Μπήκε στη στάση "ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ" και βιάστηκε να βρει μια θέση αρκετά άνετη για να βυθιστεί στην ανάγνωση του περιοδικού που κρατούσε. Το βλέπω και χαμογελάω. Glossy, με εντυπωσιακές φωτογραφίες επιδορπίων και πιθανότατα, γεμάτο από συνταγές που δεν πρόκειται "να βγουν", δεν πα να 'σαι ο Πιέρ Ερμέ... Είναι πολύ νεαρή, well groomed ( που λέμε και στο χωριό μου), δεν μου κάνει για νιόπαντρη και δεν έχει την κοψιά του "σιναφιού" που σέρνει πάντα κάτι το αδιαόρατα αλήτικο. Μου κινεί την περιέργεια και αμέσως καταπιάνομαι να στήνω ιστορίες όμως έχουμε φτάσει ήδη στον "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ" και πρέπει να κατέβω. Καθώς σηκώνομαι από το κάθισμα, μου έρχεται η ιδέα. Αυτό είναι! Food blogger! Συγκινούμαι. Κάνω να της μιλήσω, να της πω κάτι "συνομωτικό" αλλά η σκέψη ότι απλώς, μπορεί να είναι υποψήφια για μαγειρικό τηλεπαιχνίδι, με παγώνει. Δεν ρισκάρω να χαλάσω τη φαντασίωση. Από παιδί, η απομυθοποίηση, ήταν το χειρότερό μου...
Για τον μάγειρα του καταστήματος που σήμερα γιορτάζει και που χθες στεναχωριόταν που μαγείρευε σουτζουκάκια "για έναν".Με την αγάπη μου.
σχόλια