__________________
1.
Αγαπητή Λένα,
Ποτέ δεν ήμουν αδύνατο παιδί, είχα πάντα 15 περιπου κιλά πάνω απο το κανονικό μου.
Πριν 5 χρόνια με διατροφολόγο έχασα 10 κιλά(ειχα παρει πολλά παραπάνω) τα οποία διατήρησα μέχρι κ τώρα.
Ξεκίνησα πάλι διατροφή με μια φοβερή άλλη διατροφολόγο και συνειδητοποίησα οτι παίζει πολύ σημαντικό ρόλο ο χαρακτήρας του ειδικού στο ταξίδι της δίαιτας! Το θέμα μου είναι οτι ενώ ξεκινάω δυναμικά, νιωθω ευεξία, πολλή ενέργεια, κρατάω το διατροφολόγιο μου και δεν παρεκλίνω, μετά απο 1 μηνα πέφτω, χανω καθε ελπίδα, νιωθω πως δεν θα χάσω ποτε τα κιλά αυτά, μασουλάω οτι βρω μπροστά μου και χαλάω το προγραμμα μου και ξανα παίρνω πίσω αυτα τα 3-4 κιλά που θα έχω χάσει.
Ξέρω πως δεν θα ξυπνήσω ενα πρωι και θα εχουν χαθει ως δια μαγείας αυτά τα κιλά, θέλει κόπο, προσπάθεια και γυμναστική και τηρηση των γευμάτων....Χαώνω και απογοητεύομαι. Πως θα μπορέσω να διαχειριστώ όλη αυτή την διαδικασία στο μυαλό μου?
-Στα μπούτια
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου που ξέρει από διατροφικές διαταραχές. Εντόπισες τη σημασία του χαρακτήρα του ειδικού. Το φαγητό δεν είναι απλώς φαγητό, είναι και σύμβολο. Όταν καταλάβεις πώς το χρησιμοποιείς, θα καταφέρεις να το αποδεσμεύσεις από τον συσχετισμό που σε κάνει να τρως ό,τι βρεις μπροστά σου και να το επαναπροσδιορίσεις. Ένας ψυχολόγος δεν θα έχει απλώς το κατάλληλο χαρακτήρα, αλλά θα έχει τις γνώσεις για να σε βοηθήσει σε αυτή την διαδικασία.
__________________
2.
Με αφορμή την απάντηση σου στην πρώτη ερώτηση της 27.04 περί συναισθηματικά διαθέσιμου και μη αναρωτιέμαι: τι είναι αυτός ο οποίος δηλώνει ότι δεν θέλει σχέση γιατί μόλις χώρισε αλλά παρόλα αυτά μοιράζεται το χρόνο του μαζί σου, κάνοντας ό,τι κάνουν όλα τα "κανονικά" ζευγάρια. Βγαίνω εδώ κ ένα δίμηνο μ έναν τύπο, ο οποίος μ είπε εξαρχής ότι δεν θέλει σχέση - διακόψαμε για λίγο γι αυτό το λόγο, γιατί εγώ του είπα ότι δεν θέλω να αποκλείσω αυτό το ενδεχόμενο ακόμα, κ ότι είναι νωρίς να αποφασίσω αν τον θέλω για σχέση ή όχι- αλλά παρ' όλ' αυτά πάντοτε (πριν και μετά τη διακοπή) συμπεριφερόταν σαν να έχουμε σχέση. Δηλαδή κάνουμε πράγματα μαζί με δική του πρωτοβουλία, μιλάμε καθημερινά, με ξυπνάει για καλημέρα, επιδιώκει να κάνει παρέα με τη δική μου παρέα στη δουλειά (χωρίς να κάνα εγώ την ίδια δουλειά), έχω γνωρίσει τους φίλους του κλπ. Δηλαδή αυτός ο τύπος τι φάση; Να το απολαύσω ή να περιμένω τη στιγμή που θα βαρεθεί κ θα μου πει "Α εγώ στο είπα από την αρχή, δεν ήθελα σχέση;"; Υ.Γ. Αμπα είσαι το γιατρικό μου ρε φίλε.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Θα καταλάβεις τι εννοεί με το «δεν θέλω σχέση» μόλις ζητήσεις στήριξη. Αυτά που περιγράφεις ως συμπεριφορά «κανονικού ζευγαριού» δεν είναι «ζευγάρι», είναι όλα είναι τα εύκολα, όσο δεν υπάρχουν άλλες απαιτήσεις. Πρόσεχε μην ξεγελαστείς και νιώσεις ασφάλεια για να στηριχτείς πάνω του, γιατί τότε είναι που θα σου πει το «εγώ σου είχα εξηγηθεί».
