________________
1.

Αυτές οι τυπικές σκάλες-έξοδοι κινδύνου που έχουν αρκετές πολυκατοικίες στη Νέα Υόρκη, δεν είναι ταμάμ για διαρρήκτες; Πώς προστατεύονται οι ένοικοι το καλοκαίρι ειδικά αν έχουν όλα τα παράθυρα του διαμερίσματος να βλέπουν εκεί; Δεν τα ανοίγουν και βάζουν aircondition;-

Οι σκάλες αυτές δεν φτάνουν μέχρι κάτω, αλλά οπωσδήποτε είναι αδύναμο σημείο ενός κτιρίου από αυτή την άποψη. Θα σου φανεί παράξενο, αλλά εδώ ο πιο συνηθισμένος λόγος για να σου κλέψουν το σπίτι δεν είναι οι σκάλες αυτές, αλλά ότι πολλοί αφήνουν την πόρτα τους ξεκλείδωτη. Ναι, όπως παλιά, που οι γειτονιές μύριζαν γιασεμί και τα παιδιά έπαιζαν με τόπια, εδώ το κάνουν ακόμα.

Αν μένεις σε δύσκολη περιοχή, έτσι κι αλλιώς δε σε σώζει τίποτα.

________________
2.

Πως τα καταφέρνουν κάποιοι να συγχωρέσουν;- Ειρήνη

Αν ήταν εύκολο δεν θα ήταν το θέμα κεφαλαίων στις Άγιες Γραφές (δεν ξέρω λεπτομέρειες, ξέρω ότι υπάρχουν). Η συγχώρεση είναι τόσο τεράστια υπόθεση που μόνο ο Χριστός τα καταφέρνει με κάποια αξιοσημείωτη άνεση. Αυτό, για να αναθαρρήσεις λίγο.

Από αυτό το παράδειγμα καταλαβαίνεις ότι αυτοί που τα καταφέρνουν είναι σε τρομερή ισορροπία με τον εαυτό τους. Ξέρουν ακριβώς πόσο χώρο και ποιο χώρο καταλαμβάνει το σώμα τους σε αυτή τη ζωή και δεν απειλούνται εύκολα γιατί μπορούν να ξεχωρίσουν τον κίνδυνο από την φαντασία, την παρανοϊκή σκέψη και την φαντασίωση. Αυτό τους κάνει αρκετά εξοπλισμένους ώστε να αποπειραθούν να συγχωρήσουν.

________________
3.

Αγαπητή Α,μπα,
Σχετικά με το χιούμορ: πολύ γερό επικοινωνιακό χαρτί και δείγμα ενός είδους ευφυίας, που προσωπικά ζηλεύω και θαυμάζω, όταν το συναντώ. Αν το πούμε ικανότητα, αυτό δε σημαίνει ότι το μαθαίνουμε και το εξελίσσουμε, όπως μαθαίνουμε και να μιλάμε σε πρώτη φάση; Πώς το κάνεις αυτό, χωρίς να φανεί ότι προσπαθείς άτσαλα; Έχω την αίσθηση ότι μου βγαίνει φυσικά μόνο μετά από 1-2 ποτήρια - ή απλά τότε γελάνε και οι άλλοι ούτως ή άλλως και νιώθω γαμάτη για λίγο.

Λέγεται και παπαγαλίζεται ότι το χιούμορ είναι άθλημα για αγοράκια που το χρησιμοποιούν για να προσελκύουν τα κοριτσάκια από τότε που σταμάτησαν να τις σέρνουν απ'τα μαλλιά στις σπηλιές (βλ. Hitchens). Νευριάζω και πες το first world problem, αλλά είναι να μην τσαντίζεται άμα σου αρνούνται κομμάτι της πίτας του κοινωνικού πάρε-δώσε; Αυτά τα αναγουλιαστικά "είναι στη φύση σου να μην είσαι αστεία, γιατί δεν το χρειάζεσαι αφού έχεις boobies".. Και τελοσπάντων, αφού δεν θεωρείται θηλυκό το χιούμορ, μήπως μια γυναίκα με χιούμορ απωθεί αναπόδραστα τα σερνικά που έχουν μάθει να γελάνε μόνο με τους φίλους τους; Λες να είμαι τελικά αστεία και νηφάλια, γι' αυτό να μην έχω γκόμενο; Τι να πω, τα φώτα σου.- pink unicorn

