδρες του ολλανδικού κοινοβουλίου είναι 150, με τον αριθμό που απαιτείται για πλειοψηφία να είναι 76.
Τα βασικά θέματα της προεκλογικής εκστρατείας
Καθώς η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η προεκλογική εκστρατεία στην Ολλανδία επικεντρώθηκε στο ισλάμ και τη μετανάστευση.
Ο Βίλντερς έχει δεσμευθεί πως αν εκλεγεί πρωθυπουργός θα απαγορεύσει την πώληση του Κορανίου, θα κλείσει τα τεμένη και θα εμποδίσει την είσοδο σε πρόσφυγες από μουσουλμανικές χώρες.
Σε μια προσπάθεια να προσελκύσουν τους ψηφοφόρους της ακροδεξιάς και άλλα κόμματα έδωσαν περισσότερη έμφαση σε αυτό που αποκαλούσαν «ολλανδικές αρχές». Αυτό έκανε και ο ίδιος ο Ρούτε ο οποίος έγραψε μια ανοικτή επιστολή που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες όπου και ζητούσε από τους μετανάστες να «συμπεριφερθούν κανονικά ή να φύγουν».
Την ίδια ώρα, η κοινωνική ασφάλιση, οι συντάξεις και οι συνθήκες εργασίας παραμένουν επίσης σημαντικά θέματα.
Πώς λειτουργεί το πολιτικό σύστημα στην Ολλανδία
Η Ολλανδία είναι μια χώρα κυβερνήσεων συνασπισμού.
«Όλες οι κυβερνήσεις μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν κυβερνήσεις συνασπισμού, τις οποίες στήριζαν δύο ή περισσότερα κόμματα για να λάβουν την πλειοψηφία», αναφέρει το ολλανδικό κοινοβούλιο στον ιστότοπό του.
Μετά την ανακοίνωση των επίσημων αποτελεσμάτων από το Εκλογικό Συμβούλιο στις 21 Μαρτίου, το νέο κοινοβούλιο θα ορίσει στις 23 Μαρτίου ποιος θα αναλάβει τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Αυτό θα γίνει μέσω συζητήσεων μεταξύ των αρχηγών των κομμάτων και είναι μια διαδικασία που ενδέχεται να διαρκέσει εβδομάδες, ή και μήνες.
Σύμφωνα με τα ολλανδικά μέσα ενημέρωσης, συνήθως περνάνε τρεις μήνες προτού αναλάβει τα καθήκοντά της η νέα κυβέρνηση, όμως αυτή τη φορά η διαδικασία ίσως να αποδειχθεί ακόμη πιο περίπλοκη.
Το κόμμα του Βίλντερς εμφανίζεται εδώ και πολλούς μήνες από τις δημοσκοπήσεις στη δεύτερη θέση, πίσω από το VVD του Ρούτε.
Ακόμη όμως κι αν αποδειχθεί ο μεγάλος νικητής των εκλογών, καταγράφοντας το καλύτερο ποσοστό του ως τώρα, το PVV ενδέχεται να αποκλειστεί από τον κυβερνητικό συνασπισμό καθώς πολλοί αρχηγοί κομμάτων έχουν αποκλείσει μια ενδεχόμενη συνεργασία με αυτό.
Το VVD από την άλλη θα μπορούσε να ζητήσει τη στήριξη της Χριστιανικής Δημοκρατικής Έκκλησης (CDA) και των Σοσιαλφιλελεύθερων (D66) για να προσπαθήσει να συγκεντρώσει τις απαραίτητες 76 έδρες.
Προκειμένου, όμως, να διασφαλιστεί η πλειοψηφία, ενδέχεται μικρά κόμματα, όπως οι οικολόγοι του GroenLinks να έχουν ρόλο κλειδί.
