Ο Μανόλης Φιοράκης κολλάει ταινίες παντού, στους τοίχους, στο πάτωμα, σε βιτρίνες, σε μπαρ, σε σπίτια φίλων και πελατών, όπου το επιτρέπει η επιφάνεια. Κουβαλάει πάντα μαζί του τις ταινίες του και προσπαθεί να τις κολλήσει με την πρώτη ευκαιρία, ακόμη και στα πιο μικρά καθημερινά αντικείμενα. Θα τον αναγνωρίσεις από το μότο του «Tape is the law», μια έκφραση που έχει επιλέξει για να δώσει έμφαση στο υλικό που χρησιμοποιεί.
Η προσωρινότητα της ταινίας είναι ακριβώς αυτό που μου αρέσει. Με το που βαριέσαι το έργο, το αλλάζεις, το βγάζεις.
Είναι η πρώτη φορά που δίνει συνέντευξη, είναι λίγο αμήχανος και ντρέπεται να μιλάει για τον εαυτό του. Με τα πολλά μου λέει ότι είναι μηχανικός, έχει σπουδάσει interior design και πρόσφατα άνοιξε με τη συνεργάτη του ένα αρχιτεκτονικό γραφείο στην Κρήτη. Ξεκίνησε να ασχολείται με την tape art πριν από περίπου 9 μήνες και προσπαθεί να μοιράσει τον χρόνο του ανάμεσα σε Αθήνα και Ηράκλειο.
Η ιδέα του ήρθε όταν είδε το video-clip για το κομμάτι «Flat Tyre On A Muddy Road» του Dregen. Οι στίχοι ήταν γραμμένοι με ταινία, κάτι που του έκανε μεγάλη εντύπωση. «Αμέσως σκέφτηκα να κατέβω και να αρχίσω να γράφω συνθήματα στους τοίχους των Εξαρχείων όπου και μένω. Τότε είχα μια απλή ταινία, καμία σχέση με αυτές που χρησιμοποιώ τώρα. Ξεκίνησα φτιάχνοντας κάτι πολύ απλό και minimal...» Στη συνέχεια προχώρησε σε πιο σύνθετα έργα. Ως Out of tape άρχισε να δημιουργεί σε καμβάδες, plexiglass, εξωτερικούς χώρους, πειραματίστηκε με χαρτοταινίες, υφασμάτινες, neon, ταινίες βινύλιου και κάπως έτσι το ένα έργο του διαδέχονταν το άλλο. Είχαν μεγάλη ζήτηση καθώς το tape art είναι ένα σχεδόν άγνωστο είδος τέχνης στην Ελλάδα.
«Δεν θεωρώ ότι είμαι καλλιτέχνης. Δεν υπάρχει κάποια φοβερή σημειολογία πίσω από αυτό που κάνω. Έτυχε να είμαι δημιουργικό άτομο και να ασχοληθώ με την tape art. Δεν υπάρχει κάτι βαθύ πίσω από αυτό ή τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ. Σχεδιάζω ότι βλέπω και μου αρέσει, εμπνέομαι από την μουσική, την φύση, την street κουλτούρα.»
Σε αντίθεση με τους περισσότερους καλλιτέχνες που συχνά επιζητούν την υστεροφημία μέσω των έργων τους, ο Μανόλης επιδιώκει κάτι διαφορετικό. «Η προσωρινότητα της ταινίας είναι ακριβώς αυτό που μου αρέσει. Σου κάνω ένα έργο στο σπίτι σου και όποτε το βαρεθείς βγάζεις την ταινία και δεν μένει τίποτα. Στην γρήγορη εποχή που ζούμε, στην εποχή της πληροφορίας, νομίζω ότι κάτι τέτοιο είναι ιδανικό. Με το που βαριέσαι το έργο, το αλλάζεις, το βγάζεις. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ξεκολλήσεις την ταινία, τόσο απλά! »
«Δηλαδή δεν σε ενοχλεί όταν σου ξεκολλάνε τις ταινίες;»
«Καθόλου! Δεν έχω πρόβλημα, ας τα χαλάσουν όλα δεν με πειράζει. Το καλό με τις ταινίες είναι ακριβώς αυτό. Είναι σαν εφήμερο tattoo, δηλαδή το βγάζεις όποτε θέλεις, είτε σε 3 μήνες είτε σε 3 χρόνια. Αν θες μπορείς να κάνεις τα έργα μου μόνιμα. Βάζεις τις ταινίες, βάφεις τον τοίχο και μετά τις ξεκολλάς και μένει το trace αλλά εμένα μου αρέσει η προσωρινότητα. Θεωρώ ότι αυτό είναι το μέλλον της street art. »
Με αφορμή την τελευταία του φράση, τον ρωτάω την γνώμη του για το graffiti στο Πολυτεχνείο. «Θεωρώ ότι ταιριάζει τέλεια στην εποχή που διανύουμε και στο σημείο καθώς εκφράζει ένα μεγάλο μέρος του κόσμου που ζει στην περιοχή. Παράλληλα, αφήνει μηνύματα για αυτούς που είναι έτοιμοι να τα δεχτούν. Μου αρέσει!»
Κλείνοντας μου λέει ότι θα ήθελε να βρει και άλλα άτομα και να κάνουν ομαδικά έργα. Στο εξωτερικό, το tape art είναι πολύ διαδεδομένο και το επίπεδο των καλλιτεχνών είναι πολύ υψηλό. Στην Ελλάδα, υπάρχουν δύο, τρεις εγχώριοι street artists που έχουν κάνει μερικά κομμάτια με ταινία αλλά δεν είναι αποκλειστικά tape artists, όπως ο Μανόλης . «Δεν είναι ότι είναι κάτι που το κρατάω μόνο για τον εαυτό μου. Είναι κάτι πολύ πρόσφατο και για μένα, το ψάχνω, δεν ξέρω ακόμα που θα το πάω δεν του έχω δώσει ταυτότητα...»
O Μανόλης Φιοράκης κέρδισε τον διαγωνισμό CU Restart Up και σύντομα θα έχει το δικό του γραφείο στο Ρομάντσο.
Out of Tape
σχόλια