Ένα οικοσύστημα κόκκινης άλγης ευθύνεται για το απαλό, ροζ χρώμα σε τμήματα του πάγου της Γροιλανδίας, αλλά παράλληλα συμβάλλει στην τήξη του παγωμένου αυτού κόσμου.
Το αποχρωματισμένο χιόνι δεν είναι μόνο φαινόμενο της Αρκτικής. «Είναι στην πραγματικότητα ένα παγκόσμιο φαινόμενο», λέει ο Alexandre Anesio, του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ.
«Για να μπορέσουν να σχηματίσουν ορατά άνθη και να αυξήσουν την τήξη του χιονιού και του πάγου χρειάζονται τις σωστές συνθήκες, οι οποίες περιλαμβάνουν τουλάχιστον βασικά θρεπτικά συστατικά και συνθήκες τήξης», λέει ο Anesio.
«Καθώς το κλίμα θερμαίνεται, η διαθεσιμότητα νερού από το χιόνι και τον πάγο γίνεται υψηλότερη, ευνοώντας την ανάπτυξη της άλγης», προσθέτει.
«Νομίζω ότι αυτό γίνεται ολοένα και περισσότερο πρόβλημα στους παγετώνες της Αρκτικής, των Άλπεων και των Ιμαλαΐων», λέει ο Anesio.
Οι εμπειρογνώμονες δεν υπολογίζουν το αποτέλεσμα του φαινομένου στις προβλέψεις τους για την παγκόσμια άνοδο της στάθμης της θάλασσας, παρά τις αυξανόμενες ενδείξεις για το τι «σκοτεινιάζει» το χιόνι στους παγετώνες του κόσμου.
Ο Martyn Tranter είναι ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ στο Ηνωμένο Βασίλειο και επικεφαλής του "Black and Bloom", ενός πολυετούς σχεδίου που στοχεύει να κατανοήσει το πώς και γιατί λιώνουν οι πάγοι της Γροιλανδίας.
«Οι θερμοκρασίες από μόνες τους δεν μπορούν να εξηγήσουν το φαινόμενο. Για αυτό είναι ζωτικής σημασίας να κατανοήσουμε όλους τους παράγοντες στην τήξη των πάγων», λέει.
Ένας από αυτούς ίσως είναι είναι το σκούρο χρώμα που προκαλείται από τις ανθοφορία της άλγης στις χιονισμένες πλαγιές της Γροιλανδίας κάθε καλοκαίρι.
«Είναι φωτοσυνθετικοί οργανισμοί που παράγουν βιολογικά αντιηλιακά μόρια για να προστατευθούν από τον ήλιο, που στην Αρκτική το καλοκαίρι παραμένει πάνω από τον ορίζοντα έως και 24 ώρες την ημέρα», εξηγεί ο Tranter.
Η σκοτεινότερη επιφάνεια μειώνει την αντανάκλαση στο φως του ήλιου και έχει ως αποτέλεσμα περισσότερη εγκλωβισμένη θερμότητα.
Καθώς το οικοσύστημα άλγης εξαπλώνεται σε μεγαλύτερες περιοχές του πάγου, το αποτέλεσμα θα επιδεινωθεί, οδηγώντας σε ακόμα μεγαλύτερη τήξη.
Οι πάγοι της Γροιλανδίας είναι το μεγαλύτερο κομμάτι πάγου στο Βόρειο Ημισφαίριο. Κάθε χρόνο, χάνονται 270 δισεκατομμύρια τόνοι πάγου καθώς ο πλανήτης θερμαίνεται, προσθέτοντας ένα κλάσμα μιας ίντσας στα παγκόσμια επίπεδα στάθμης της θάλασσας.
Η ποσότητα τήξης επιταχύνεται κάθε χρόνο, και αν ολόκληρο το φύλλο πάγου εξαφανιστεί, θα προσθέσει 6 μέτρα στα επίπεδα της θάλασσας.
Μέχρι στιγμής, τα άνθη της άλγης δεν έχουν ληφθεί υπόψη ως παράγοντας που επηρεάζει τον πάγο της Αρκτικής.
Ο Tranter θέλει αυτό να αλλάξει. «Η αποστολή μας είναι να ορίσουμε σταθερούς αριθμούς σε αυτό το φαινόμενο», λέει και τονίζει πως πρέπει να μάθουν περισσότερα για το φαινόμενο και τη ζημιά που κάνει.
Με πληροφορίες από National Geographic
σχόλια