«Αν έχεις την καλοσύνη, παράγγειλε στην Τζούντυ–μαζί με την αγάπη μου, που τη στέλνω πολύ δισταχτικά– ότι ίσως τη συγχωρέσω, αλλά δε θα ξεχάσω ποτέ πόσο άσπλαχνα μου φέρθηκε χτες εδώ, στο διαμέρισμά μου. Δεν ήσουν μπροστά και δε θα ταλαιπωρήσω με περιγραφές την ευαίσθητη φύση σου. Κάποια μέρα όμως θα της το ξεπληρώσω. Ενα αποπνικτικό απόγευμα που θα βρεθεί εδώ, μισολιπόθυμη από τη δίψα, θα βγάλω ένα μπουκάλι υπέροχη δροσερή λεμονάδα. Θα το ξεβουλώσω και θα το αδειάσω σε ένα ψηλό ποτήρι, με μπόλικο αφρό. Θα βάλω το ποτήρι κοντά της, και τότε θα έχει την ικανοποίηση να με δει να το πίνω εγώ, χωρίς να φτάσει στα δικά της χείλη ούτε σταγόνα. Τρυφερά δικός σου, όπως πάντα. C. L. Dodgson».
Πολλές φωτογραφίες όπως και σελίδες που έχουν κοπεί και χαθεί από το ημερολόγιό του, οδηγούν τους βιογράφους και τους μελετητές από τη δεκαετία του 30 στο συμπέρασμα ότι «διεγράφησαν» εξαιτίας του κίνητρου και της φύσης των σχέσεων που είχε με πολύ νεώτερές του γυναίκες. Μιλώντας συγκεκριμένα για την φωτογραφική δουλειά του, λέγεται ότι πάνω από το ήμισυ του εναπομείναντος χαρτοφυλακίου του απεικονίζει νεαρά κορίτσια, πολλά από τα οποία είναι γυμνά ή ημίγυμνα.
Ήταν ένας ήσυχος και ντροπαλός άνθρωπος. Τραύλιζε και αυτό ήταν το μεγάλο του βάσανο. Παραδόξως, όταν βρισκόταν ανάμεσα σε παιδιά, το τραύλισμα υποχωρούσε. Είχε πολλούς φίλους σε μικρή ηλικία Πρόκειται για τον αξιότιμο κύριο Λιούις Κάρολ Ντότζσον. Ήταν καθηγητής μαθηματικών, φωτογράφος, κληρικός. Το ψευδώνυμό του είναι πιο γνωστό από το όνομά του. Είναι ο Λιούις Κάρολ και το ψευδώνυμό του το έφτιαξε μεταφράζοντας τα μικρά του ονόματα στα λατινικά και αντιστρέφοντας τη σειρά τους. Άφησε πίσω του ένα τεράστιο συγγραφικό έργο, ένα προσωπικό ημερολόγιο –από το οποίο εξαφανίστηκαν δύο τόμοι μυστηριωδώς– και ένα αναπάντητο ερωτηματικό σε σχέση με την ερωτική του ταυτότητα.
Ο Κάρολ ήταν και ένας εξαιρετικός φωτογράφος. Στις ημέρες που η φωτογραφία είχε μόλις αρχίσει να καθιερώνεται ως μια μορφή τέχνης, ο Dodgson, επηρεασμένος από τον θείο του Skeffington Lutwidge και το φίλο του Reginald Southey, άρχισε να μελετά και να φωτογραφίζει και διακρίθηκε σχεδόν αμέσως. Καθ 'όλη τη διάρκεια της 24χρονης καριέρας του ως φωτογράφος έγινε κυρίαρχος του μέσου. Η συλλογή του περιέχει περίπου 3.000 εικόνες, πολλές από αυτές τραβηγμένες στο δικό του στούντιο. Ένα μεγάλο μέρος του φωτογραφικού χαρτοφυλακίου του σήμερα λείπει. Λιγότερες από 1.000 εικόνες έχουν διασωθεί. Και ενώ δεν υπάρχει κανένας φανερός λόγος γι 'αυτό, η έρευνα έδειξε ότι δεν ήταν ο χρόνος ο εχθρός των φωτογραφιών, αλλά ο ίδιος, ο οποίος κατέστρεψε ένα μεγάλο μέρος του έργου του. Πολλές φωτογραφίες όπως και σελίδες που έχουν κοπεί και χαθεί από το ημερολόγιό του, οδηγούν τους βιογράφους και τους μελετητές από τη δεκαετία του 30 στο συμπέρασμα ότι «διεγράφησαν» εξαιτίας του κίνητρου και της φύσης των σχέσεων που είχε με πολύ νεώτερές του γυναίκες. Μιλώντας συγκεκριμένα για την φωτογραφική δουλειά του, λέγεται ότι πάνω από το ήμισυ του εναπομείναντος χαρτοφυλακίου του απεικονίζει νεαρά κορίτσια, πολλά από τα οποία είναι γυμνά ή ημίγυμνα.
