Αγάπα την αλήθεια μα έχε συγκατάβαση και στην πλάνη
- Βολταίρος
Όταν μπαίνει μέσα σ’αυτό, και δεν μπαίνει πάντα αρκετά βαθιά, χάνει το φύλο του, την ηλικία του, τη μνήμη του. Ξεγυμνώνει τον εαυτό του, τα βγάζει όλα, μέχρι που σχεδόν δεν είναι πια άνθρωπος. Ύστερα φέρνει πάλι τον εαυτό του πίσω, από το μέρος εκείνο πέρα από τον κόσμο. Πίσω, από μακριά. Το να φτάσει εκεί είναι οδυνηρό. Πρέπει να πάει στο κέντρο ενός ανεμοστρόβιλου, ακολουθώντας ελλειπτικές μουσικές τροχιές, μέχρι που να χάσει σχεδόν τα λογικά του. Το ταξίδι είναι τόσο αλλοπρόσαλλο, τόσο ξέφρενο, που μερικές φορές φοβάται ότι δεν θα γυρίσει με σώας τας φρένας.
Γλείφει τα χείλη του. Χτυπάει το μηρό, μπαίνει στην τρέλα και απογειώνεται. Μπαίνει μέσα, περιστρεφόμενος σε σπείρες μέχρι να καταδυθεί στο έσχατο σημείο του εαυτού του. Ένα μικρό μαύρο σημείο. Όσο μακρύτερα πηγαίνει, τόσο μικρότερος γίνεται. Αυτό επιδιώκει. Είναι σχεδόν ακαριαίο, αναπτύσσει ταχύτητα, συντρίβεται, τα δάχτυλα του σε σφυροκόπημα, αλλόφρων, να καλεί τη θύελλα. Τα δερμάτινα χείλη του. Το στόμα ασκός.
Και γέρνει στον άνεμο εξορύσσοντας τόνους, μουγκρίζοντας. Κάνοντας χωρατά, μικρά ή μεγάλα. Ποτέ ανέντιμος. Λέγοντας τα πράγματα ως έχουν. Ως έχουν. Ο-μποπ-σικμπαμπ. Περνώντας από γρήγορες εναλλαγές. Εναλλαγές σε τροχάδην, απανωτές, επικίνδυνες. Ένα πιάνο να καλπάζει από πίσω του. Να ιδρωκοπάει σαν άλογο. Δάμασε τα επιμέρους. Έτσι λοιπόν, δάμασε τα επιμέρους. Είναι όλα μέσα στο αίμα σου. Βράζουν. Πίσω, από μακριά. Όταν ήταν κάτι άλλο. Κάποιος άλλος. Εκείνη. Εκείνο το κοριτσάκι. Η τρομπέτα ορύεται. Ζεσταίνεται. Ο άντρας ζεσταίνεται. Η γυναίκα ζεσταίνεται. Το δωμάτιο ολόκληρο είναι ζεστό. Παίζει τα δάχτυλα-ψευδομάρτυρες. Στραγγαλίζει την τρομπέτα του. Είναι γυμνός. Αυτό είναι η τζαζ γυμνή. Ο-μποπ-σι-μπαμ. Ποτέ ανέντιμος. Λέγοντας τα πράγματα ως έχουν.
Το μέρος εκεί κάτω: τον αναγκάζει να γίνει μάρτυρας του ίδιου του θανάτου του. Κοιτάζει με το στόμα ανοιχτό το φύλλο που θα του φέρει η μοιρασιά. Παρακολουθεί τον εαυτό του στο παρελθόν. Είναι ένα κορίτσι με κόκκινο φόρεμα που χοροπηδάει επάνω στις παλιές εγκαταλειμμένες ράγες του τρένου, κρατώντας ένα μπουκέτο από λουλούδια που φυτρώνουν στις ράγες για τη μητέρα της
________________
Σε αυτό το άρθρο:
Απόσπασμα από το πρώτο βιβλίο της Τζάκι Κεϊ «Τρομπέτα». Στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μελάνι». Η Τζάκι Κεϊ στα τέλη της δεκαετίας του ενενήντα έμαθε για την ιστορία του Billy Tipton και εμπνεύστηκε την ιστορία του βιβλίου. Ο ήρωας της, ο Τζος Μούντι, ζει δυο παράλληλες ζωές όπως ο Billy Tipton. Το μυστικό θα αποκαλυφθεί και εδώ μετά τον θάνατο του. Η αποκάλυψη θα προκαλέσει μεγαλύτερο σοκ στους οικείους του από ότι αυτή του Billy Tipton.
Στο παρακάτω βίντεο μιλάει η γυναίκα του και ένας από τους γιους του:
σχόλια