Ανόημα Ιστορία

Ιδρωμένος, κατάκοπος με τα φθαρμένα, σκισμένα και βρώμικα παπούτσια του συνέχισε να τρέχει έχοντας στο μυαλό του μόνο τον τερματισμό. Την ώρα που ο λαγός τον προσπέρασε γοργά με το χαμόγελο στα χείλη, το απότομο φρενάρισμα του σήκωσε ένα σύννεφο σκόνης που κόντεψε να τον πνίξει.

—Λαγέ τρέχουμε δεν έχω χρόνο για κουβέντες του τόνισε, την ώρα που ο Λαγός του ανέλυε ότι θα ήταν πιο εύκολο να τρέξει χωρίς τα παπούτσια που τον δυσκολεύουνε. Είναι σκισμένα, άβολα και το μόνο που καταφέρνουν είναι να σε κρατάνε πίσω.

Οι ώρες που είχε περάσει στην προπόνηση με αυτά τα παπούτσια για τον μεγάλο Αγώνα είναι ατελείωτες και ένιωθε ότι δεν μπορεί να τερματίσει δίχως ετούτα. Η αλήθεια είναι ότι εδώ και πολύ καιρό μόνο βάσανα και πόνο του έχουν προσφέρει. Θυμάται την μέρα που τα είχε αγοράσει και τι χαρά έκανε. Τις ατελείωτες προπονήσεις. Ευτυχισμένες μέρες Όλα αυτά είναι παρελθόν και το γνωρίζει καλά.

Η χελώνα που έκανε το τσιγάρο της λίγο παραπάνω έγινε μάρτυρας να τον βλέπει να τρέχει με τα παπούτσια στα χέρια και τα πόδια του γυμνά. Δεν έλεγε να τα αφήσει ακόμα και τώρα που τον δυσκολεύουνε στις κινήσεις του.

—Χελώνα άσε με ήσυχο θέλω να τερματίσω της είπε σαν απάντηση στην... διαταγή της Χελώνας να ξεφορτωθεί επιτέλους τα παπούτσια.

Η ανηφοριά, ο ήλιος και ζέστη τον είχαν καταβάλλει σε βαθμό που άρχισαν να γλυστράνε από τα χέρια του. Στο ίσιωμα λίγο πριν τον τερματισμό κοντοστάθηκε και γούρλωσε τα μάτια του καθώς χιλιάδες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό του. Ήξερε ότι μετά δεν θα υπάρχει γυρισμός. Τα πέταξε και ένιωσε ελεύθερος, με καθαρό μυαλό να τερματίσει στο μεγάλο Αγώνα. Αποθέωση, σείστηκε το σύμπαν από τις ιαχές των θεατών κατά τον τερματισμό του, τον έρεναν με λουλούδια και τραγουδούσαν ρυθμικά το όνομα του. Στην πρώτη και μοναδική θέση είναι έτοιμος να δεχθεί το βραβείο.

Ένα ζευγάρι ολοκαίνουρια παπούτσια. Άραγε θα είναι στο νούμερο του;