__________________
3.
Αμπα μου γεια ! Χρειαζομαι επειγοντως τα φωτα σου. Ειμαι 32 χρονών, παντρεμενη 5 χρονια.Με τον αντρα μου ήμασταν σε σχεση 10 χρονια πριν παντρευτούμε αλλα τα τελευταια χρονια αντιμετωπιζουμε εντονα προβληματα. Βασικα εχει αλλαξει παρα πολυ, ειναι οξυθυμος, ευερεθιστος, ΜΟΝΙΜΩΣ σε ενταση και γενικα ψαχνει αφορμες να ερχομαστε σε (σφοδρη) αντιπαραθεση. Εδω και 2 μηνες πηγαινει σε ψυχολογο γατι θεωρει οτι εχει αλυτα θεματα, ειναι η ιδια γιατρος που τον παρακολουθουσε κ παλιοτερα στα φοιτητικα του χρονια για ενα μικρο διαστημα οταν αντιμετωπιζε κρισεις πανικου, τις οποιες και καταφερε να ξεπερασει. Το ζουμι της ιστοριας α μπα μου για να μη σε κουραζω με λεπτομερειες ειναι το εξης. Νιωθω οτι κοντευω να φλιπαρω με τη συμπεριφορα του αυτη.Νιωθω οτι ολη μου η μερα εξαρταται απο τη διαθεση του και το ποσα νευρα θα εχει. Στις καλες μερες θα υπαρχει ηρεμια κ σχετικη συννενοηση και τρυφεροτητα αλλα οι κακες απλως δεν παλευονται απο την ενταση. Φωνες, ασχημες κουβεντες, ειρωνια που με διαλυει κ εγω να προσπαθω με ψυχραιμια να αντιμετωπισω ολη αυτη την κατασταση που μερικες φορες με οδηγει πολυυυ κοντα στην παρανοια. Τον αγαπω και θελω να ειμαστε μαζι αλλα δεν μπορω να ειμαι υπο τετοια πιεση συνεχεια. Θελω εναν ανθρωπο να στηριχτω, ειδικα οταν προσπαθουμε 2 χρονια για παιδι χωρις επιτυχια. Συν τοις αλλοις θυμωνει οταν προσπαθω να θιξω οποιοδηποτε θεμα που αφορα την κατασταση του κ τη συμπεριφορα του και αρνειται να μου μιλησει για οτι εχει σχεση με την ψυχολογο θεωροντας οτι ειναι αποκλειστικα δικη του υποθεση. Πως να το χειριστω;Νιωθω οτι εχω χασει τον εαυτο μου. Φοβαμαι οτι θα αρρωστησω. Να κανω υπομονη με την ελπιδα οτι θα αλλαξει κατι η αυτη θα ειναι η ζωη μου απο δω κ περα;Δεν με αναγνωριζω ωρες ωρες,πως καταληξαμε ετσι;Ειχα διπλα μου εναν ανθρωπο τρυφερο, συζητησιμο που παντα ηταν κοντα μου.Τωρα τον νιωθω σαν ξενο κατι φορες. Συγνωμη για το σεντονι αλλα θα εκτιμουσα πολυ την αλλαγη οπτικης, με εχει κουρασει να σκεφτομαι τα ιδια και τα ιδια.
