Η παράσταση Πρισίλα, η βασίλισσα της ερήμου στο θέατρο Badminton είναι ένα λαϊκό θέαμα, ίσως όχι για όλη την οικογένεια, αν υποτεθεί πως το story αφορά τρεις τρανσέξουαλ και το ταξίδι αυτογνωσίας τους μέσα στην αυστραλιανή έρημο.
Η ομοφοβία, βλέπεις, ελλοχεύει ακόμη και στο πιο φιλοθέαμον κοινό - για να κάνουμε και λίγο χιούμορ -, διαφορετικά δεν θα ακούγονταν από μερικές γηραιές κυρίες σχόλια του τύπου ''Πολλοί πούστηδες, βρε παιδί μου'' ή ''Εδώ μέσα είναι η χαρά του γκέι''...
Ίσως ήταν το ότι πριν μπεις στο χώρο του θεάτρου οι ταξιθέτες φορούσαν φτερά και πούπουλα, ενώ το καπνιστήριο που πάντα γεμίζει στα διαλείμματα των παραστάσεων είχε μετατραπεί σε πολύχρωμο Priscilla Bar. Έξυπνο επικοινωνιακό τρικ! Τα πάντα θύμισαν παράσταση drag - show, κάτι δηλαδή που εξάπτει τη φαντασία των πιο ''άσχετων'' και παράλληλα προσελκύει τους πιο άμεσα ''ενδιαφερόμενους''.
Η ουσία παρ' όλα αυτά δε βρίσκεται εκεί, στα του...εμπορικού τμήματος δηλαδή, αλλά στο ίδιο το έργο, ένα μιούζικαλ αφενός με μηνύματα κατά του ρατσισμού και της ομοφοβίας, αφετέρου με ολίγη από συντηρητισμό.
Το ίδιο βασικό θέμα - η πατρότητα στη ζωή ενός γκέι που επιλέγει να γίνει τρανσέξουαλ - στα χέρια ενός Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ θα μπορούσε να αποτελέσει δυνατό ράπισμα στα μούτρα μιας ολόκληρης κοινωνίας βουτηγμένης στη μισαλλοδοξία, την υποκρισία και το μίσος.
Βέβαια, ο Φασμπίντερ γύριζε παρακμιακά μελοδράματα και όχι ποπ κωμωδίες, ουδέποτε πήγε με το σταυρό στο χέρι και προτιμούσε την πιο σκοτεινή φύση των πραγμάτων.
Αντίθετα, ο Αυστραλιανός Στίβεν Έλιοτ που αρχικά σκηνοθέτησε την ομότιτλη ταινία και λίγο αργότερα δημιούργησε και τη θεατρική βερσιόν της, από κοινού με τον Άλαν Σκοτ, βάζει τον Τικ, τον έναν από τους τρεις ήρωες του, να δηλώνει πως ο σημαντικότερος άντρας της ζωής του είναι ο γιος του και πως προτίθεται τελικά να μείνει κοντά του. Το ίδιο όμως σκοπεύουν να κάνουν και η Μπερναντέτ με τη Φελίσια στους αντίστοιχους ρόλους της ''γιαγιάς'' και της ''θείας'' του 6χρονου μικρού αγοριού.
Το φινάλε, έτσι, είναι γλυκερό σαν happy end αμερικανικής ταινίας, η αγία οικογένεια νικάει και η ασφάλεια εντός του συγκεκριμένου κοινωνικού πλαισίου γίνεται σαφές πως είναι προτιμότερη από τον περιπετειώδη ''επικίνδυνο'' βίο μίας τρανσέξουαλ.
Και πάλι λογικό κάπου, άμα υποτεθεί πως σε μία σκηνή του έργου παρακολουθούμε τον ξυλοδαρμό της ''άτακτης'' Φελίσια από ένα σμάρι ομοφοβικών χωριατών στο μπαρ της επαρχίας που έχει σταματήσει το λεωφορείο ονόματι ''Πρισίλα''.
Σε ότι αφορά το υπερθέαμα που σκηνοθέτησε ο Φωκάς Ευαγγελινός και που απόδωσαν στη γλώσσα μας ο Γιώργος Καπουτζίδης με τον Σταμάτη Πατρώνη είναι πραγματικά ένα χάρμα οφθαλμών! Μια πανδαισία χρωμάτων, ένας ποταμός από εντυπωσιακά κοστούμια και περούκες, αλλά και μουσικής με όλα τα gay anthem τραγούδια στην ιστορία της ποπ βιομηχανίας: από Gloria Gaynor και Boy George μέχρι Donna Summer και Madonna, ερμηνευμένα από τις ''ιπτάμενες'' Demy, Shaya και τη Μελίνα των Vegas υπό τη μουσική διεύθυνση του Αλέξιου Πρίφτη.
Εξαιρετικοί στους ρόλους τους η μεγάλη κωμίκα Τάνια Τρύπη και η Ευαγγελία Μουμούρη, όπως και ο Παύλος Ορκόπουλος ως καλοκάγαθος μηχανικός που τελικά ερωτεύεται τη Μπερναντέτ όχι γι' αυτό που ήταν και το πως έγινε, αλλά γι' αυτό που είναι τώρα (η Μπερναντέτ είναι η μόνη από την παρέα που είχε προχωρήσει σε εγχείρηση διόρθωσης φύλου).
Γιατί στην πραγματικότητα και οι τρεις συμπαθέστατες τρανσέξουαλ του μιούζικαλ την αγάπη αποζητούν, η κάθε μία με τον τρόπο της: Η πιο ευαίσθητη Μίτζι - πρώην Τικ μέσω της επανένωσης της με το παιδί της, η πιο ρομαντική Μπερναντέτ μέσω ενός απελπισμένου μεγάλου έρωτα και η πιο ''πεταχτούλα'' Φελίσια - πρώην Άνταμ μέσω της ηδονής του σεξ.
Άφησα για το τέλος το άκρως επιτυχημένο πρωταγωνιστικό τρίο των Γιώργου Καπουτζίδη (Μίτζι), Φώτη Σεργουλόπουλου (Μπερναντέτ), Παναγιώτη Πετράκη (Φελίσια). Εξαιρουμένου του Πετράκη με τη μεγάλη θητεία στο μουσικό θέατρο και τις αδιαμφισβήτητες σκηνικές και φωνητικές ικανότητες, ο Καπουτζίδης και ο Σεργουλόπουλος είναι πρωτίστως δύο δημοφιλέστατες τηλεοπτικές περσόνες με γνήσιο κωμικό ταλέντο, κάτι που το κοινό εκτίμησε ιδιαιτέρως - αυτό ισχύει και για τους τρεις τους - και στο τέλος κυριολεκτικά τους αποθέωσε!
σχόλια