Με τον Χάρη Παπαδόπουλο δεν είμαστε φίλοι. Δεν μιλάμε στα τηλέφωνα, δεν βγαίνουμε έξω, δεν ανταλλάζουμε sms και λοιπά μηνύματα. Τυχαίνει απλά να είμαι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών και να τον γνωρίζω καλά, μια και αρκετά χρόνια πριν ήμουν συνυπεύθυνος μαζί με τον Γιάννη Λάμπρου, τον ντοκιμαντερίστα που έφυγε νεότατος, για την παραγωγή των ετήσιων συλλεκτικών CD με ένα μουσικό θέμα από καθεμία ελληνική ταινία, η οποία θα διαγωνιζόταν στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Κάνω αυτόν τον πρόλογο για να εξηγήσω εξ αρχής πως το κείμενο μου αυτό δε συντάσσεται εν θερμώ, ούτε έχω καμία διάθεση πολεμικής με τους συναδέλφους, σκηνοθέτες και δημοσιογράφους, που αυτή την ώρα τον πολεμούν λυσσαλέα. Όσο για τον Γρηγόρη Καραντινάκη, δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο προσωπικά, ούτε σενάριο κατέθεσα επί των ημερών του προς χρηματοδότηση, ούτε τίποτα. Τον γνωρίζω μόνο μέσα από τη σκηνοθετική δουλειά του, την οποία κάποτε είχα εκθειάσει δημόσια.
Έχω την εντύπωση πως ο Χάρης Παπαδόπουλος ξέρει να κρατά ισορροπίες μεταξύ των χαοτικών τάσεων που έχουν αναπτυχθεί και συντηρηθεί τόσα χρόνια, είτε λόγω πολιτικής αβουλίας, είτε λόγω κακόβουλης πολιτικής σκοπιμότητας.
Διάβασα προσεχτικά την χθεσινή ανακοίνωση της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου κατά Χάρη Παπαδόπουλου! Αν παρακάμψει κανείς το ''περί διεθνούς κύρους'', διότι στη χώρα - χωριό που ζούμε η έννοια του ''διεθνούς κύρους'' είναι πλέον κάτι πολύ υποκειμενικό, λίγο - πολύ χαρακτηρίζεται ανεπάγγελτος και άσχετος με τον κινηματογραφικό χώρο.
Είναι όμως αυτή η αλήθεια, την οποία όλοι γνωρίζουν στην πραγματικότητα;
Ο Χάρης Παπαδόπουλος κατ' αρχάς πήρε το τιμόνι ενός μέχρι πρότινος περιθωριακού σωματείου, για την Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών μιλάω, κάνοντας την ενεργό κομμάτι του πολιτιστικού και κινηματογραφικού σώματος. Όσο κι αν ακούγεται κάπως, από τη θητεία του Παπαδόπουλου κι έπειτα, οι Έλληνες σκηνοθέτες έπαψαν να μοιάζουν οι γραφικοί ζήτουλες που περνούσαν από τα γραφεία των εκάστοτε Υπουργών.
Ο Χάρης Παπαδόπουλος είναι αυτό που λέμε τρομερά ''ψημένος'' στο κινηματογραφικό metier. Υπήρξε ο πρώτος casting agent, πολύ πριν προκύψει η ειδικότητα στην Ελλάδα! Βοηθός σκηνοθέτης για χρόνια επίσης, πριν κάνει τη μία και μοναδική μεγάλου μήκους ταινία του, αλλά και δεξί χέρι επί σειρά ετών του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Η ενεργός παρουσία του από τη δεκαετία του 1980 που ''εμφανίστηκε'' στα κινηματογραφικά πράγματα, υποδηλώνει έναν άνθρωπο - γνώστη όλης της ιστορίας της εγχώριας κινηματογραφίας από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.
Είναι ένας τύπος που αν μη τι άλλο μπορείς να συνομιλήσεις μαζί του, να σε αντιμετωπίσει ανθρώπινα και να γνωρίσει τα προβλήματα σου χωρίς να νιώσεις τον γνωστό κυνισμό του χώρου. Και θα πω και κάτι που το προσυπογράφω με χέρια και με πόδια: Για τον Χάρη Παπαδόπουλο δεν υπήρχε μεγάλος σκηνοθέτης και άσημος κινηματογραφιστής. Όλους, από τον Αγγελόπουλο μέχρι τον πρωτοεμφανιζόμενο μικρομηκά, τους περιέβαλλε με το ίδιο ενδιαφέρον και με τον ίδιο στοιχειώδη σεβασμό.
Έχω την εντύπωση πως ο Χάρης Παπαδόπουλος ξέρει να κρατά ισορροπίες μεταξύ των χαοτικών τάσεων που έχουν αναπτυχθεί και συντηρηθεί τόσα χρόνια, είτε λόγω πολιτικής αβουλίας, είτε λόγω κακόβουλης πολιτικής σκοπιμότητας.
Και θα κλείσω με μία προσωπική ιστορία, την οποία αξίζει νομίζω να μοιραστώ μαζί σας:
Πέρσι προβλήθηκε η δική μου δουλειά στο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας. Την ίδια μέρα και ώρα, η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών είχε προγραμματισμένο δείπνο, άρα λογικό να μην μπορέσει να παραστεί κανείς από τους συναδέλφους στην προβολή μου. Την επόμενη ακριβώς, στην επαναληπτική προβολή της ταινίας μου στις 9 το πρωί, όπου περίμενα να είμαι εγώ και ο μηχανικός προβολής, είδα να προσέρχεται σύσσωμη η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών μόνο και μόνο για να στηριχθεί ένα ταπεινό μέλος της, εγώ εν προκειμένω. Αγουροξυπνημένοι και ξενυχτισμένοι όλοι τους, αλλά ήταν εκεί!
Έτσι, λοιπόν, επειδή εγώ δεν τα ξεχνάω κάτι τέτοια και βασικά επειδή όλοι έχουν ρίξει τον Χάρη Παπαδόπουλο στο καναβάτσο και βαράνε τούτη την ώρα, είπα να πρωτοτυπίσω και να συντάξω το υποστηρικτικό κείμενο, που μόλις διαβάσατε. Όσο πιο αντικειμενικά μπορούσα. Ευχαριστώ!
σχόλια