2. Το τραγούδι της Πωλίνας (την οποία προτιμούσα χίλιες φορές απ' τη Βίσση, επειδή ήταν πιο χύμα) που με έκανε να έχω όνειρο ζωής -μέχρι σήμερα- να πάω στις Σεϋχέλλες.
3. Η μάχη ενάντια στην πυρηνική ενέργεια και τους πυραύλους ατομικής ενέργειας - πηγαίναμε οικογενειακώς στις Πορείες Ειρήνης, συχνά στην κεφαλή της πορείας ήταν ο Λεωνίδας Κύρκος.
5. Όταν μου πήραν τέτοιο ρολόι για την Πρωτοχρονιά (όλοι οι γύρω μου είχαν ήδη) ήμουν τόσο ευτυχισμένος που δεν ήθελα να κοιμηθώ, παρά μόνο να παίζω μαζί του, πατώντας τα κουμπάκια και ακούγοντας τις 8 διαφορετικές μελωδίες (When the saints go marching in, Old McDonald had a farm) οι οποίες υπήρχαν ενσωματωμένες στο ρολόι για κάποιον απροσδιόριστο λόγο.
8. Η μανία με την Τόλμη και Γοητεία συγκρίνεται μόνο με τη μανία για τα λευκώματα αυτοκολλήτων Panini (είχα ένα από το Smash Hits με διάσημους τραγουδιστές, κι ένα Batman).
13. Πώς είναι δυνατόν να πιστεύαμε κάποτε ότι συγκροτήματα όπως οι Bon Jovi ή οι Europe (με τις πιασάρικες ποπ επιτυχίες τους και τα τεράστια, φουντωτά μαλλιά τους) ήταν HEAVY METAL (ή έστω hair metal);!
15. O Νιλς Χόλγκερσον ήταν μόνο μία απ' τις παιδικές σειρές κινουμένων σχεδίων που, ίσως κι επειδή ήταν βασισμένη σε ένα εξαιρετικό βιβλίο αντί να αυτοσχεδιάζει με δήθεν πλακατζίδικο τρόπο, κάνει με τα κρεμμυδάκια τις περισσότερες animated σειρές του σήμερα. Επίσης με έκανε να θέλω να γίνω ακόμα πιο μικροσκοπικός και ιπτάμενος.
18. Μια διαφήμιση του 1987, της νόστιμης αμαρτίας - αμαρτία γιατί δεν με πολυάφηναν να τρώω, αλλά όταν τελείωνα απ' το ωδείο πήγαινα στην Κούσκουρα και έτρωγα έχοντας την αγωνία μη με δει κάποιος γνωστός μου.
Τα Goody's όπως και οι πίτσες δεν ήταν απαγορευμένα στην οικογένειά μου: τα κρατούσαμε όμως συνήθως για ιδιαίτερες μέρες, εορταστικές, σα να ήταν χαβιάρι και σαμπάνιες.
19. Είχα τέτοιες κασέτες όπου τα σουξέ ήταν κολλημένα μεταξύ τους, σε γιγάντια μέντλεϊ. Τώρα έψαξα και βρήκα ότι έχω ακόμη μία κασέτα που λέγεται "38 ροκάκια για μπαμπάδες και ροκάδες" - και έχει διασκευές από Κατσιμίχες, Γιοκαρίνη κ.α.
22. Παρασκευή χωρίς Μουσικόραμα ήταν σαν σκορδαλιά χωρίς σκόρδο. Η μοναδική μουσική ενημέρωση από την τηλεόραση - μέχρι που ευτυχώς ήρθαν τα δορυφορικά κανάλια με τα βίντεοκλίπ τους, το Sky, το Super Channel, αργότερα και το MTV.
24. Δίσκοι βινυλίου. Ακούγαμε πολύ Σαββόπουλο στο σπίτι και μου άρεσε - ακόμα μου αρέσει. Τα Τραπεζάκια Έξω είναι απ' τους καλύτερους δίσκους της δεκαετίας του '80, κατά τη γνώμη μου.
*Στο Δημοτικό το σχολείο μας είχε δύο βάρδιες. Πότε ήμασταν πρωινοί, πότε απογευματινοί - κι οι άλλοι το αντίστροφο. Με αυτούς που κάθονταν στην ίδια θέση με μας στο θρανίο μας, την άλλη βάρδια, συχνά αλληλογραφούσαμε. Γράφαμε πχ. εμείς κάτι το πρωί με μολύβι στο θρανίο και το απόγευμα απαντούσε ο άλλος, κ.ο.κ.
Σ' ένα ξεκίνημα μιας σχολικής χρονιάς, το απογευματινό μου alter ego, απρόκλητα τσαμπουκαλεμένο, έγραψε μια μέρα στο θρανίο:
"Ποιος μαλάκας κάθεται εδώ;"
Την άλλη μέρα o διπλανός μου, του έγραψε ως απάντηση:
