Έστω ότι θέλω να φτιάξω εναλλακτικό/μοντέρνο (κοινώς όχι μπουζουκτσίδικο) ραδιοφωνικό σταθμό. Τι πιο λογικό να τον κάνω ιντερνετικό μιας και πιο οικονομικό είναι και όπως εξελίσσονται τα πράγματα (βλ. Νορβηγία) εκεί βρίσκεται το μέλλον. Φυσικά, έξοδα υπάρχουν και είναι κυρίως ο εξοπλισμός, η συνδρομή streaming (ο τρόπος δηλαδή για να βγεις στον διαδικτυακό αέρα) και η ΑΕΠΙ, η οποία διαχειρίζεται τα πνευματικά δικαιώματα των καλλιτεχνών. Η τελευταία αποδείχθηκε πρόσφατα ότι αποτελούταν από άτομα που καταχράστηκαν δεκάδες εκατομμύρια εις βάρος πολύ κόσμου (στην ουσία συνδρομητές και καλλιτέχνες πλήρωναν μια οικογένεια για να ζει ζωή και κότα), αλλά ας το παρακάμψουμε και ας υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή θα εξυγιανθεί.
Η λογική λέει ότι για να επενδύσω κάπου, πρέπει να έχω κάποια έσοδα. Πως θα αποκτήσω έσοδα σε ένα σταθμό? Από τις διαφημίσεις. Ποιος πελάτης θα αποφασίσει να διαφημίσει το προϊόν του σε μένα; Αυτός που θα πεισθεί ότι έχω υψηλή ακροαματικότητα; Ποιος μετρά την ακροαματικότητα; Mια ιδιωτική εταιρεία μόνο. Με ποιο τρόπο; Παίρνοντας σε σταθερά (!) τηλέφωνα και απασχολώντας τον κόσμο για περίπου 10-15 (!) λεπτά. Ποιος την ελέγχει; Κανείς.
Ανάμεσα σε άλλους, δύο άτομα που έχουν πολλά χρόνια στο μιντιακό κουρμπέτι, o Μιχάλης Τσαουσόπουλος και ο Αντώνης Κανάκης, έχουν υποστηρίξει πως αν δίνεις λεφτά στην εταιρία παίρνεις διαφήμιση. Αν όχι, τότε πάλι μπορείς να πάρεις. Αρκεί να πληρώσεις την ίδια (!) για να σου κάνει μια έρευνα. Έχουν δίκιο? Όσον αφορά στον αριθμό των ακροατών με παραδοσιακά μέσα, δεν μπορούμε να ξέρουμε (για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω). Όσον αφορά στους ακροατές μέσω διαδικτύου, αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στο Alexa, ένα διαδικτυακό εργαλείο μέτρησης της Amazon.
Στο παρακάτω πινακάκι, λοιπόν, φαίνονται δεξιά οι ακροαματικότητες για την περίοδο 13 Μαρτίου έως 18 Ιουνίου και αριστερά οι τρέχουσες μετρήσεις με το Alexa. Θα διαπιστώσετε ότι πολλές θέσεις της δεκάδας του Alexa είναι πολύ πιο χαμηλά στις 'παραδοσιακές' δεκάδες (αυτές έχουν σημειωθεί με κόκκινο). Εμβόλιμα, μαρκαρισμένα με κίτρινο, έχουν μπει και κάποια web radios για να δούμε ενδεικτικά που βρίσκονται.
Σημείωση: Οι σταθμοί του mad και του rise ενδεχομένως να κερδίζουν πόντους γιατί μετρώνται ως portals (με περιεχόμενο πέραν του ραδιοφώνου), ενώ η θέση του derti.gr στη λίστα είναι για την Ελλάδα. Η θέση του συγκεκριμένου σταθμού είναι πολύ υψηλότερη στην Αλβανία, την πρώτη χώρα που βγάζει σε επισκεψιμότητα κάθε φορά το alexa.
Τώρα θα μου πεις που ξέρω εγώ ότι οι περισσότεροι ακροατές ακούν ραδιόφωνο μέσω διαδικτύου. Δεν το ξέρω (θα είχε πάντως ενδιαφέρον αν δημοσιευόταν και η λίστα του live24 ή του e-radio, μιας και από εκεί ακούει ραδιόφωνο πολύς κόσμος). Αναρωτιέμαι όμως, ότι ακόμα κι αν η πλειοψηφία δεν ακούει μέσω internet, γιατί οι άνθρωποι του marketing στρέφουν τις πλάτες τους σε αυτό (δηλ. στο μέλλον), καταφεύγοντας μόνο στις μετρήσεις μιας εταιρείας, που δεν το συνυπολογίζει; Ακόμα κι έτσι, με τις αμφιβολίες που έχουν δημιουργηθεί για το σημερινό τρόπο μέτρησης, δεν τους ενδιαφέρει σε τόσο δύσκολες για τα budget των εταιρειών που εκπροσωπούν περιόδους, να διασφαλίσουν ότι τα προϊόντα τους θα διαφημιστούν εκεί που ακούει ο περισσότερος κόσμος;
Αν ένας ολόκληρος Γιάννης Πετρίδης, με τον οποίο μεγάλωσαν μουσικά γενιές και γενιές, διστάζει να κάνει ιντερνετικό σταθμό, με τι κίνητρο θα το κάνει ένας πιτσιρικάς; Έχετε σκεφτεί πόσο θα έπεφταν οι χρεώσεις 3G, αν περισσότερος κόσμος άκουγε ραδιόφωνο μέσω κινητού; Μήπως έτσι διαιωνίζεται συνεχώς η ίδια –ίσως παρηκμασμένη - κουλτούρα; Μήπως αυτός που θέλει να επενδύσει σε ένα χώρο διασκέδασης, ανακυκλώνει συνεχώς τα μπουζούκια, μένοντας συνεχώς στη εθνική εσωστρέφεια, αρνούμενος (έστω και ακούσια) τους διεθνείς ψυχαγωγικούς ορίζοντες;
Πρόσφατα, ο Βασίλης Καρράς έδωσε συναυλία στη Σόφια της Βουλγαρίας, μπαίνοντας στο ρεκόρ Γκίνες. Κι αυτό γιατί ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που γέμισε το στάδιο Arena με 17.000 κόσμο (ενώ άλλες 5.000 έμειναν απέξω). Τα εν λόγω νούμερα στη Νορβηγία (βλ. παραπάνω: μόνο ψηφιακό ραδιόφωνο = μέλλον) μάλλον θα τα έπιαναν καλλιτέχνες που δεν έχουν ραδιοφωνικές πρωτιές στην Ελλάδα (τουλάχιστον όχι στα fm). Αυτό δεν είναι κακό. Απλά προσωπικά αναρωτιέμαι τι θέλουμε να γίνουμε. Βουλγαρία ή Νορβηγία? Και αν τελικά συγκλίνουμε κάπου, μήπως πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι έτσι είμαστε και σε άλλα πλαίσια/προεκτάσεις του πολιτισμού μας;
Υ.Γ. Στην Τηλεόραση άραγε τι γίνεται? Άσε, μην ανοίξεις τους ασκούς του Αιόλου. Είναι (πιο) πολλά τα λεφτά Άρη....
σχόλια