Συμφωνώ ότι το χιούμορ δεν είναι από τις πλέον επιθυμητές ιδιότητες σε μια γυναίκα – οπωσδήποτε δεν είναι το πρώτο που λένε οι άντρες όταν τους κάνουν τη σχετική ερώτηση, αλλά αυτό που έγραψες θυμίζει περισσότερο υλικό για stand up.

Δεν μου αρέσουν καθόλου οι συζητήσεις για το τι θέλουν οι άντρες και τι θέλουν οι γυναίκες, είναι αναπαραγωγή κλισέ για μεσημεριανή εκπομπή, δεν είναι δυνατόν να εξελιχθεί σε κάτι άλλο, όσο χιούμορ και να έχουμε. Αν δεν θέλεις να γίνεις standup comedian ή βιολόγος που ασχολείται με την εξέλιξη των ειδών, δεν σε βοηθούν οι παρατηρήσεις για τους «άντρες» και τις «γυναίκες». Καλύτερα να παρατηρήσεις τους γύρω σου, άντρες και γυναίκες μαζί.

Αυτοί που έχουν χιούμορ ξέρουν και να γελάνε. Αυτοί που έχουν χιούμορ προσπαθούν να ξορκίσουν τους φόβους τους, να ελαχιστοποιήσουν προβλήματα, να παρηγορήσουν τον εαυτό τους, δεν λένε αστεία με μόνο στόχο να γελάνε οι άλλοι. Σύμφωνοι, το γέλιο των άλλων είναι ο μόνος τρόπος για να καταλάβεις αν ήταν πετυχημένο ένα αστείο, αλλά μην το χρησιμοποιείς για να νιώσεις γαμάτη. Μου φαίνεται πολύ λάθος λόγος.

Και προσοχή στο κενό μεταξύ «χιούμορ» και «πλάκας». Ακόμα και οι γυναίκες που δηλώνουν ότι επιθυμούν «άντρα με χιούμορ» εννοούν «γοητεία», όχι έναν άντρα που λέει ανέκδοτα στο ΚαΨιΜι.

________________
4.

Γεια σου Α, μπα;
Ο φίλος μου είναι μεγαλωμένος σε μια κοινωνία με μάλλον συντηρητικές ιδέες, στην οποία ο μέσος άντρας φαίνεται να πιστεύει ότι όλες οι γυναίκες θέλουν να τον παντρευτούν και να του κάνουν παιδιά, ίσως γιατί και η μέση γυναίκα φαίνεται να θέλει, μετά από ένα χρόνο σχέσης ενδεικτικά, να παντρευτεί και να κάνει παιδιά.

Κατά συνέπεια, αν και δεν κουβαλάει όλο αυτό το φορτίο, κάποιες από αυτές τις ιδέες τον αγγίζουν, έστω και ασυνείδητα, πράγμα που γίνεται αντιληπτό από μεριάς μου.

Εγώ από την άλλη πλευρά, νιώθω γεννημένη μάνα (λίγο βαρύ, ε;). Νιώθω λοιπόν πολύ έντονη την επιθυμία να μεγαλώσω, στο μέλλον, ένα παιδί που θα είναι δικό μου και του άντρα που αγαπώ. Δεν με ενδιαφέρουν οι γάμοι-πανηγύρια. Με ενδιαφέρει να ζω με τον σύντροφό μου και, όταν και οι δύο είμαστε σχετικά σταθερά και έχουμε κάνει τα πράγματα τα οποία θέλουμε να κάνουμε πριν γίνουμε γονείς, να συζητήσουμε το ενδεχόμενο.

