Ακόμα και οι μεγαλύτεροι εχθροί του Αλέξη Τσίπρα αναγνώριζαν σε αυτόν και το κόμμα του ένα μεγάλο προσόν: Ήταν λέει μάστορας στην επικοινωνία. Μπορεί να ήταν στην ουσία ανεπάγγελτος, μπορεί το επιτελείο του να ήταν ένα μάτσο καφενόβιοι, μπορεί να μην είχαν καμιά επαφή με την πραγματικότητα αλλά είχαν το χάρισμα της επικοινωνίας.
Στην Ελλάδα βλέπεις κανείς δεν δίνει σημασία στην ουσία. Είμαστε ένας πολύ συναρπαστικός λαός και πλήττουμε εύκολα. Δεν έχουμε χρόνο να σπαταλάμε σε αναλύσεις και εμβαθύνσεις, βαριόμαστε ρε παιδάκι μου, πώς το λένε. Δες πως είναι καταγεγραμμένος στο εθνικό υποσυνείδητο ο Κώστας Σημίτης ή ακόμα και ο Γιώργος Καμίνης. Βαρετοί, «λογιστάκοι» χωρίς επικοινωνιακό χάρισμα.
Μπορεί ο δεύτερος να έδρασε υποδειγματικά στην εκκένωση των κατασκηνώσεων στις φωτιές της προηγούμενης εβδομάδας, αλλά δεν το έχει το μπαλκόνι ο άνθρωπος. Και δες πώς ακόμα μνημονεύεται σε μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού ο Κώστας Καραμανλής, ο αντικειμενικά χειρότερος Πρωθυπουργός στην παγκόσμια ιστορία.
Η τραγωδία στο Μάτι με τους δεκάδες νεκρούς και τους ακόμα και σήμερα απροσδιόριστους αγνοούμενους, δεν ανέδειξε απλώς την εκκωφαντική ανικανότητα αυτής της κυβέρνησης, έκανε και την ατσάλινη πανοπλία της, την επικοινωνία, θρύψαλα
Όλα αυτά τα ξέρει ο Αλέξης, γι αυτό άλλωστε δεν το ενδιαφέρει τίποτε άλλο πέρα από την εικόνα και την εντύπωση που προκαλεί στο λαό. Και μέχρι τώρα φαίνεται ότι τα πήγαινε περίφημα. Παρόλα τα εγκλήματα που έχει κάνει τα τελευταία 3 χρόνια, φαινόταν ότι μπορούσε να σταθεί. Μπορεί να έχει δημοσκοπικά υποστεί την μεγαλύτερη πτώση στην ιστορία για εν ενεργεία Πρωθυπουργό αλλά αν αναλογιστούμε τι έχει κάνει, κανονικά δεν έπρεπε να μπορούσε να σταθεί ούτε σπίτι του.
Όλα αυτά όμως μέχρι τις προηγούμενες μέρες. Η τραγωδία στο Μάτι με τους δεκάδες νεκρούς και τους ακόμα και σήμερα απροσδιόριστους αγνοούμενους, δεν ανέδειξε απλώς την εκκωφαντική ανικανότητα αυτής της κυβέρνησης, έκανε και την ατσάλινη πανοπλία της, την επικοινωνία, θρύψαλα.
Το βράδυ της πυρκαγιάς, και ενώ όπως αποδεικνύεται ήξεραν για νεκρούς, οργανώνουν φιέστα με τον Τσίπρα να εμφανίζεται στο Κέντρο Επιχειρήσεων σε κλίμα καθησυχασμού και δεν λένε κουβέντα για τα θύματα. Σε ένα πρωτοφανές θέατρο χειραγώγησης της κοινής γνώμης και ενώ άνθρωποι ακόμα πνίγονται στην θάλασσα, οι επικεφαλής των τμημάτων που θα έπρεπε να παλεύουν να τους σώσουν, ξοδεύουν το χρόνο τους σε επικοινωνιακά τερτίπια διαχείρισης της κοινής γνώμης.
Η πραγματικότητα όμως το επόμενο πρωί είναι αμείλικτη και ήδη έχουν βρεθεί δεκάδες νεκροί. Ο Τσίπρας βγάζει διάγγελμα όπου κηρύττει τριήμερο εθνικό πένθος. Ένα πένθος που δεν εμπόδισε το κόμμα του να φέρει στη Βουλή τροπολογία για αυξήσεις σε προέδρους οργανισμών και λοιπούς κολλητούς.
Η πραγματική φρίκη όμως είναι η συνέντευξη τύπου του απογεύματος της Πέμπτης όταν Τόσκας, Τζανακόπουλος και αρχηγοί Πυροσβεστικής και Αστυνομίας μαζεύονται και στην ουσία μας λένε ότι τα έκαναν όλα τέλεια και για τους νεκρούς φταίνε τα αυθαίρετα. Δεν ακούστηκε ούτε μια συγγνώμη και το θέαμα ήταν από τα πιο απροκάλυπτα και χυδαία που έχουμε δει σε πολιτισμένη χώρα. Είναι σίγουρο ότι στο μέλλον οι συμμετέχοντες σε αυτό το αίσχος θα έχουν πολλά να μετανιώσουν.
