O Λονδρέζος, πρώην ηθοποιός και νυν σκηνοθέτης, Alexander Farell επάνδρωσε το μίνι βαν της μητέρας του με μια μικρή ομάδα φίλων-κινηματογραφιστών, τον παραγωγό του Farnheitt 911, Kurt Engfehr, αρκετό τεχνικό εξοπλισμό και κατευθύνθηκε προς την Τουρκία με σκοπό να καταγράψει το μεγάλο ταξίδι προσφύγων από τη Συρία στην Ευρώπη.
Κινηματογραφώντας επί ένα χρόνο, με υλικό 700 ωρών και έχοντας διασχίσει δέκα χώρες μαζί με χιλιάδες πρόσφυγες, ολοκληρώνει φέτος το ντοκιμαντέρ του με τίτλο Refugee (Πρόσφυγας). Το φιλμ επικεντρώνεται στην ιστορία της οικογένειας Αλάλι, που χωρίστηκε βίαια, με την μητέρα Rafaa Alali να βρίσκεται στην Γερμανία στην προσπάθεια της να βρει άσυλο, ενώ ο σύζυγος της Nazem με τα δύο τους παιδιά, την δεκάχρονη Hamodi και τον οκτάχρονο Ahmed, διασχίζουν τα σύνορα στον αγώνα τους να επανενωθούν. Η προσωπική σπαρακτική ιστορία της οικογένειας μπλέκεται με την καθολική σκληρή εικόνα όλων των ανθρώπων που επέζησαν του πολέμου, ξεριζώθηκαν από την χώρα τους, χωρίστηκαν από τις οικογένειες τους, διένυσαν θανατηφόρα ταξίδια διεκδικώντας μια ζωή ανθρώπινη με τάξη και αξιοπρέπεια και κατέληξαν εγκλωβισμένοι μέσα σε, περικυκλωμένα από συρματοπλέγματα, εξαθλιωμένα καταφύγια.
Το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης βγήκε από την βολή του και βρέθηκε να ταξιδεύει για να κινηματογραφήσει σε ανθρώπινο επίπεδο τις αντιξοότητες και τη φρίκη του πολέμου και του ξεριζωμού βιώνοντας ένα μέρος της κατάστασης είναι σίγουρα κάτι που δύσκολα αποφασίζει κανείς.
Σκοπός του σκηνοθέτη και της ταινίας είναι να προβληματίσει και να κινητοποιήσει, να καταδείξει την εξαθλίωση και τα δεινά που υπέστησαν οι Σύριοι πρόσφυγες καθώς και να επισημάνει την ανάγκη για ασφαλή και ελεύθερη μετανάστευση μέσα από την δημιουργία μιας αλληλέγγυας και συνειδητής υποδοχής τους, όπως αναφέρει και ο ίδιος.
Στο τρίλεπτο τρέιλερ απεικονίζονται σκληρές σκηνές όπου σωσίβιες λέμβοι ξεβράζονται στην ακτογραμμή, πλήθος ανθρώπων διασχίζει ναρκοπέδια με τη συνοδεία αστυνομίας και ουρλιάζει για σωτηρία. Πλάνα όπου τα δύο αδέρφια, πίσω από τα συρματοπλέγματα, παίζουν μπάλα και μιλάνε στην κάμερα για την μητέρα τους και τις μνήμες τους από την εμπόλεμη Συρία ενώ η μητέρα τους βρίσκεται μίλια μακριά να κλαίει καθώς τους συλλογίζεται.
Refugee - Trailer
Δυνατές, έντονα φορτισμένες εικόνες που καταγράφουν την οδυνηρή, σπαρακτική πραγματικότητα με ένα άρτιο αισθητικά κινηματογραφικό τρόπο. Ωστόσο, το ντοκιμαντερίστικο ύφος του σκηνοθέτη ακροβατεί μεταξύ μιας non-fiction και fiction αφήγησης με voice over και συγκινητικές μουσικές να ντύνουν τις εικόνες προσδίδοντας μια επιπλέον δραματική δόση.
Τα υψηλής αισθητικής καδραρισμένα πλάνα που υπάρχουν σε αρκετά σημεία δημιουργούν μια αίσθηση ωραιοποίησης της πραγματικότητας κάνοντας τους ανθρώπους αυτούς να μοιάζουν πιο πολύ με πρωταγωνιστές μιας μυθοπλαστικής ταινίας παρά με θύματα ενός υπαρκτού παράλογου πολέμου.
Παρόλο που τα γυρίσματα ολοκληρώθηκαν το 2017, με ένα μικρό μέρος να έχει δημοσιοποιηθεί τον περασμένο Ιούνιο, το ντοκιμαντέρ δεν είναι ακόμη ολοκληρωτικά έτοιμο. Ο Alexander Farell και η ομάδα παραγωγής βρίσκονται στο στάδιο του post production και προσπαθούν, μέσα από την πλατφόρμα Kickstarter, να λάβουν επαρκή χρηματοδότηση ώστε να ολοκληρωθεί το έργο.
Το πρότζεκτ αυτό καθώς και η απόφαση των ανθρώπων που το δημιούργησαν είναι απείρως αξιοσέβαστη και αξιέπαινη. Το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης βγήκε από την βολή του και βρέθηκε να ταξιδεύει για να κινηματογραφήσει σε ανθρώπινο επίπεδο τις αντιξοότητες και τη φρίκη του πολέμου και του ξεριζωμού βιώνοντας ένα μέρος της κατάστασης είναι σίγουρα κάτι που δύσκολα αποφασίζει κανείς.
Ας ελπίσουμε μόνο ότι η πράξη αυτή δεν είναι μια στροφή στην καριέρα ενός ακόμη αδικοχαμένου ηθοποιού, με έντονες καλλιτεχνικές αναζητήσεις, αλλά μια κίνηση ειλικρινούς αλληλεγγύης και πολιτικής δράσης και πως πέρα από τη σκοτεινή αίθουσα και την προβολή απλών κινούμενων εικόνων πάνω σε μια οθόνη που εγείρουν εντυπώσεις, δάκρυα και θέματα συζητήσεων για το βράδυ του Σαββάτου, το ντοκιμαντέρ αυτό θα ευαισθητοποιήσει και θα κινητοποιήσει υπέρ των προσφύγων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους.
Με πληροφορίες από τον Guardian
σχόλια