Ποτέ όμως ως τώρα δεν το έχουμε θίξει. Και ποτέ δεν του έχω πει ότι σκέφτομαι το ενδεχόμενο να κάνουμε μαζί οικογένεια μετά από κάποια χρόνια, γιατί φοβάμαι ότι μπορεί να φρικάρει.

Ποια είναι λοιπόν η γνώμη σου: να το συζητήσω ή να το βουλώσω, και όταν πια τα πράγματα θα είναι πιο κατασταλαγμένα να επιδιώξω να του το αναφέρω;

Σ'ευχαριστώ.- Δουλειά δεν είχε ο διάλος- ετών 25

Είδες που δεν έχει άδικο να το φοβάται;

Ένας λόγος που οι άντρες πιστεύουν ότι όλες οι γυναίκες θέλουν να τους παντρευτούν είναι η κακούργα η κοινωνία. Ένας άλλος είναι μερικές γυναίκες που δηλώνουν «γεννημένες μάνες» και ότι αν περάσουν τα χρόνια και τα πάνε καλά και έχουν κάνει όλα όσα θέλουν με τον άντρα που είναι, τότε θα θέλουν να κάνουν παιδιά μαζί τους.

Ε, λοιπόν. Περίμενε πρώτα να γίνουν όλα αυτά, και αν όντως γίνουν, τότε θα είναι ώρα να το συζητήσετε.

Ξέρω τι θέλεις. Θέλεις να ξέρεις από τώρα, για να μη χάνεις το χρόνο σου. Λυπάμαι, ΖΟΝΚ. Και ο λόγος που θα φρικάρει τώρα δεν θα είναι μόνο αυτός που νομίζεις. Υπάρχει και άλλος, ανομολόγητος. Οι άλλοι δε θέλουν να είσαι μαζί τους επειδή τους βλέπεις σαν μελλοντικούς πατεράδες των παιδιών σου, λες και ψάχνεις υπάλληλο για την εταιρεία σου. Θέλουν να τους θέλεις επειδή είναι τρομερά επιθυμητοί και ακαταμάχητοι άντρες– και πολύ καλά κάνουν. Αν αυτό εξελιχθεί σε κάτι πιο βαθύ, συντροφικό και αν μοιάζει ομαλό και μόνιμο, τότε δε θα χρειάζεται να «θίξεις» τίποτα. Το να κάνεις παιδί θα είναι φυσικό και αυτονόητο.

________________
5.

Αγαπητή Α,μπα,

Αξίζουν οι άντρες μία ειλικρινή απάντηση στην ερώτηση τους για τον αριθμό των προηγούμενων σχέσεων της συμβίας τους;- Λου

Οι «άντρες». Άντε πάλι. Και μάλιστα εχθρικά αυτή τη φορά, όπως δείχνει το «αξίζουν».

Το τι θα πεις στον καθένα σχετικά με οτιδήποτε αφορά στο παρελθόν σου, εξαρτάται από τη σχέση που έχεις μαζί του, τη χρονική στιγμή και το τι ρίσκο θέλεις να πάρεις ανάλογα με το αποτέλεσμα που πιστεύεις ότι θα έχει αυτό που θα πεις.

Είτε είναι ένας άντρας που ρωτάει για τα αγαπημένα σου γαριδάκια, είτε ο ψυχίατρος που ρωτάει για τις φαντασιώσεις σου στο Λύκειο, είτε ο γέροντας που ρωτάει «τίνος είσαι». Εσύ επιλέγεις με ποιο τρόπο θα παρουσιάσεις τον εαυτό σου, ποιες πληροφορίες θέλεις να μοιραστείς με τον καθένα και τι θα κρύψεις. Με τον καθένα ξεχωριστά, όχι με τον καθένα «άντρα» ή με τους «συντρόφους» σου, γενικώς. Με τον κάθε έναν που γνωρίζεις σχηματίζεις μια διαφορετική σχέση.

