Ο ρατσισμός στην Ελλάδα, η Μαντόνα στη Eurovision και όσα αγαπάμε στα Εξάρχεια

Ο ρατσισμός στην Ελλάδα, η Μαντόνα στη Eurovision και όσα αγαπάμε στα Εξάρχεια Facebook Twitter
«Δίκη Χρυσής Αυγής: Νεοναζί γυμνοί στο εδώλιο» ήταν ο τίτλος του άρθρου του guest editor Κωστή Παπαϊωάννου
0

«Ναι, είμαστε ρατσιστές – τέλος στα προσχήματα» έγραφε ο Δημήτρης Πολιτάκης στο προηγούμενο τεύχος, καταλήγοντας σε μια πικρή διαπίστωση. Ο/Η ομόκεντρα επισημαίνει: «Κάποιες σκέψεις για την ερμηνεία αυτού του ρατσισμού. Τους τελευταίους αιώνες, αντίθετα με τους περισσότερους Ευρωπαίους, οι Έλληνες όχι μόνο δεν είχαν αποικίες, για να εξοικειωθούν με Ασιάτες ή Αφρικανούς από τη θέση του κατακτητή, αλλά υπήρξαν υπόδουλοι μιας μουσουλμανικής υπερδύναμης, με όση εχθρότητα μπορεί να έχει εγγραφεί στο κύτταρό τους ως κατακτημένων.

»Ως εκ τούτου, τους "αλλόφυλους" και τους "αλλόθρησκους" δεν τους βλέπουν όπως οι άλλοι: ούτε με την επιείκεια και κάποιες τύψεις του αλλοτινού δυνάστη ούτε με την "προστατευτική" υπεροψία του μέντορα που τους έχει "εκπολιτίσει". Όταν στα μέσα του προηγούμενου αιώνα στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Άμστερνταμ ή στις Βρυξέλλες ζούσαν πλήθη Ασιατών ή Αφρικανών, που μιλούσαν άπταιστα τις γλώσσες των χωρών που τους είχαν κατακτήσει, στην Αθήνα δεν έβλεπες ούτε έναν εκπρόσωπο άλλης φυλής. Ούτε έναν, στην κυριολεξία. Μήπως κάτι σημαίνουν αυτά...».


«Η Μαντόνα στη Eurovision: Όλα λάθος!» σχολίαζε η Πωλίν Κόκλα την επομένη της απογοητευτικής εμφάνισης της ποπ σταρ στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού. Ο smurf100 απαντά: «Καταρχάς, νομίζω ότι η κριτική σας απέναντι στην Ντούσκα είναι κάπως υπερβολική. Η Ντούσκα δεν ήταν ούτε από τις δικές μου αγαπημένες, όμως η παρουσίασή της ήταν αξιοπρεπής και δουλεμένη. Τώρα, όσον αφορά τη Μαντόνα, δεν θα διαφωνήσω. Έχει παρουσιάσει πολύ καλύτερα πράγματα. Μου φαίνεται σαν να προσπαθεί με νύχια και με δόντια να παραμείνει relevant και για πάντα νέα, κάτι εκ των πραγμάτων αδύνατο. Οι φωνητικές της ικανότητες ποτέ δεν ήταν καλές, ωστόσο χθες πάτησε συνολικά 0 νότες όσο τραγουδούσε· ήταν σχεδόν μόνιμα εκτός τόνου. Έχει σίγουρα ένα star quality, απλώς αυτό φαινόταν ξεθωριασμένο και κουρασμένο στη χθεσινή της εμφάνιση. Δεν θα σχολιάσω την πολιτική διάσταση του ζητήματος. Ίσως να έχετε δίκιο σε όσα λέτε, χωρίς να είμαι σίγουρος ότι δέχτηκε να εμφανιστεί απλώς για να πάρει το 1,5 εκατ. που της πρόσφεραν. Μπορεί να το έκανε για να επανέλθει το όνομά της στην επικαιρότητα (πράγμα που πέτυχε)».

Ο/Η Reveal συμπληρώνει: «Το πρόβλημά της είναι ότι δεν εννοεί να καταλάβει ότι μαζί με εκείνη μεγάλωσε και το κοινό της. Δεν πρόκειται να την παρεξηγήσει κανείς αν δεν είναι "μοντέρνα", σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα. Το νεανικό κοινό, στο οποίο προσπαθεί να απευθυνθεί με κάθε τρόπο (από τα κοστούμια μέχρι τις πλαστικές), έχει άλλα πρότυπα και τη Μαντόνα τη θεωρεί εκτός εποχής. Αν δεν τα καταλάβει αυτά, λοιπόν, θα χάσει και το κοινό που έχει ήδη, εκείνους που την ακολουθούν από τη δεκαετία του '80, οι οποίοι θα της γυρίσουν την πλάτη, όπως τους τη γυρίζει κι αυτή. Οι καλλιτέχνες που δεν σέβονται το κοινό τους και δεν ξέρουν σε ποιον απευθύνονται στο τέλος μένουν χωρίς κοινό».


☛ «30 λόγους που αγαπάμε ακόμα τα Εξάρχεια» κατέγραψε η ομάδα της LiFO στο μεγάλο αφιέρωμα στην πιο γοητευτική γειτονιά της Αθήνας. Ο Γράφων συμπληρώνει τους δικούς του: «Γιατί στο Φοιτητικό ακούσαμε τα πρώτα "έντεχνα", όταν παντού έπαιζε μπουζούκι. Γιατί εκεί είχε δισκάδικα να χορτάσουν μάτι και αυτί. Γιατί εκεί έβρισκες βιβλία που δεν υπήρχαν αλλού (π.χ. Σάββα Παύλου). Γιατί η Ίντριγκα έχει Guinness βαρέλι. Γιατί εκεί είχαμε τις πρώτες ψαγμένες συζητήσεις μας (και τις δεύτερες και τις τρίτες, να μη σου πω). Γιατί πηγαίναμε με αιθέριες υπάρξεις για να τις εντυπωσιάσουμε, δηλώνοντας πόσο ψαγμένοι είμαστε. Γιατί εξακολουθεί να έχει ένα συμπαθέστατο δίκτυο ταβερνών (Λεύκα, Πειναλέων, Δούρειος Ίππος, Αυλή). Απλώς να πούμε ότι από το 2008 τα Εξάρχεια είναι σε έναν κατήφορο και τα τελευταία 3-4 χρόνια σε ελεύθερη πτώση».


«Δίκη Χρυσής Αυγής: Νεοναζί γυμνοί στο εδώλιο» ήταν ο τίτλος του άρθρου του guest editor Κωστή Παπαϊωάννου. Ο/Η Citellus citellus αναφέρει: «Η δίκη της Χ.Α. φυσικά και θα έπαιρνε πολύ χρόνο, όποιοι πιστεύουν το αντίθετο δεν έχουν ιδέα από παρόμοιες διαδικασίες. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι σημαντικό μέρος της καθυστέρησης βαρύνει ευθέως την κυβέρνηση και καθόλου τη Δικαιοσύνη, π.χ. όταν δεν υπήρχε αίθουσα ή όταν η δίκη διακόπηκε λόγω έλλειψης θέρμανσης(!). Η δε επίσκεψη της κ. Μπαζιάνα, παρ' ότι νομότυπη, ήταν λάθος, λίγος σανός στο παχνί των ψηφοφόρων και πολλά βέλη στη φαρέτρα των ναζί».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LifO

Στήλες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