H καλοκαιρινή Aθήνα του 1960, σε ένα συναρπαστικό έγχρωμο βίντεο

Γκρίνια γκρίνια και πάλι γκρίνια ... τέλος πάντων perception is relaity ... η Αθήνα ήταν και είναι μία από τις λίγες πόλεις στον κόσμο με χαρακτήρα ... μία από τις λίγες πόλεις που δύσκολα τη βαριέσαι και εύκολα την μισείς και αγαπάς μαζί ... όσο για τη μιζέρια που περιγράφεις μην ανησυχείς εκεί θα είναι πάντα λιγότερο ή περισσότερο σε όλες τις πόλεις του κόσμου.

αν η αντικειμενική πραγματικότητα που ίσχυε τότε σου φαίνεται για γκρίνια οκ, πάσο. αλλά όχι και να θεωρούμε ότι η Αθήνα ήταν αυτή. Τα στοιχεία δεν τα έβγαλα από το μυαλό μου προφανώς. άλλο τα τουριστικά τρικς της εποχής και άλλο το πως βίωναν τη κοινωνική πραγματικότητα αυτοί που τη ζούσαν

Renton με τα ασύλληπτα νούμερα της εσωτερικής μετανάστευσης εκείνη την εποχή, το ότι καταλήξαμε με κακοφτιαγμένα δυάρια στα Πατήσια και όχι με παργκούπολεις σε όλη την πόλη και το ότι μέσα σε δέκα χρόνια όλα αυτά τακτοποιήθηκαν, συνιστά μέγα κατόρθωμα για την αθηναϊκή κοινωνία. Μη συγχέεις τα χαμόσπιτα με εσωτερική αυλή και νερό από πηγάδι με παραγκούπολεις, πρώτον γιατί δεν έχουν καμία σχέση και δεύτερον γιατί σε λιγότερο από δέκα χρόνια αντικαταστάθηκαν από καλύτερα σπίτια. Πολυκατοικίες αντιπαροχής; Ναι, αλλά όσο άσχημες και να είναι είχαν αποχέτευση, παροχή νερού και θέρμανση. Μη τα ισοπεδώνουμε όλα. http://en.wikipedia.org/wiki/Greek_economic_miracle

δεν ισοπεδώνω τίποτα, τα χαμόσπιτα που έβλεπες στη συνοικία το όνειρο, ήταν μία πεσιμιστική μεν αλλά κοντύτερα στη πραγματικότητα για το τι ίσχυε, όχι στις περιοχές του κέντρου αλλά σε όλο το λεκανοπέδιο της αττικής. και προφανώς αυτή η κατάσταση δεν διήρκησε 10 χρόνια, υπήρχε προπολεμικά και διογκώθηκε μεταπολεμικά με τις βίαιεσ αστικοποιήσεις. στη δε επαρχία ακόμα χειρότερα. Και αν και δεν έχω λόγο να υπερασπιστώ μια πραγματικότητα, επειδή η διατριβή μου αφορά τη μεταπολεμική κοινωνική πραγματικότητα στην ελλάδα, δυστυχώς όχι για σένα αλλά γι αυτούς που ζούσαν τότε, τα στοιχεία το επιβεβαιώνουν. το ΄λενα δωμάτιο ανά 4-5 ανθρώπους δεν βγαίνει από μένα, ούτε οι τραγικοί μισθοί, ούτε η απουσία κοινωνικής πρόνοιας, ούτε ο αυταρχισμός ούτε τα οικονομικά σκάνδαλα κτλ κτλ.

Την Ελλάδα του '60 την συγκρίνεις με τι; Με το σήμερα; Με αυτό που θα ήθελες να ήταν; Γιατί αν την συγκρίνεις με την Πορτογαλία του Σαλαζάρ, την Ισπανία του Φράνκο, την Αλβανία του Εμβέρ Χότζα ακόμη και με την Γιουγκοσλαβία του Τίτο, που μεσουρανούσαν ακόμη στο πολιτικό στερέωμα της Μεσογείου, νομίζω ότι ήταν απείρως υψηλότερο τόσο το βιοτικό επίπεδο, όσο και η ποιότητα του πολιτεύματος.... Τώρα το ότι έγιναν λάθη, έγιναν. Και φτάσαμε στο τέλος της δεκαετίας αυτής να έχουμε το πιο συντηρητικό και οπισθοδρομικό καθεστώς, τουλάχιστον της Δύσης.... Που και πάλι, μόνο 7 χρόνια κράτησε.... Σκέψου ότι οι αγαπημένοι μας Ίβηρες (Ισπανοί και Πορτογάλοι) και Ιλλυριοί ξεφορτώθηκαν τις δικτατορίες τους 40 και 60 χρόνια μετά...Και φυσικά σε εκείνα τα καθεστώτα (δηλ. του Χότζα, του Φράνκο και του Σαλαζάρ) δεν φαντάζομαι ο λαός να είχε "γάμους στο happy end"...

Η Ελλάδα των Παπάγων και Καραμανλήδων, η Ισπανία του Φράνκο και η Πορτογαλία του Σαλαζάρ έιχαν ακριβώς ή περίπου ακριβώς την ίδια πολιτική. Απουσία κοινωνικού συμβολαίου, σκανδαλώδης κρατική παρέμβαση πάντα υπέρ της εργοδοσίας, έλεγχος των συνδιικάτων, αυταρχισμός προκειμένου την ικανοποίηση μιας απρόσκοπτης και ασσύδοτης κερδοφορίας του κεφαλαίου προκειμένου περαιτέρω επενδύσεις κοκδηλαδή ενώ σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη (Δυτική) υιοθετείται το Κεϋνσιανό μοντέλο (κοινωνικό συμβόλαιο, κοινωνικό κράτος και κρατικός παρεμβατισμός στην οικονομία), στην Ελλάδα και στις άλλες δύο το κοινωνικό συμβόλαιο αντικαθίσταται με τον αυταρχισμό και το κοινωνικό κράτος περιορίζεται στη διανομή αμερικανικών τροφίμων. Η Αλβανία του Χότζα είναι κάτι τελείως διαφορετικό, ένα άλλο σύστημακαι ξεκινώντας από άλλη αφετηρία (κοινωνικές δομές, ανύπαρκτη οικονομία έως τότε, εντέλει απουσία κράτους μέχρι τη κατάληψη της εξουσίας από τους παρτιζάνους). Τέλος για να απαντήσω και στο πρώτο ερώτημα, την Ελλάδα τη συγκρίνωκαταρχ΄ς με αυτό που θα έπρεπε να είναι, μετά με τα κράτη συμμάχους της, και μετά με το τότε ''αντίπαλο δέος'' το ανατολικό μπλοκ.Αντίθετα η Ελλάδα ήταν μία αντιδημοκρατικότατη χώρα, με ανελεύθερο ουσιαστικά καθεστώς, με ασύδοτη οικονομική ολιγαρχία και με πλήρη απουσία κοινωνικού κράτους και αυτά χάριν της ''ανάπτυξης''.