Στις 4 Ιουλίου 1862 ο αιδεσιμότατος Λιούις Κάρολ και ένας φίλος του συνόδευσαν τις τρεις μικρές αδελφές Λίντελ σε μια βόλτα με τη βάρκα στο ποτάμι. Ο Λιούις Κάρολ, πάντα πρόθυμος να διασκεδάσει τις νεαρές φίλες του, επινόησε μια ιστορία την οποία ονόμασε «Οι περιπέτειες της Αλίκης κάτω από τη Γη». Η μικρή Αλις ενθουσιάστηκε. Ο Κάρολ κατέγραψε την ιστορία σε ένα βιβλιαράκι ντυμένο με άσπρη περγαμηνή, έγραψε μια αφιέρωση («Σ' εκείνη της οποίας η συνονόματη ενέπνευσε αυτή την ιστορία μια χαρούμενη καλοκαιρινή ημέρα») και το χάρισε στη μικρή του φίλη. Η ιστορία κυκλοφόρησε κανονικά το 1865 με τον τίτλο «Οι περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων», η μικρή Αλις όμως φύλαξε με ευλάβεια το πρωτότυπο δώρο του παράξενου φίλου της, όπως φύλαξε επίσης τις φωτογραφίες που της είχε βγάλει και τα γράμματα που της είχε γράψει.
Η μουσικός και performer Violet- Louise παρουσιάζει στο Από Μηχανής Θέατρο την παράσταση «Γράμματα στα Κοριτσάκια». Μια παράσταση βασισμένη στις επιστολές του Λίουις Κάρολ, συγγραφέα της "Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων", προς τις ανήλικες φίλες του. Η Violet - Louise χρησιμοποίησε τους στίχους του Λιούις Κάρολ για να γράψει τα τραγούδια της παράστασης, δημιούργησε έναν ολόκληρο οπτικοακουστικό κόσμο που μας μεταφέρει στον κόσμο του συγγραφέα, με τη βοήθεια ενός παλιού προτζέκτορα, που προβάλλει όλα αυτά τα υλικά στον τοίχο του θεάτρου.
Η Violet Louise μας μιλά για την αθηναϊκή παράσταση
"Η φράση που με συγκλόνισε και συνεχίζει να με συγκλονίζει είναι αυτή από το κείμενο του Φάτσερ που έχει γράψει ο Μπρεχτ: H αδικία υπάρχει σαν το νερό. Την ξαναβρήκα αυτή την φράση με παρεμφερές νόημα και άλλη διατύπωση, στην Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, όταν τα τραπουλόχαρτα δικάζουν την Αλίκη: Πρώτα η τιμωρία και μετά η ετυμηγορία. Η υπόθεση Λιούις Κάρολ είναι ένα μεγάλο φιάσκο. Μια σπουδαία προσωπικότητα έγινε πρωτοσέλιδο σε κουτσομπολίστικη φυλλάδα. Τα γράμματα σε τόσα κοριτσάκια, ισχυρίζονται κάποιοι, δεν μπορεί, κρύβουν κάτι νοσηρό και διεστραμμένο. Μα δε μπορεί, ολόκληρος άντρας να ασχολείται με τους μικρούς και όχι με τους μεγάλους. Ο κύριος Κάρολ είναι ένοχος, δε χρειάζονται αποδείξεις για αυτό. Και ο Λιούις Κάρολ στην παράσταση "Γράμματα στα κοριτσάκια" και η Delia Derbyshire "Στα Υπόγεια του BBC" και το κορίτσι από το "Forest", από τις προηγούμενες δουλειές μας, έχουν κάτι κοινό. Είναι άνθρωποι που δε μπόρεσαν να γίνουν κομμάτι του συστήματος στην εποχή που έζησαν, γιατί οι ίδιοι το αρνήθηκαν και το περιφρόνησαν. Ευτυχία είναι να μπορεί ο καθένας να κάνει τη ζωή που επιθυμεί. Όμως στις οργανωμένες κοινωνίες είμαστε όλοι υπό παρακολούθηση. Από εδώ και πέρα ξεκινά η διαστροφή. 
