Σφαλιάρες και Μπινελίκια [Μια Ready Made Αλφαβήτα]
Άντε!
Βάλε άλλο ένα, είπε ο Βελής, και βλέπουμε.
Γιατί;
Διότι το παν είναι να παραμείνουμε άνθρωποι, έτσι δεν είναι;, αυτό δεν είναι το παν;
Είναι, Ελευθερίου Μαριάννα, είναι!
Ζήτησα να μου βάλεις άλλο ένα, είπε, λέει, πάλι ο Βελής, και θα εξακολουθεί, εις τον αιώνα τον άπαντα να το λέει, έως ότου του βάλουν να πιει άλλο ένα.
Η Μαριάννα σπεύδει, βραδέως είναι η πικρή αλήθεια, πάντως σπεύδει, να βάλει άλλο ένα να το λάβει και να μεταλάβει ο μπεκρής.
Θα με ρωτήσεις γιατί;, θα σου απαντήσω, δεν ξέρω.
Ισορροπία δυνάμεων, ξέρω κι εγώ, ισορροπία αδυναμιών, καλύτερα, ισορροπία του τρόμου, εντάξει, σιγά τα αίματα, ισορροπία του τρόπου, καλύτερα και τελειώσαμε.
Καλώς ή κακώς, έτσι έγινε το κόλπο, έτσι προχώρησε η μαλακία, έτσι γαμήθηκε η ιστορία, με το σύνθημα και παρασύνθημα Το Παν Είναι Να Παραμείνουμε Άνθρωποι.
Λοξοδρόμησε απ’ αυτό, κάνε έτσι, κάνε πιο κει από το Το Παν Είναι Να Παραμείνουμε Άνθρωποι, και την πάτησες, την πούτσισες κανονικά!
Μέρα με τη μέρα, Το Παν Είναι Να Παραμείνουμε Άνθρωποι!
Νύχτα με τη νύχτα, mon seblamble mon frère tu hypocrite lecteur, που λέει ο λόγος, όχι, δεν το λέω για Σένα, Αγαπημένη μου, Αγάπη μου, Γυναικογυναίκα μου, το λέω για όλους εκείνους που διάβασαν και δεν είδαν, που άγγιξαν και δεν κατάλαβαν, που θέλησαν ν’ αφουγκραστούν και δεν άκουσαν.
Ξέρω κι εγώ, πού να ξέρω, πού να ξέρω;, όλο πασχίζω, όλο να , όλο να δω και ν’ αγγίξω και να αισθανθώ.
Όλεθρος!, ναι, πες πως είναι όλεθρος ενίοτε να μεθώ, να λέω καμιά μαλακία παραπάνω, να ουρλιάζω, να χλιμιντρίζω, να τα σπάω – αλλά, είπαμε, μακραίνει το λουρί του Χρόνου, το μακραίνει, γαμώτο, το μακραίνει.
Πες πως παίρνει πάραυτα ο διάολος τη μάνα και τον πατέρα μου κι εμένα μαζί, ναι, κι εμένα μαζί – ε λοιπόν, αν το λουρί του Χρόνου καταφέρεις να το μακρύνεις, θα επουλωθούν κάποια στιγμή χαίνουσες πληγές και τραύματα, ζήτημα χρόνου είναι, ζήτημα να μακρύνει το λουρί.
Ρε συ, όμως, όχι εσύ, Αγαπημένη, στους άλλους μιλάω τώρα, ναι, ρε γαμώτο, ρε, ρε, ρε, ρε, εσύ ο άλλος, εσείς οι άλλοι, εσύ κοίτα μην παρεξηγήσεις, κοίτα, ρε φίλε, μην το δεις στραβά, κοίτα, please!!!, μα πολύ please!!!,πληηηηηηηηηζ λέμε, ΜΗΝ καταλάβεις άλλα αντί άλλων, μην παρεξηγήσεις παρερμηνεύσεις παραναγνώσεις (άλα τις !!!) τα όσα εδώ λέγονται, κατατίθενται, αντιτίθενται, φλέγονται!
Σε λέω, σ’ το λέω, σου το λέω:
Τράβα μπρος, ναι, και, αμέ, τράβα μπρος και μη σε μέλει, κάνε το καλό και ρίξ’ το στο γιαλό, κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδογύρευε, και μην περιμένεις το μάννα πέτρες από παντού (συν Αθηνά και χείρα κίνει / πρόσεχε θα σε πατήσουν / Μη χάνεσαι στο δρόμο και θυμήσου:/ Κάλλιο μιας ώρας – τι ωραία που τα έλεγε ο Θείος Νώντας! Τι ωραία!)
Υπηρέτησε την ωραία, την υγιή, την υδαρή, την έκπαγλη, την (ξανά: ωραία) τρέλα, μπας και ανθήσει εκ νέου κάτι τι ωραίο, ναι, κάτι τι πολύ ωραίο, πάλι ναι, πάντα ναι, κάτι το ύψιστα, μα και χθαμαλά, ωραίο, μπας και.
Φυσικά!
Χωρίς ευχές και δίχως προσδοκίες, πάπαλα όλα, γελοιότητες, μαλακίες!
Ψυχάκηδες θα γίνουσι όλοι, κορίτσι μου, καρδιά μου, μα είναι ήδη, λες, πλην ημών και ελαχίστων υμών, οκέι, αλλά, άσε, δεν θέλω, δεν φταίω, δεν θέλω να φταίω!
Ω ναι, μα ναι: Ω ναι! αυτά για την ώρα, αυτά προς το παρόν, και later τα ξαναλέμε, Κούκλα!
Συνεχίζεται. Αύριο: Καπνισμένο Τσουκάλι & Time in a Bottle
σχόλια