H Μόνα Λίζα, το διασημότερο ίσως πορτρέτο του κόσμου, μετακομίζει έχοντας εκτεθεί αμετακίνητη στην ίδια αίθουσα για 14 χρόνια.
Το αριστούργημα της Αναγέννησης που φιλοτέχνησε ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, εκτίθεται στο ίδιο δωμάτιο από το 2005 και θα μεταφερθεί απόψε από την αίθουσα Salle des États στο Λούβρο του Παρισιού, σε ένα άλλο δωμάτιο, στο ίδιο μουσείο. Από την Τετάρτη έως τον Οκτώβριο, η Μόνα Λίζα θα φιλοξενείται στη Gallery Médicis, καθώς το «σπίτι» της ανακαινίζεται. Αν και ο πίνακας δεν θα μεταφερθεί μακριά, η επιχείρηση δεν είναι απλή.
Το Salle des États είναι το πιο επισκέψιμο δωμάτιο του Λούβρου, γεγονός που σημαίνει ότι έχει υποστεί φθορές στα 14 χρόνια, μετά από την τελευταία μεγάλη ανακαίνισή του. Οι εργασίες άρχισαν τον Ιανουάριο, αλλά μέχρι τώρα περιορίζονταν στο χώρο γύρω από τον πίνακα. Η αίθουσα Gallery Médicis, όπου θα στεγάσει τη Μόνα Λίζα είναι ένα από τα μεγαλύτερα δωμάτια του μουσείου.
Γιατί δεν είναι απλή η μετακόμιση της Μόνα Λίζα
Το να μετακινείς ένα τόσο πολύτιμο έργο τέχνης, έστω και σε ένα κοντινό δωμάτιο, δεν είναι μια απλή διαδικασία. Η Catriona Pearson, διευθύντρια εκθέσεων στο Μουσείο Ashmolean του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, κλήθηκε να σχολιάσει πόσο δύσκολη είναι η μεταφορά ενός τέτοιου έργου και λέει στο BBC News: «Ο κίνδυνος δεν αλλάζει ανεξάρτητα από την αξία, πάντα κινούμαστε με τον ίδιο τρόπο - δηλαδή πολύ, πολύ προσεκτικά!»
Εξηγεί ότι οι εργαζόμενοι προσπαθούν να περιορίσουν το πόσο μετακινείται ένα έργο τέχνης και να κρατήσουν τον αριθμό των ατόμων που το χειρίζονται στο ελάχιστο αν μπορούν, επειδή «όσο περισσότερο μετακινείται, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος».
Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι εξειδικευμένοι εργαζόμενοι, προσπαθούν να οργανώσουν αυτές τις μετακινήσεις σε ώρα της ημέρας που θα υπάρχουν λιγότεροι επισκέπτες. Το Λούβρο, για παράδειγμα, επέλεξε να μετακινήσει τη Μόνα Λίζα το βράδυ, μετά το κλείσιμο του μουσείου. Επίσης οι εργαζόμενοι κάνουν μια δοκιμαστική διαδρομή με ένα κομμάτι ξύλου που έχει περίπου το ίδιο μέγεθος και σχήμα με το έργο, προκειμένου να είναι σίγουροι πως χωράει να περάσει από πόρτες και πως δεν υπάρχει κάποιο εμπόδιο λόγω μεγέθους. Τα πάντα σχεδιάζονται από πριν και οι κινήσεις θα είναι συγκεκριμένες, αυτές δηλαδή που έχουν προκαθοριστεί.
Εάν ένα έργο τέχνης μετακινείται για προορισμό στο εξωτερικό, η διαδικασία είναι πιο περίπλοκη και απαιτεί μεγάλη προετοιμασία για τη συσκευασία του. Κρίσιμη είναι επίσης η απόφαση για το πώς θα ταξιδέψει το έργο - οδικώς ή αεροπορικώς, για παράδειγμα - με βάση το πόσο ευάλωτο είναι. Όταν φτάσει το έργο τέχνης στον προορισμό του πρέπει να «συνηθίσει» στο νέο του περιβάλλον, ειδικά αν ταξιδεύει στο εξωτερικό. Έτσι το έργο τέχνης θα μείνει στο κιβώτιό του κάποιες ώρες για να «εγκλιματιστεί».
Η Μόνα Λίζα έχει βγει εκτός Γαλλίας ελάχιστες φορές. Τελευταία φορά έφυγε από το Λούβρο το 1974, όταν δανείστηκε στη Ρωσία και στην Ιαπωνία. 11 χρόνια νωρίτερα δανείστηκε στην Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσιγκτον και στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης για δύο εκθέσεις που έχουν κάνει ρεκόρ επισκεψιμότητας.
