Οι χρυσές σφαίρες, το μικρό μαύρο φόρεμα και το δεύτερο φύλο

Οι χρυσές σφαίρες, το μικρό μαύρο φόρεμα και το δεύτερο φύλο Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Harriet Lee-Merrion
0

Μια φορά και έναν καιρό σε μια μακρινή χώρα βουτηγμένη στη λάμψη, το θέαμα και την δόξα μια αποκάλυψη δημιούργησε σύννεφα και πολύ σύντομα καταιγίδα, θολώνοντας τον ηλιόλουστο καθαρό ουρανό. Την επόμενη μέρα οι κάτοικοι ξύπνησαν και έπεσαν από τα πουπουλένια σύννεφα στο σκληρό τσιμέντο-ναι εκείνο με τα αστέρια στη λεωφόρο της δόξας- κάποιοι από αυτούς αγωνιώντας αν θα διατηρήσουν το αστέρι τους ή θα το ξαναδούν μόνο σαν πεφταστέρι για να κάνουν μια ευχή.

Και κάπως έτσι ξεκίνησε μια "θύελλα αντιδράσεων" και αποκαλύψεων ονομάτων, καταστάσεων, συμπεριφορών με θέμα την σεξουαλική κακοποίηση γυναικών στο Hollywood και όχι μόνο. Αλλά ας μην γελιόμαστε, ποιος δεν υποπτεύονταν κάτι τέτοιο ή ακόμη χειρότερα ποιος δεν το ήξερε και δεν αντιδρούσε;

Επειδή όμως η ζωή συνεχίζεται έπρεπε να απονεμηθούν και οι χρυσές σφαίρες, προσφέροντας μια καταπληκτική ευκαιρία για "καταγγελία του σεξισμού και της κακοποίησης των γυναικών". Και τι πιο επαναστατικό και αγωνιστικό από το hashtag #timesup και το all time classic μικρό μαύρο φόρεμα;

Επειδή όμως η ζωή συνεχίζεται έπρεπε να απονεμηθούν και οι χρυσές σφαίρες, προσφέροντας μια καταπληκτική ευκαιρία για "καταγγελία του σεξισμού και της κακοποίησης των γυναικών". Και τι πιο επαναστατικό και αγωνιστικό από το hashtag #timesup και το all time classic μικρό μαύρο φόρεμα;

Δεν έχω καμία πρόθεση να αμφισβητήσω την καλή θέληση των μαυροφορεμένων σταρ και το γνήσιο ενδιαφέρον τους για τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, όμως σε μια εποχή που στερείται δράσης και αντίδρασης δεν βοηθά σε τίποτα το να μετατοπίζεται το πρόβλημα της βίας κατά των γυναικών σαν βαρίδι στο στρίφωμα μιας καλοραμένης – μαύρης πάντα – τουαλέτας. Τα μάτια μας και τα tabloids χόρτασαν από χαμογελαστές φωτογενείς υπάρξεις στο πάντα πένθιμο μαύρο που κατήγγειλαν με τις ενδυματολογικές τους επιλογές και instagram stories την βία.

Όσο μαύρο και να φορέσουμε και όσο και να καταγγείλουμε, το πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί όσο υπάρχουν ακόμη άντρες που εκμεταλλεύονται την θέση ισχύος που έχουν και όσο υπάρχουν ακόμη κοινωνίες που μεγαλώνουν αγόρια έτοιμα να αποκτήσουν ό,τι επιθυμήσουν. Γιατί οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι πέρα από την μητέρα που μεγαλώνει χαϊδεμένους γιους, υπάρχει μια σειρά άλλων κοινωνιών που αναπαράγουν στερεότυπα με θύματα εντέλει τις γυναίκες. Και για να μην πάμε πολύ μακρυά, δεν είναι μόνο οι μακρινές εξωτικές χώρες που έχουν την γυναίκα σας res μέσα την κοινωνία στερώντας της ακόμη και το δικαίωμα στην μάθηση ενώ διανύουμε τον 21ο αιώνα. Αντιθέτως, και πιο "ανεπτυγμένες" κοινωνίες που "στηλιτεύουν δριμύτατα" την βία ή τη σεξουαλική κακοποίηση έναντι γυναικών διαιωνίζουν απόψεις που επωάζουν στις συνειδήσεις αντρικές και μη την ανοχή.


Διότι, λέξεις καριέρα και μητρότητα είναι αμοιβαίως αποκλειόμενες από το λεξιλόγιο μιας γυναίκας που θέλει να ορίζεται ως επιτυχημένη. Διότι μια γυναίκα χωρίς σύντροφο και οικογένεια είναι το πιο πιθανό ξινή γεροντοκόρη ή το πιο πιθανό ξινή γεροντοκόρη που επέλεξε την καριέρα της για συντροφιά ζώντας μισή ζωή.

Μεγαλώνοντας κορίτσια με αυστηρές νόρμες στο μυαλό τους για το τι ορίζεται ως ευτυχία, επιτυχία, ολοκλήρωση και καλώντας τες να ανταποκριθούν σε αυτά πάση θυσία μεγαλώνουμε γυναίκες του αύριο που ντρέπονται για τον εαυτό τους αν υποστούν κακοποίηση, γεμάτες ανασφάλειες και ενοχές, που φοβούνται την μοναξιά όσο τίποτα άλλο και είναι διατεθειμένες να την βιώνουν "παρέα" με ανθρώπους που δεν αξίζουν την αγάπη τους απλά και μόνο για να "μην πει ο κόσμος". Γυναίκες που πιστεύουν ότι δύναμη τους είναι η "θηλυκότητά" τους την οποία χρησιμοποιούν, όχι πάντα αθώα, για να ανέλθουν. Και αλήθεια τι είναι αυτή η θηλυκότητα που στο βωμό της θυσιάζονται αξιοπρέπεια και αξίες;

Πράγματι, ο χρόνος τελείωσε. Όμως όση δύναμη και απήχηση και να έχει μία διασημότητα που καταγγέλει τον βιασμό, όσο και να βοηθούν τα κοινωνικά δίκτυα στην εξάπλωση των hashtag φεμινιστικών κινημάτων, η πραγματική λύση του προβλήματος θα έρθει όταν το δεύτερο φύλο κατανοήσει ότι ο χρόνος πράγματι τελείωσε μαζί με την εποχή του φόβου. Όσα χρήματα και να δωθούν σε καμπάνιες για την προστασία κακοποιημένων γυναικών τίποτα δεν πρόκειται να διορθωθεί αν και τα δύο φύλα δεν κατανοήσουν ότι είναι ισότιμα. Και να το δείχνουν εμπράκτως, καθημερινά, συνεχώς. Όταν αυτό γίνει πραγματικότητα το hashtag #timesup θα έχει κάποιο νόημα και δικαίως θα πληκτρολογείται.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