-what the f*** is going on?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ευτυχώς που πηγαίνει σε ψυχολόγο και ευτυχώς που καταλαβαίνει ότι έχει άλυτα θέματα. Από τη μεριά του δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο, και δεν χρειάζεται να συζητάτε τι κάνει στον ψυχολόγο, όντως είναι δικό του θέμα αυτό, αποκλειστικά. Καταλαβαίνεις ότι πολλά από αυτά που λέει εκεί έχουν να κάνουν με σένα, αλλά δεν είναι απαραίτητα πράγματα που είναι καλό να ακούσεις.
Όμως βρε παιδί μου, τον ξέρεις δεκαπέντε χρόνια. Δεκαπέντε χρόνια! Και δεν ξέρεις καθόλου ποια είναι αυτά τα άλυτα θέματα που έχει; Αν ξέρεις και δεν μας τα λες, έχεις άποψη για αυτά; Υπάρχουν; Λύνονται; Τα κατανοείς; Αν δεν ξέρεις ποια είναι, πιστεύεις ότι είναι λογικό να αναρωτιέσαι και να ρωτάς εμένα μετά από δεκαπέντε χρόνια σχέσης; Μου φαίνεται πολύ παράξενο που το περιγράφεις σα να κάποιος άλλαξε χαρακτήρα ξαφνικά χωρίς να μπορείς να φανταστείς καμία εξήγηση για την αλλαγή. Έχει σχέση με την προσπάθεια σας να κάνετε παιδί; Οι φίλοι του, οι γονείς του, οι γύρω σας, το έχουν εντοπίσει; Τι λένε;
Αν δεν μπορείς να το χειριστείς, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να πας σε έναν δικό σου ψυχολόγο. Ίσως εκεί τολμήσεις να συζητήσεις τι έχει προκαλέσει την αλλαγή, γιατί μου φαίνεται πολύ απίθανο να μην ξέρεις κατά βάθος.
__________________
4.
γεια σου αμπα μου εχω κεγω μια απορια πριν καμια βδομαδα συζητουσα με τις φιλες μου για το αν πρεπει να λες στην αρχη μιας σχεσης το κατι που σε ενοχλεί πχ εγω ειχα μια σχεση 1 μηνα με ενχλουσε που ανεφερε συνεχεια την πρωην του και του το ειπα γιατι με εκανε να αισθάνομαι και αβολα και γενικα είμαι της αποψης ότι όταν σε ενοχλεί κατι στη συμπεριφορά του αλλου να του το λες με ωραιο τροπο.Η φιλη μου λοιπον ελεγε ότι στην αρχη μιας σχεσησ να μην λες αυτά που σε ενοχλουν γιατι θα σε πει και γκρινιαρα ποια είναι η αποψη σου ? ευχαριστω εκ των προτερων
-μπερδεμενη με τα αισθηματικα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Οι φίλες σου πιστεύουν ότι αν είναι καλόβολες θα ανταμειφθούν με «σχέση». Οι φίλες σου κάνουν ένα λάθος. Μπορεί να συνεχιστεί η «σχέση», αλλά δεν θα έχουν τη σχέση που χρειάζονται, θα έχουν απλώς μια «σχέση» για να είναι «σε σχέση». Αν πιστεύουν ότι αυτό από μόνο του είναι ένα βραβείο, ας συνεχίσουν έτσι τη ζωή τους. Εσύ ελπίζω να έχεις περισσότερες απαιτήσεις από τον εαυτό σου, όπως να σχηματίσεις μια ισότιμη σχέση που σε γεμίζει.
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή, βέβαια. Ένας μήνας δεν είναι «σχέση». Είναι γνωριμία. Η φάση της γνωριμίας, πριν γίνει σχέση, είναι απαραίτητη, για να καταλάβουν και οι δύο τι μέρος του λόγου είναι ο άλλος, ώστε να ξέρουν αν θέλουν να κάνουν τον κόπο να προχωρήσουν περισσότερο. Αυτό σπάνια γίνεται ομαλά (αλλά όταν γίνεται, τότε δημιουργείται πολύ καλή σχέση). Χρειάζονται προσπάθειες, διερευνητικές συζητήσεις, και είναι πολύ πιθανό να προκύψουν προβλήματα και δυσαρέσκεια από συμπεριφορές όπως αυτή που περιγράφεις τώρα. Το ερώτημα είναι: αυτό που κάνει, σημαίνει κάτι πιο σοβαρό; Είναι συνήθεια που θα του περάσει επειδή η πρώην είναι πρόσφατη, ή είναι κόλλημα; Και είναι αρκετά ευαίσθητος στην δυσαρέσκεια σου; Όλα αυτά είναι σημαντικά για να αρχίζεις να ζυγίζεις αν θέλεις να συνεχίσεις να επενδύεις χρόνο, σκέψεις, και ενδεχομένως, συναίσθημα.