Για το θέμα των προηγούμενων συντρόφων δεν έχω να συμπληρώσω ειδικές οδηγίες.

________________
6.

Αγαπητή Α μπα,
Σε μία απάντησή σου σχετικά με τα 10 πράγματα που σε έχει διδάξει (προς το παρόν )η ζωή, μεταξύ άλλων είχες πει πως είναι σημαντικό να μιλάμε όλο και λιγότερο με τον εαυτό μας και να παρατηρούμε όλο και περισσότερο τους άλλους. Γιατί το πιστεύεις αυτό;

Μου κάνει εντύπωση που ρωτάς.

Γιατί είμαστε εγκλωβισμένοι μέσα στο μυαλό μας και ό,τι συμβαίνει φιλτράρεται έτσι κι αλλιώς από κει. Ό,τι κάνουμε, λέμε, νιώθουμε, βγαίνει από το κεφάλι μας. Δεν χρειάζεται να το παρακολουθούμε εμμονικά πέρα από όσο χρειάζεται. Όσο κι αν καθόμαστε και σκεφτόμαστε γιατί ο τάδε είναι απότομος τελευταία, δεν θα καταλάβουμε. Όταν ανοίγουμε τα αυτιά μας και τα μάτια μας, παρακολουθούμε με τεράστια προσοχή τις αντιδράσεις του άλλου σε αυτά που λέμε, κάνουμε διευκρινιστικές ερωτήσεις για να σιγουρευτούμε ότι καταλάβαμε και παρατηρούμε πώς ο ίδιος άνθρωπος μιλάει στους άλλους, τότε υπάρχει ελπίδα να βγάλουμε μια άκρη.

________________
7.

αν καποιος που εισαι ερωτευμενη σου κανει κακο τι μπορεις να κανεις...δεν μιλαω για απλο ερωτα βασικα...αν εχεις βρει το αλλο σου μισο αλλα σε ποναει τι κανεις?εξακολουθεις να κανεις θυσιες για εκεινον να μην εχεις ματια για αλλον να ειναι ο λογος που αναπνεεις? απλα ξερω οτι μου κανει κακο αλλα οταν ειναι κοντα μου(long distance relationship)ολα εχουν νοημα και ολα τα κομματια συμπληρονονται και ξερω ποια ειμαι....αλλα ειναι και αλλες φορες που με ποναει τοσο πολυ που απλα δεν ξερω...αλλα μονο οταν με φιλαει εκεινος νιωθω τν καρδια μου να χτυπαει τοσο δυνατα και τοσο ομορφα και...μου ειχαν πει παλια οτι η αγαπη ποναει...αλλα τοσο πολυ?- προβληματισμενη

Δεν έχεις βρει το άλλο σου μισό και καλύτερα να σταματήσεις να χρησιμοποιείς αυτή την έκφραση για καμιά δεκαετία.

Το άλλο σου μισό, αν υπήρχε, δεν θα σου έκανε κακό. Αυτή είναι η έννοια «του άλλου μισού».

Να ξέρεις ότι μόνο εσύ μπορείς να προστατέψεις τον εαυτό σου, και αν δεν το κάνεις, δεν θα το κάνει ποτέ κανένας για σένα. Μεγάλωσες, η μαμά σου δεν μπορεί να σε προσέχει άλλο. Δεν πονάει η αγάπη, οι άλλοι άνθρωποι μας πονάνε. Αν πήξει λίγο το μυαλό σου μπορεί να καταλάβεις ότι και ο εαυτός μας μπορεί να μας πονέσει, όταν δεν τον προστατεύουμε και επιτρέπουμε σε άλλους να μειώσουν την αυτοπεποίθησή μας.

Από την άλλη μπορεί να ηδονίζεσαι από την ιστορία που σε κάνει τραγική ηρωίδα με λευκό νυχτικό και ξέπλεκα μαλλιά στο σεληνόφως. Τότε, πάσο.