Κάπως έτσι ξεκίνησα την ερευνά μου για να αποδείξω ότι ο Λιούις Κάρολ δεν είναι ελέφαντας και εν προκειμένω ότι όλες αυτές οι επιστολές δεν υποκρύπτουν κάτι σεξουαλικό. Και δεν ξεκίνησα με την πεποίθηση ότι ο Κάρολ είναι αυτό ή εκείνο. Διάβασα ότι έχει γράψει, ότι πιστεύει, ότι έχει δηλώσει, βιβλία του, στίχους του, μαθηματικά προβλήματα, το βιβλίο της λογικής. Η πίστη του προς το Θεό, αγγίζει τα όρια της θρησκοληψίας. Σκέφτομαι ξανά και λέω δε μπορεί, όλα αυτά που κάνω, οι επιλογές να ασχοληθώ με κάποιες προσωπικότητες και όχι με κάποιες άλλες, θα πρέπει να έχουν ένα κοινό συνδετικό κρίκο. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το κοινό στοιχείο είναι η απέχθεια για οτιδήποτε συστημικό και η συμπάθεια για οτιδήποτε περιθωριακό, αυτά πάνε μαζί. Είμαι ένας ρομαντικός άνθρωπος. Πιστεύω στην ελευθερία των ανθρώπων να υπάρχουν, όπως είναι. Αυτή την ελευθερία που πνίγεται από την πρώτη ανάσα. Οικογένεια, σχολείο, Θεός, εργασία, ερωτικές σχέσεις, γάμος και πάλι οικογένεια με ή χωρίς παιδιά, σε ένα κύκλο που δεν κλείνει ποτέ".
Ξεκίνησα την έρευνά μου για να αποδείξω ότι ο Λιούις Κάρολ δεν είναι ελέφαντας και εν προκειμένω ότι όλες αυτές οι επιστολές δεν υποκρύπτουν κάτι σεξουαλικό -Violet Louise
Καλή μου Μαίρη
Θα έπρεπε να σου γράψω νωρίτερα, για να σε ευχαριστήσω για το σονέτο, μη θαρρείς πως δε σου έγραψα εκατοντάδες φορές. Μόνο που δυσκολεύτηκα με τη διεύθυνση. 
Στην αρχή έβαζα τόση φόρα για να διευθύνω τα γράμματα, που τα έστελνα πολύ πιο πέρα από το στόχο τους, μερικά τα μάζεψα στην άλλη άκρη της Ρωσίας. Την περασμένη βδομάδα έκανα μια πιο κοντινή βολή και μάλιστα κατάφερα να πιάσω το Earl’s Terrace, Kensington, μόνο που το παράκανα στον αριθμό και αντί για το 12 πήγε στο 12.000. Αν ζητήσεις το γράμμα στο 12.000, φαντάζομαι να σου το δώσουν. Έπειτα, η υγεία μου εξασθένησε τόσο, που εκσφενδόνιζα τα γράμματα τόσο απαλά, ώστε ένα τους μόνο έφτασε ως την άλλη άκρη του δωματίου. Τώρα βρίσκεται πλάι στο παράθυρο, έτσι δεν είναι Σάμπο? << Mάιστα αφέντη, αυτός παραλίγκο βγκει από παράτυρο>>. ‘Ισως αυτό σε κάνει να πιστέψεις πως ο υπηρέτης μου είναι νέγρος, αλλά δεν είναι. Θαυμάζω τόσο πολύ τους νέγρους, ώστε του έμαθα να μιλά σπασμένα αγγλικά και τον φωνάζω Σάμπο, (το πραγματικό του όνομα είναι John Jones) και κάθε πρωί του πασαλείβω το πρόσωπο με φούμο. Λέει πως του αρέσει να μιλά σπασμένα αγγλικά, αλλά όχι και να του μαυρίζω τα μούτρα, και εγώ του λέω πως είναι πολύ ιδιότροπος. Λογαριάζω να έρθω στην πόλη για λίγες μέρες και θα πεταχτώ να σε δω για πέντε λεπτά κάποιο απόγευμα. Mήπως ο μπαμπάς και η μαμά σου γνωρίζουν τη δεσποινίδα Jean Ιngelow? Βλέπω πως μένει στο Kesington. Mε αγάπη ο φίλος σου C.L.Dodgson
(Στη Mary Mac Donald Christ Church, 5 Δεκεμβρίου 1864)
Αγαπημένη μου Γερτρούδη
Θα λυπηθείς και θα σαστίσεις και θα τα χάσεις αν μάθεις τι παράξενη αρρώστια έπαθα απ ὀταν έφυγες. 