__________________
5.
Α,μπα εισαι η καλύτερη! Θελω να ρωτήσω μια ερώτηση χιλιοερωτημένη, αλλα θελω. Υπάρχει γρήγορος δρόμος να ξεπεράσεις ενα χωρισμό; Γιατί προφανώς και περνάει, μετα την πρώτη φορά το ξερεις ήδη. Ομως καθε φορά προσθέτει βαρος Α,μπα μου και οταν εχεις δει σε καποιον τον ανθρωπο σου πως το ξε-βλέπεις; Μετα η διάθεση να βρεις και παλι εναν ανθρωπο που να μπορεις να τον πεις και παλι ανθρωπο σου, χανεται λιγο λιγο, δεν χανεται;
-Ελένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ξέρεις ότι δεν υπάρχει γρήγορος δρόμος, έτσι δεν είναι; Δεν ρωτάς αυτό, ρωτάς κάτι πιο ουσιαστικό. Αναρωτιέσαι αν η ενέργεια που χάνεις με κάθε στραπάτσο αναπληρώνεται πλήρως ή αν είναι περιορισμένη και μειώνεται με τα χρόνια, οπότε αν υπήρχε ένας γρήγορος τρόπος να ξεπεράσεις έναν χωρισμό, ίσως κρατούσες περισσότερη ενέργεια συνολικά.
Με έχει απασχολήσει κι εμένα αυτό το ερώτημα. Δεν ξέρω αν έχω βρει την απάντηση γιατί ακόμα αμφιταλαντεύομαι, αλλά τείνω να πιστέψω ότι δυστυχώς η ενέργεια αυτού του είδους είναι περιορισμένη, μειώνεται με κάθε χωρισμό, και πράγματι η διάθεση να βρεις και πάλι έναν άνθρωπο χάνεται λίγο λίγο. Η θετική πλευρά, γιατί μάλλον πάντα υπάρχει θετική πλευρά, ή πάντα πρέπει να την ψάχνουμε, είναι ότι αυτή η κόπωση μας κάνει να ενθουσιαζόμαστε λιγότερο – και ναι, το λέω για καλό, γιατί ο ενθουσιασμός που έχει στόχο μόνο το προσωρινό χάι είναι αυτοκαταστροφική συμπεριφορά – και μας κάνει να μένουμε περισσότερο παρόντες, μας κάνει να προσέχουμε περισσότερο τι συμβαίνει γύρω μας και μέσα μας.
__________________
6.
