Είναι που δεν τα έχω τα επαρκή. Ούτε ντοκ , ούτε ποστ ντοκ . Δυο τρεις σταθερούς Αγίους έχω, κάτι άπαντα θησαυρούς κι έναν παλιοδιάολο που με σηκώνει απ' την πολυθρόνα και με βγάζει στη βεράντα να τα λέω στους περαστικούς.
- Οπότε δικαιολογημένη.
-Οπότε άφεση,να αναβληθεί ο τετραχισμός μου παρακαλώ κι η σχάρα για αργότερα.
Αυτός ο παλιοδιάολος , λοιπόν, μ' έστειλε πάλι στον κύριο Μίλτο. Αυτές τις παμ παραπαπάμ μερούλες με τις ορκομωσίες και τα βαγγέλια,ένα μαύρο χεράκι με φουλ τρίχα άνοιξε τη Σφραγίδα ή ' Ογδοη σελήνη
και μ' έχωσε ολόκληρη σ' αυτό το ποίημα- επεξήγηση της Μεταπολεμικής Ελλάδας.
Τὸ πράσινο ἀπόγεμα
Ἐκεῖνο τὸ πράσινο ἀπόγεμα
ὁ θάνατος εἶχε βάλει, στόχο τὴν αὐλή μου
ἀπ᾿ τὸ νεκρό μου τὸ παράθυρο
μὲ τὸ βελούδινό μου μάτι
τὸν ἔβλεπα νὰ τριγυρνάει
γύριζε καὶ παράσταινε τὸν κουλουρτζῆ
γύριζε καὶ παράσταινε τὸν λαχειοπώλη
καὶ τὰ παιδιὰ τίποτα δὲν ὑποπτεύονταν
ἔπαιζαν μὲ πιστόλια καὶ τσίριζαν
αὐτὸς πάλι γύριζε καὶ πλησίαζε
καὶ πάλι μάκραινε καὶ ἔφευγε
ὕστερα ξαναρχόταν
στὸ τέλος ἀγριεύτηκε
ἄρχισε νὰ οὐρλιάζει
ἔβαψε τὰ μάτια καὶ τὰ νύχια του
φούσκωσε τὰ βυζιά του
ἄρχισε νὰ μιλάει μὲ ψιλὴ φωνὴ
ἔκανε σὰ γυναίκα...
τότε εἶναι ποὺ ἔφυγε ὁριστικὰ
ψιθυρίζοντας:
-Δὲν εἶχα τύχη σήμερα
αὔριο θὰ ξανάρθω
Δὲν εἶχα τύχη σήμερα /αὔριο θὰ ξανάρθω- αυτό είναι. ' Ολα τα μεταπτυχιακά και οι εισηγήσεις επί εισηγήσεων και τα έξιτ πολ και οι ερμηνευτικές κρύβονται σ' αυτόν τον στίχο.
Ο θάνατος (που έχει πολλά ονόματα) είναι εξπέρ των μεταμφιέσεων.
' Όταν αρχίζουν τα ζόρια πετάει την κουκούλα και ντύνεται κουλουρτζής.
΄Όταν το μαύρο μαύρο αρχίζει να κινεί υποψίες, ρίχνει πάνω του ένα ριχτό γκριζάκι, να σπάει η δοσιλογίλα.
΄Όταν μυρίζει το αίμα, το σκουπίζει πρόχειρα με μωρομάντηλα κι έρχεται με λαχεία συντακτών να προκαλέσει την τύχη σου.
Μέγας κολπατζής. Βάφει μάτια, νύχια -τρελλό μπωτέ μπας και ξεγελάσει και ξεχάσουμε την αγριοτριχάρα και τις θηλειές στην κωλότσεπη.
Κι άντε μια,δυο,τον πήραμε πρέφα.
Κι άντε τρεις τέσσερις τον διώξαμε με τις κλωτσιές.
Τίποτε,τίποτε- αύριο θα ξαναρθεί ο κανάγιας.
σχόλια