Πέθανε ο σπουδαίος Έλληνας designer Στέργιος Δελιαλής, σε ηλικία 75 ετών.
Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους του κλάδου του, διαγράφοντας σημαντική διαδρομή τα τελευταία 57 χρόνια, σχεδιάζοντας ασταμάτητα, χώρους και κατασκευές.
Πρωτοπόρος γραφίστας και σχεδιαστής εσωτερικών χώρων, ο Δελιαλής ήταν γνωστός και για την τεράστια προσωπική συλλογή του από αντικείμενα βιομηχανικού σχεδιασμού. Μεταξύ άλλων είχε σχεδιάσει και το artwork για το Περιβόλι του Τρελλού του Διονύση Σαββόπουλου.
Όνειρο του ήταν να δημιουργηθεί το Μουσείο Design στη Θεσσαλονίκη και η προσπάθειά του αυτή είχε καταγραφεί στο ντοκιμαντέρ «Πώς να κλέψετε μία καρέκλα» του Κώστα Καμπούρογλου.
Στα πέντε χρόνια που λειτούργησε το μουσείο (από το 1993 έως το 1998), σε χώρο ενός εμπορικού καταστήματος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. ο Δελιαλής έθεσε τις βάσεις για εκθέσεις διεθνούς εμβέλειας και κύρους.
Μάλιστα το υπουργείο Πολιτισμού ενέταξε το Μουσείο Design στο σχέδιο πολιτιστικής ανάπτυξης και υπογράφηκε σύμβαση στέγασης. Ο χώρος χτίστηκε αλλά η σύμβαση δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ, με αποτέλεσμα το μουσείο να μείνει χωρίς στέγη.
Η κηδεία του Στέργιου Δελιαλή θα γίνει το Σάββατο, στις 5μ.μ στον ιερό ναό Αναστάσεως του Κυρίου.
Όπως είχε αποκαλύψει ο ίδιος, στην αρχή δεν είχε κανένα πλάνο για το επαγγελματικό του μέλλον - απλώς διάβαζε και σκίτσαρε. Ήταν καλός στο να κάνει χάρτες, και έτσι, ως μαθητής, έβγαζε το πρώτο του χαρτζιλίκι.
Ένας γνωστός του πατέρα του ήταν τυπογράφος και ο Δελιαλής τον επισκεπτόταν για να μάθει τη δουλειά, ενώ μετά άρχισε να ζωγραφίζει τα φόντα για γιγαντοαφίσες ταινιών. Σύντομα ξεκίνησε να μαθαίνει γραμμικό σχέδιο κοντά σε έναν άλλο οικογενειακό φίλο. Ήταν 15 ετών όταν έφυγε απ' το σπίτι και παράτησε το σχολείο.
«Δεν ήταν μόνο ότι κέρδιζα κάποια χρήματα. Ήμουν λιτός και ένιωθα ότι η υπόλοιπη ζωή -εκτός σχολείου- ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα. Διάβαζα μετά μανίας, από εγκυκλοπαίδειες μέχρι κόμικς και από κλασική λογοτεχνία μέχρι ρομάντζα, και αισθανόμουν ότι λάμβανα τις γενικές γνώσεις που χρειαζόμουν. Εντάξει, επίσης βαριόμουν πολύ το σχολείο. Οπότε το παράτησα. Φεύγοντας απ' το σπίτι, έφηβος ακόμα, βρήκα ένα μικρό χώρο κοντά στους δικούς μου και τον έκανα υπνοδωμάτιό και στούντιο για να διαβάζω και να σχεδιάζω».
σχόλια