Νωρίτερα την ίδια μέρα βέβαια, ο συγκυβερνήτης Πάνος Καμμένος έχει επισκεφτεί το Μάτι και έχει στην ουσία τραμπουκίσει τους κατοίκους κατηγορώντας ότι υπερβάλλουν και ότι «λένε ότι λέει ο Πορτοσάλτε». Μετά από λίγη ώρα, στο BBC λέει –σε υπέροχα αγγλικά φυσικά – ότι για την φωτιά φταίνε τα αυθαίρετα και στην ουσία τα θύματα.
Την επόμενη μέρα συγκαλείται Υπουργικό Συμβούλιο και ο Αλέξης Τσίπρας, Παρασκευή απόγευμα ενώ οι νεκροί έχουν ήδη φτάσει τους 87, αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη όπως είπε και εξαφανίζεται για weekend. Στο μυαλό του Αλέξη ανάληψη πολιτικής ευθύνης σημαίνει να μας κάνει το χατίρι να παραδεχτεί ότι δεν τα έκανε όλα τέλεια, και τέλος πάντων ίσως υπήρξαν μια-δυο ασήμαντες παραλείψεις, όχι όμως τόσο σημαντικές να ζητήσει την παραίτηση κανενός από τους υπεύθυνους που διαχειρίστηκαν την τραγωδία.
Είναι μια ανάληψη ευθύνης παρωδία, ένα όνειδος για τον πολιτικό λόγο που του στερεί το οποιοδήποτε νόημα.
Στο ενδιάμεσο, δεκάδες δηλώσεις υπουργών και στελεχών αναδεικνύουν τον απόλυτο πανικό στον οποίο έχουν περιέλθει αφού ο ένας δηλώνει ότι δεν ήξεραν για νεκρούς το βράδυ της Δευτέρας όταν ο Τσίπρας εμφανιζόταν στην τηλεόραση να ενημερώνεται χαλαρός και άνετος, ο άλλος λέει ότι έμαθαν με το που τέλειωσε το σόου, ενώ ο τρίτος λέει ότι ήξεραν μεν αλλά δεν είχε βάλει την σφραγίδα του ο ιατροδικαστής.
Παρόμοιο κομφούζιο εκτυλίσσεται για το αν είχε δοθεί εντολή εκκένωσης του Ματιού με τον ένα να λέει ότι δεν γινόταν να γίνει εκκένωση, τον άλλο να λέει ότι δόθηκε εντολή αλλά δεν ακολουθήθηκε και άλλον να λέει ότι δεν προλάβανε. Μια από τις πιο ωραίες δηλώσεις είναι αυτή του Βερναρδάκη ο οποίος μας ζήτησε να μην χτυπάμε τον Τσίπρα επειδή είναι μόλις 44 ετών και όπως πάει θα μας ζητήσουν να μην τον χτυπάμε επειδή είναι βλαμένο.
Ο τύπος πήγε μια ολόκληρη εβδομάδα μετά τον χαμό, σαν τον κλέφτη, αχάραγα πρωί Δευτέρας για να βγάλει την υποχρέωση αφού τον είχε κράξει όλη η Ελλάδα ότι είναι ο μοναδικός πρωθυπουργός στον κόσμο που αρνείται να μεταβεί σε τόπους όπου έχουν συμβεί δράματα. Το μόνο που τον νοιάζει είναι να μην υπάρχει πλάνο/φωτογραφία του με φόντο τα καμένα ενώ δεν έχει κανένα πρόβλημα να βγαίνει άπειρες φωτογραφίες με πλάνο τον Καμμένο.
Και φτάνουμε στο αποκορύφωμα της ντροπής, την χτεσινή δηλαδή επίσκεψη του Πρωθυπουργού στο Μάτι, νωρίς το πρωί, χωρίς ενημέρωση και με τον προσωπικό του φωτογράφο! Ο τύπος πήγε μια ολόκληρη εβδομάδα μετά τον χαμό, σαν τον κλέφτη, αχάραγα πρωί Δευτέρας για να βγάλει την υποχρέωση αφού τον είχε κράξει όλη η Ελλάδα ότι είναι ο μοναδικός πρωθυπουργός στον κόσμο που αρνείται να μεταβεί σε τόπους όπου έχουν συμβεί δράματα. Το μόνο που τον νοιάζει είναι να μην υπάρχει πλάνο/φωτογραφία του με φόντο τα καμένα ενώ δεν έχει κανένα πρόβλημα να βγαίνει άπειρες φωτογραφίες με πλάνο τον Καμμένο.
Η επίσκεψη αυτή είναι το πολιτικό και επικοινωνιακό Βατερλό του αλλοτινού παιδιού- θαύματος της επικοινωνίας. Είναι η απόλυτη ομολογία ενοχής και ανεπάρκειας του, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Μετά από αυτό, ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πιο ταπεινωμένος Πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης, ένα πολιτικό απολειφάδι που μικραίνει μέρα με τη μέρα μέχρι την ημέρα των εκλογών που πλέον δεν μπορούν να αργήσουν.
Δεν είναι η καταστροφή που προκάλεσε η ανικανότητα τους και η επιλογή να βάζουν σε θέσεις ευθύνης ακατάλληλους κολλητούς. Είναι η θρασύτητα και η προσβολή απέναντι στους νεκρούς , κάτι που δεν έγινε ποτέ ανεκτό σε αυτή τη χώρα από την αρχαιότητα. Είναι τελικά η απόλυτη ύβρις.