Η σχεση μου εχει προβληματα. Κρυμμενα επιμελως κατω απο το χαλι. Εχει προβληματα που μαλλον απορρεουν απο πολλα δικα μου αλυτα θεματα. Ειπες προσφατα οτι η περιφρονηση ειναι το πιο διαβρωτικο πραγμα σε μια σχεση, αθρυβο αλλα καταστροφικο. Με αγγιξε βαθια αυτο. Νομιζω οτι το νιωθω. Οτι υποτιμαω τον αλλον. Οχι ισως με τα λογια ακομα αλλα υφερπει στην ατμοσφαιρα κ στο μυαλο μου. Για πολλα πραγνατα τον θαυμαζω αλλα γι αλλα οχι και φταιει το ενα παραπανω κρασι που το λεω αλλα νιωθω ανωτερη του. Ντρεπομαι τοσο που το λεω. Απλα νιωθω πιο εξυπνη, πιο οτι μπορω να τον κανω οτι θελω επειδη με θελει πιο πολυ η επειδη δεν ξερω απλα μπορω. Απο την αλλη αν βρει καποια να του αρεσει πιο πολυ θα γκρεμιστει ο κοσμος μου και δε θα μπορω να συνελθω. Απλα μου εχει φυγει το παθος και απλα θελω να κανουμε αγκαλιες. Δεν ξερω αν βγαζεις νοημα. Νομιζω οτι η σχεση μου με τον ταδε βαλτωνει κ δεν ξερω απο που να το πιασω. Απο μας , απο μενα; ποιος φταιει; ειμαι χειριστικη και παλευω να μην ειμαι γιατι αν δεν περναει καλα θα τον χασω. Αλλα δεν ξερω πως να αντιμετωπισω μια κατασταση που δεν μπορω να ορισω καλα καλα με λογια. στον ψυχολογο τι θα πω; ηρθα και εχω απειρα θεματα με το χαρακτηρα μου, την οικογενεια μου και τη σχεση μου; φαιη η ωρα ειναι 3
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ναι, ακριβώς αυτό θα του πεις. Αρκεί. Τα άπειρα θέματα που έχεις είναι αποτέλεσμα ενός πολύ συγκεκριμένου προβλήματος συμπεριφοράς και μηχανισμού σκέψης που έχεις, που δεν είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις, αλλά σε κάποιον εκπαιδευμένο μπορεί να είναι έως και προφανές. Με τον ψυχολόγο, θα το βρεις.
_________________
7.
Αγαπητή αμπά, σε διαβάζω συνεχώς και με έχεις βοηθήσει αρκετά να δω κάποια πράγματα πιο λογικά και πιο ώριμα. Είμαι 21 χρονών, κοπέλα, και έχω ένα πολύ κοινότυπο πρόβλημα το οποίο θα προσπαθήσω να σου περιγράψω με συντομία.
Είχα για πολύ καιρό μια κακή σχέση η οποία με είχε οδηγήσει πάρα πολύ εμφανώς σε ψυχολογική κατάπτωση και έλλειψη αυτοπεποίθησης, η οποία στηριζόταν σε απόψεις του πρώην περί εμφάνισης (ότι και καλά η ομορφιά δεν έχει σημασία, εκείνος δεν προσπαθούσε να περιποιηθεί τον εαυτό του) αλλά και στο ότι δεν εξέφραζε τον πόθο του για μένα ποτέ. Πριν από αυτή τη σχέση ήμουν ένας άνθρωπος εντελώς διαφορετικός, ένας άνθρωπος που αγαπά την ομορφιά και την περιποίηση και έχει μια μεγάλη αγάπη για την τέχνη και τη δημιουργία, ένας άνθρωπος που μερικές φορές‚ φλέρταρε χωρίς καν να το καταλάβαινει (ίσως από φιλαρέσκεια?) . Το πώς έμπλεξα με αυτόν τον άνθρωπο που όλα αυτά τα θεωρούσε ποταπά και τα αποστρεφόταν, είναι μια άλλη ιστορία που δεν θα μας απασχολήσει εδώ.
Το θέμα είναι ότι τώρα μαζεύω τα κομμάτια μου. Με κοίταξα στον καθρέφτη και ένιωσα τόσο αντιελκιστική. Παλιά ήμουν και φωτομοντέλο σε καλλιτεχνική φωτογραφία, ομολογώ πώς ήμουν κάπως φωτογενής. Κοιτώντας φωτογραφίες αό την περίοδο της σχέσης μου βλέπω ότι δεν μπορούσα καν να σταθώ σε μια φωτογραφία, λες και προσπαθούσα να κρύψω και το τελευταίο κομμάτι ομορφιάς από πάνω μου.
Έχω ρήξει πολύ δουλειά σε αυτό, πήγα για ψώνια, ξαναφρόντησα το στυλ μου, άρχισα να φλερτάρω ξανά και βαίνω καλή σε φωτογραφίες. Το πρόβλημα είναι ότι μέσα στην ανάγκη μου να νιώσω και πάλι ελκυστική, παρασύρομαι και ίσως να δίνω κάποια παραπάνω δείγματα σε ανθρώπους που δεν πρέπει. Δεν ξέρω δηλαδή αν είναι γενικά πρόβλημα αυτό, εκτός αν αφορά κάποιον άνθρωπο που θέλω κοντά μου αλλά όχι ερωτικά.