Φώναξα το γιατρό και του είπα : Δώστε μου κανένα γιατρικό, γιατί αισθάνομαι πολύ κουρασμένος. Ανοησίες, μου λέει. Δε σας χρειάζεται γιατρικό , να ξαπλώσετε στο κρεβάτι σας. Του λέω : Όχι, δεν είναι κούραση που θέλει κρεβάτι. Κουράστηκε το πρόσωπό μου. Τον είδα τότε να σοβαρεύει. Α, ίσως κουράστηκε η μύτη σας. Του λέω : Mπα η μύτη μου δεν έχει τίποτα μπορεί να φταίει η κόμη μου. Σοβάρεψε τότε ακόμη πιο πολύ και είπε: Τώρα κατάλαβα. Θα γράψατε πάλι κανένα κωμικό γράμμα. Κάθε άλλο του λέω. Και ξέρετε δε φταίει ακριβώς η κόμη. Το πρόβλημα βρίσκεται κυρίως στη μύτη και το σαγόνι. Τον είδα τότε να σοβαρεύει ακόμη πιο πολύ. Μήπως περπατούσατε με το σαγόνι τώρα τελευταία, είπε. Όχι , του λέω. Ε λοιπόν το πράγμα είναι πολύ μπερδεμένο. Λέτε να είναι τα χείλη? Μάλιστα λέω, αυτό είναι. Και τότε σοβάρεψε πάρα μα πάρα πολύ και είπε. Νομίζω πως δίνετε πολλά φιλιά.( είμαι στην καρέκλα) Πράγματι, του λέω, έδωσα ένα σε κάποιο μωρό, μία μικρή μου φίλη. Για ξανασκεφτείτε, μου λέει. Είστε σίγουρος πως δώσατε μόνο ένα ? Το ξανασκέφτηκα και του λέω : Ένα έδωσα, αλλά ίσως έντεκα φορές. Τότε ο γιατρός μου είπε : Δεν πρέπει να της δώσετε άλλο, ώσπου να ξεκουραστούν εντελώς τα χείλη σας. (Σταματώ ). (Ξαναξεκινώ έντονα). Και τώρα τι θα κάνω του λέω, γιατί ξέρετε της χρωστώ άλλα εκατόν ογδόντα δύο. Σοβάρεψε τότε τόσο πολύ που δάκρυα κύλησαν στα μάγουλά του. Να της τα στείλε τε με ένα κουτί, είπε. Θυμήθηκα λοιπόν το κουτάκι που είχα αγοράσει στο Dover και λογάριαζα να το χαρίσω σε κάποιο κοριτσάκι. Τα πακετάρισα όλα πολύ προσεκτικά. Πες μου αν έφτασαν καλά ή μήπως χάθηκε κανένα στο δρόμο. ( στο κοινό στον τόπο). Ελπίζω να ξεκουράστηκες από τις 8 φωτογραφίες που σου τράβηξα. Με μεγάλη αγάπη, ο φίλος σου Lewis Carroll
[Τα αποσπάσματα προέρχονται από την ελληνική έκδοση «Γράμματα στα Κοριτσάκια και Φωτογραφίες», μτφρ. Τζένη Μαστοράκη, εκδ. Άγρα, Αθήνα 1982].
Η ταυτότητα της παράστασης:
Γράμματα στα Κοριτσάκια» στο Από Μηχανής Θέατρο, Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο
Παραστάσεις έως τις 23 Νοεμβρίου.
Σύλληψη - Υλοποίηση - Σκηνοθεσία: Violet Louise
Μουσική - Sound Design: Violet Louise.
Επιμέλεια Κίνησης: Χαρά Κότσαλη - Pauline Huguet
Ηχοληψία - Βοηθός Sound Design: Άρης Παυλίδης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Παναγιώτης Γαρμπής
Κοστούμι: Δήμητρα Λιάκουρα
Φωτογραφίες: Στέφανος Κνάππ - Περικλής Πραβήτας
Video Trailer: Άρης Παυλίδης - Νάντια Ζυγούρη
σχόλια