Casey Spooner

Τι θα ήθελες να ξέρει κάποιος για σένα;
Μμμ... Δεν ξέρω. Αλήθεια δεν ξέρω. Ότι είμαι καλός άνθρωπος. Γράψε μάλλον ότι δεν θέλω να ξέρουν τίποτα για μένα.

Θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου περισσότερο performer παρά μουσικό;

Σίγουρα είμαι περισσότερο performer παρά μουσικός, αλλά είναι δύσκολο να προσδιορίσεις τι ακριβώς είσαι. Ας πούμε ότι είμαι ένας καλλιτέχνης που απλά κάνει τη δουλειά του. Στο συγκρότημα έχουμε εικόνα και ήχο, είναι κάτι συνολικό, είναι πολλά τα στοιχεία που το αποτελούν.

Είναι αλήθεια ότι έχεις σπουδάσει ζωγραφική;
Ναι. Η μητέρα μου ήταν καθηγήτρια Τέχνης κι έτσι μελέτησα visual art, αρχικά μαζί της και μετά σε σχολή. Στο λύκειο πειραματίστηκα με διάφορα. Έκανα ζωγραφική, πήγα στη συνέχεια σ' ένα κολέγιο στο Σικάγο και προχώρησα από τη ζωγραφική στην performing και video art - συμμετείχα σ' ένα πειραματικό θέατρο για οχτώ περίπου χρόνια... Έπειτα ήρθε η μουσική.

Πώς ήρθε η μουσική στη ζωή σου; Γιατί επέλεξες τελικά αυτή τη μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης;
Μ' έναν πολύ τρελό τρόπο. Πάντα περιτριγυριζόμουν από ένα πλήθος μουσικών, γνώριζα από πολύ νωρίς πολλά συγκροτήματα. Σε νεαρή ηλικία ακόμα, από τότε που ήμουν 18 χρονών, στην Αθήνα της Georgia, έκανα παρέα με μουσικούς και μ' ενδιέφερε να γίνω ένας απ' αυτούς. Είχα μια πολύ καλή φίλη, την Kelly Kuvo, που ήταν σε συγκρότημα και μου ζήτησε να συμμετέχω, να παίξω κιθάρα κάποια φορά στις πρόβες. Όταν με παρουσίασε στους υπόλοιπους μουσικούς, αρχικά δεν με ήθελαν, αλλά στο τέλος της πρόβας όλοι μου ζήτησαν να μείνω στο συγκρότημα. Ήταν οι Sweet Thunder, ένα γκρουπ που έκανε πολύ τρελές εμφανίσεις. Αυτό έγινε ένα χρόνο πριν ξεκινήσω τους Fischerspooner. Μου δόθηκε η ευκαιρία να εφαρμόσω στη μουσική τις ιδέες μου για το θέατρο και όλα αυτά που είχα μάθει από τη visual art.

Διάβασα κάπου ότι ήσουν καταθλιπτικός ως έφηβος. Γιατί χαρακτήρισες τον εαυτό σου «κατατρεγμένο»;

Δεν ξέρω. Ήμουν κατατρεγμένος με την έννοια ότι δεν ήξερα τι να κάνω στη ζωή μου. Ζούσα σε μια θλιβερή, συντηρητική πόλη, δεν ήξερα τι δουλειά θα έκανα για να ζήσω, σίγουρα δεν πέρναγα καλά μέχρι που πήγα στο κολέγιο. Πειραματιζόμουν, όπως όλοι όσοι δεν ξέρουν τι δρόμο να ακολουθήσουν στη ζωή τους.

Ποια είναι η πιο παλιά παιδική σου ανάμνηση;
Αυτό που μπορώ να θυμηθώ είναι μια τεχνική που είχα σκαρφιστεί για να πηδάω απ' τη βεράντα του σπιτιού μου. Δεν ξέρω πόσων χρονών ήμουν - πολύ μικρός πάντως, γιατί ήταν πολύ ψηλά για μένα. Πήδαγα πάνω στην κουπαστή, έκανα ένα τίναγμα, κρεμιόμουν στην άκρη της βεράντας και μετά ήμουν έτοιμος να πέσω.

Τώρα ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Δεν ξέρω, είναι πολλοί, ειλικρινά...

Υπάρχει κάτι που σε κάνει να ντρέπεσαι;
Δεν πιστεύω στην ντροπή. Είμαι αρκετά ξεδιάντροπος.

