A Temporary Area In Athens

Πέρυσι τέτοια εποχή, ο Γάλλος κινηματογραφιστής Βίνσεντ Μουν, είχε έρθει να παρουσιάσει το ντοκιμαντέρ που είχε γυρίσει για το Αγγλικό φεστιβάλ του Glastonbury στις Νύχτες Πρεμιέρας. Στα πλαίσια της παραμονής του στην Αθήνα, ο rockumentar-ιστας, είχε την επιθυμία να φιλμάρει κάποια από τα ελληνικά συγκροτήματα που προσπαθούσαν να ακουστούν προς τα έξω και έτσι να καταγράψει τις προσπάθειες της Ελληνικής Αγγλόφωνη σκηνής που παλεύει να ακουστεί προς τα έξω. Και όταν λέμε έξω, δεν εννοούμε το εξωτερικό, αλλά τους ίδιους τους Αθηναίους. Να ακουστούν δηλαδή σε μεγαλύτερο ακροατήριο. Έτσι, ο Μουν, φιλμάρισε 15 νέα ελληνικά συγκροτήματα το ένα μετά το άλλο σε άλλο στο χώρο του Booze,  σε ένα one take session, σαν αυτά που ανέβαζε στο διάσημο γαλλικό blog που συνεργάζεται, το la blogotheque. Οι ιθύνοντες του φεστιβάλ, είχαν ήδη πάρει την απόφαση να προωθήσουν την προσπάθεια αυτή του Μουν και να βάλουν το χεράκι τους στην παραγωγή του ντοκιμαντέρ, στην πρώτη μάλιστα απόπειρα τους σε κάτι τέτοιο στα 16 χρόνια του Φεστιβάλ, και να το συμπεριλάβουν στο πρόγραμμα των φετινών Νυχτών και να το παρουσιάσουν στο κοινό. Η επίσημη πρώτη του ντοκιμαντέρ πραγματοποιήθηκε χτες το βράδυ με αμφιλεγόμενα έως απογοητευτικά αποτελέσματα. Χωρίς να εστιάσει στη μουσική αλλά δίνοντας βαρύτητα στην οικονομική κρίση, οι σκηνοθέτες του φιλμ έβαλαν σε πρώτο πλάνο έναν άνθρωπο που αφηγούνταν στο Μουν πως είναι να ζεις στην Αθήνα, ντυμένο κατά κάποιο τρόπο με τη μουσική των συγκροτημάτων. Ένα δυσοίωνο αποτέλεσμα που δεν έδινε καμία λύση παρά μόνο σε έριχνε ψυχολογικά κάνοντας την ελληνική σκηνή να φαίνεται μίζερη και υποανάπτυκτη το δίχως άλλο. Το A Temporary Area In Athens δεν παρουσίασε σε καμία περίπτωση την αγωνία της ελληνικής σκηνής στο να ακουστεί, δεν έδωσε μεγάλη βαρύτητα στα συγκροτήματα και απογοήτευσε με τη γενικότερη προσέγγιση που είχε στο θέμα.