Στο ψητό: πρόσφατα γνώρισα μια παρέα παιδιών με τους οποίους έχουμε κοινά ενδιαφέροντα γύρω από την τέχνη, όλοι άντρες. Είμαι πολύ φιλική με όλους τους και με τον έναν έχουμε έρθει πιο κοντά, φιλικά ελπίζω, αλήθεια ελπίζω να μην έχω κάνει καμιά πατάτα που δεν έχω πάρει χαμπάρι. Γιατί εγώ τον βλέπω όντως φιλικά, α, και να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια αυτής της σχέσης ξέμεινα κι από φίλους (όρσε γαμπρέ κουφέτα). Και συμβαίνουν κάποια μικροπεριστατικά τα οποία με ψιλιάζουν ότι μάλλον το έχει πάρει λίγο στραβά το θέμα, ή γίνομαι υπερβολικη επειδή γενικά με ταλαιπωρεί μια ψιλοφρίκη, η οποία όσο πιο καλά πάνε τα πράγματα τόσο πιο πολύ την ξεπερνάω. Έφτασα όμως ρε αμπά μου να βλέπω και στον ύπνο μου ότι μου την πέφτει και εγώ του εξηγώ ότι τον βλέπω μόνο σα φίλο και εκείνος ή να γίνεται χάλια και να μην θέλει ούτε να με δει ή να ξεσπάει όλο του το μίσος πάνω μου. Περνάει και μια δύσκολη ψυχολογική φάση γενικά τώρα. Η βασική ερώτηση, αν τυχόν συμβεί κάτι τέτοιο του εξηγώ με ειλικρίνεια κι ότι γίνει, ή κάποια στιγμή εκεί πάνω στην κουβέντα του πετάω κάτι του στυλ ότι μου αρέσει ο τάδε (που όντως μου αρέσει κάποιος τάδε).
Ευχαριστώ πολύ και συγγνώμη για τη λογοτεχνία! Να είσαι πάντα καλά!
-καραμελωμένα φουντούκια
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Θα σου πω την ιστορία που μας αφηγήθηκες, κάπως διαφορετικά.
Είναι ένα κορίτσι που το απασχολεί πάρα πολύ το θέμα της ερωτικής έλξης και της είναι απαραίτητο να τραβάει τα βλέμματα, να νιώθει επιθυμητή, να είναι όμορφη. Δεν ξέρει γιατί, ούτε έχει καταλάβει σε τι βαθμό την απασχολεί. Για ακριβώς αυτόν τον λόγο, επειδή μια έντονη επιθυμία μετατρέπεται πανεύκολα σε παγίδα, τα έφτιαξε με κάποιον που περιφρονεί το θέμα της εμφάνισης. Όταν αυτή η σχέση έληξε, ξαναέπεσε με τα μούτρα στον γνωστό της τρόπο συμπεριφοράς για να επανέλθει και να επιβεβαιωθεί και πάλι μέσα από κάποιον άλλον άντρα (ιδανικά, μέσα από πολλούς άντρες). Κάποιος άντρας πράγματι ανταποκρίθηκε, οπότε αυτή πήρε την επιβεβαίωση που ήθελε, αλλά επειδή δεν θέλει συνέχεια πέραν της επιβεβαίωσης, σκοπεύει να κάνει την ανήξερη για την διαδικασία και να μαζέψει τα δίχτυα. Ξέρει ότι έκανε λάθος και έπαιξε με τα συναισθήματα κάποιου ανθρώπου, και οι τύψεις που έχει εμφανίζονται σε μορφή ονείρου.
Αγαπητή φίλη, όταν λες «να του εξηγήσω με όλη την ειλικρίνεια τι έχει γίνει», ποια εκδοχή ειλικρίνειας εννοείς;
σχόλια