Θέλεις να μου πεις για τη σχέση σου με τον Michael Stripe των REM;
Ω Θεέ μου... Ήταν σπουδαία σχέση. Ήταν ο πρώτος μου χρόνος στο κολέγιο και προσπαθούσα να γίνω καλλιτέχνης, να συνδυάσω τα ενδιαφέροντά μου και όλα όσα ήθελα να κάνω. Ήταν συναισθηματική στήριξη, ένας ολόκληρος κόσμος - όχι μόνο για μένα, για ένα σωρό ανθρώπους. Ήταν μια συναρπαστική εμπειρία που με άλλαξε για πάντα. Εκπληκτική. Είμαστε ακόμα φίλοι. Είναι φανταστικός καλλιτέχνης ο Michael και τον σέβομαι πολύ. Ήταν η εποχή μου σαν ζωγράφος και δεν φαντάζεσαι πόσο με επηρέασε...

Ποιος είναι ο αγαπημένος σου σκηνοθέτης; Ποια ήταν η τελευταία σπουδαία ταινία που είδες;
Λατρεύω τον Φασμπίντερ, το Beware of a Holy Whore είναι σπουδαίο. Μόλις είδα το A Night Of The Iguanaτου Τένεσι Ουίλιαμς - επίσης εξαιρετικό. Ποτέ δεν θυμάμαι τα ονόματα, αλλά το πιο όμορφο φιλμ που έχω δει τελευταία είναι μια ρωσική έκδοση του Άμλετ, μια τρομερή παραγωγή. Δυστυχώς δεν ξέρω να σου πω το όνομα του σκηνοθέτη.

Μίλησέ μου λίγο για την εμπειρία σου στο θέατρο.

Το θέατρο με ενδιαφέρει περισσότερο ίσως κι από τη μουσική. Νομίζω ότι ήταν γραφτό μου να με ανακαλύψει το Wooster Group πριν από μια δεκαετία. Παίζω τον ρόλο του Λαέρτη στον Άμλετ, που θα παρουσιαστεί σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις και μετά θα καταλήξει στη Νέα Υόρκη, στο Public Theater. Το πειραματικό θέατρο με συντρόφευσε για οχτώ περίπου χρόνια. Ήταν σπουδαία εμπειρία αυτές οι παραστάσεις που δεν ήταν καθαρά μουσικές, το γεγονός ότι περιτριγυριζόμουν από ταλαντούχους performers... Πάντα ήθελα να γίνω κατά κάποιον τρόπο αστέρας του σινεμά.

Ποτέ δεν είναι αργά, ξέρεις. Υπάρχει κάποια ταινία στα σχέδιά σου;

Θέλουμε να κάνουμε μια ταινία σαν Fischerspooner. Να συνδυάσουμε μουσική και εικόνα. Προφανώς, θα έκανα τα πάντα στην καριέρα μου. Πριν μερικά χρόνια με πλησίασε μια σκηνοθέτης και μου πρότεινε να παίξω σε μια ταινία. Έκανα οντισιόν και μετά την ευχαρίστησα, γιατί δεν ήθελα να καταστρέψω την καριέρα μου στο θέατρο.

Το βιβλίο που ετοίμαζες έχει τελειώσει;
Όχι ακόμα. Το δούλευα για καιρό, αλλά τώρα το έχω σταματήσει γιατί προσπαθούμε να ολοκληρώσουμε το τρίτο μας άλμπουμ.

Έχεις επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα;

Ήρθα πριν τρία χρόνια στην Ύδρα και στη Νίσυρο καλεσμένος του ιδρύματος ΔΕΣΤΕ. Τη λατρεύω την Ελλάδα, είναι η κοιτίδα του πολιτισμού.

Θα ακούσουμε κομμάτια από το νέο σας άλμπουμ στην Αθήνα;
Θα παίξουμε τρία νέα κομμάτια. Το show μας στην Αθήνα θα είναι διαφορετικό απ' αυτό της Νέας Υόρκης, ετοιμάζουμε εκπλήξεις με τον Άγγελο Πλέσσα.

Έχετε «ανήθικες» προτάσεις από γυναίκες στις συναυλίες σας;
Στις συναυλίες οι ευκαιρίες είναι οι ίδιες [γελάει].

Τι θα πρότεινες να επισκεφτεί κάποιος που θα ταξιδέψει αυτή την εποχή στη Νέα Υόρκη;
Πάντα συμβαίνει κάτι στη Νέα Υόρκη. Φαντάζομαι ότι θέλεις να σου προτείνω κάτι από την avant-garde σκηνή της, αλλά δεν έχω άποψη για όσα συμβαίνουν τελευταία. Δεν έχω δει και πολλά, γιατί είμαι συνέχεια κλεισμένος μέσα στο στούντιο. Πρέπει να επισκεφτεί οπωσδήποτε τα μουσεία και τις γκαλερί - θα βρει σίγουρα κάτι ενδιαφέρον...