Κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό το We Were So Turned On: A Tribute to David Bowie ένα διπλό φιλανθρωπικό album με διασκευές τραγουδιών του Bowie από πολλούς γάλλους τραγουδιστές, του οποίου τα έσοδα θα πάνε στην βρεττανική οργάνωση War Child, ένα δίκτυο ανεξάρτητων οργανισμών το οποίο δραστηριοποιείται σε όλο τον κόσμο με αποστολή να βοηθάει τα παιδιά-θύματα πολέμου.
Αναμέσα τους μια υπάρχει και μια συμμετοχή-έκπληξη, αυτή της 43χρονης συζύγου του Sarkozi Carla Bruni.
Πρώην μοντέλο, τραγουδίστρια σχεδόν μια δεκαετία τώρα (έχει κυκλοφορήσει 3 προσωπικά album ήδη μέσα στα 00ς),
τα τελευταία 2 χρόνια προκαλεί τη μια μιντιακή φρενίτιδα πίσω απ' την άλλη απλώς με το να είναι σύζυγος του γάλλου προέδρου.
(η αλήθεια είναι αγαπημένε αναγνώστη πως τα media ψοφάνε για φωτογενείς ίντριγκες που καταφέρνουν να δώσουν απροσδόκητη ροή και καλπάζουσα κυκλοφοριακή μορφή στο μελαγχολικό εκτόπισμα των δημοσιογραφικών αιθουσών σύνταξης;-)
Η διασκευή λοιπόν της Carla Bruni στο Absolute Begginers που πρωτοτραγούδησε ο David Bowie το 1986 για την ομώνυμη ταινία προκάλεσε μικρές πυρηνικές εκρήξεις στη Γαλλία όπου το ανακύρηξαν ως μια από τις χειρότερες διασκεύες όλων των εποχών.
Υπερβολές.
Αυτό που διαφεύγει πολλές φορές στους μουσικολογούντες (και λοιπούς -γούντες;-) όταν βγάζουν τα υποδεκάμετρα και αρχίζουν τις μετρήσεις είναι πως παραβλέπουν ή αδιαφορούν για το ιδιαίτερο εκείνο essence που μετατρέπει τον καλλιτέχνη από επαρκή ως άριστο στην κατηγορία του, σε κάτι άλλο, σχεδόν μυθολογημένο.
Αυτό που θέλω να πω δηλαδή είναι πως δεν έχει πάντα τη πρωταρχική σημασία ο σωστός συλλαβισμός, όσο το πειστικό τραύλισμα.
Και ο νοών νοήτω.
σχόλια