Στην αίθουσα εκδηλώσεων του κτιρίου Τσίλερ πραγματοποιήθηκε σήμερα η πρώτη συνέντευξη τύπου του νέου καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, Δημήτρη Λιγνάδη.
«Πάρε τη λέξι μου. Δώσε μου το χέρι σου». Με αυτόν τον στίχο του Ανδρέα Εμπειρίκου ο οποίος ήταν τυπωμένος επάνω σε μία μαύρη οθόνη, στίχο που ανέκαθεν ενέπνεε τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Δημήτρη Λιγνάδη και που θα αποτελέσει το μότο επάνω στο οποίο θα εργαστεί ως διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, ξεκίνησε η μαραθώνια εναρκτήρια συνέντευξη τύπου για την καλλιτεχνική περίοδο 2019-2020.
Ο Λιγνάδης ξεδίπλωσε όχι απλώς τη ρότα της διεύθυνσης του αλλά ένα προσωπικό όραμα. Έτσι, ξεκινώντας με μια σειρά προσωπικών εκμυστηρεύσεων αποκάλυψε την κύρια επιθυμία την οποία εξέφρασε στην υπουργό Πολιτισμού πριν δεχτεί τη θέση αυτή, και που ήταν η «εκπαιδευτική και εκπολιτιστική διάσταση» που θα ήθελε να δώσει στον ρόλο του Εθνικού Θεάτρου. Όπως βέβαια τονίζεται και στην ιδρυτική διάταξη του Εθνικού Θεάτρου όπου ο νομοθέτης διευκρινίζει ότι είναι υποχρεωμένο να παράγει πολιτισμό και παιδεία και που του «έλυσε τα χέρια». Απ' ό,τι φαίνεται λοιπόν, ο εκπαιδευτικός ρόλος θα κυριαρχήσει στις δράσεις του πρώτου θεατρικού οργανισμού της χώρας.
«Στόχος της διεύθυνσής μου είναι να διατηρήσει, να εμπλουτίσει, να ενισχύσει την έννοια του εύρους και του βάθους. Εύρος σημαίνει ότι από τη στιγμή που είσαι Εθνικό Θέατρο πρέπει να είσαι και θέατρο και εθνικό»
Αφού μας υπενθύμισε ότι μεγάλωσε μέσα στο Εθνικό, καθώς από μικρό παιδί παρακολουθούσε παραστάσεις του χάρη στον πατέρα του, τον αείμνηστο φιλόλογο Τάσο Λιγνάδη, όπως κι αργότερα, ως σπουδαστής της δραματικής του σχολής, παραδέχτηκε ότι αυτό δεν εγγυάται και την πετυχημένη διοίκηση, «αλλά τουλάχιστον ενισχύει τη θέλησή μου να ενδυναμώσω την πορεία του και να παραμείνει η ναυαρχίδα του θεατρικού πολιτισμού του τόπου».
Συνέχισε αναφερόμενος στους άξονες επάνω στους οποίους τόσο ο ίδιος όσο και οι συνεργάτες του θα εργαστούν για να διεκπεραιώσουν τους καλλιτεχνικούς τους στόχους, οι οποίοι είναι «Εύρος και βάθος, Όφελος και οφέλη, Επιστήμη και τέχνη». «Στόχος της διεύθυνσης μου είναι να διατηρήσει, να εμπλουτίσει, να ενισχύσει την έννοια του εύρους και του βάθους. Εύρος σημαίνει ότι από τη στιγμή που είσαι Εθνικό Θέατρο πρέπει να είσαι και θέατρο και εθνικό» είπε χαρακτηριστικά. Και συνέχισε: «Αιμοδότης είναι ο κάτοικος της Ελλάδας, το Εθνικό Θέατρο το χρηματοδοτεί όλος ο ελληνικός λαός για να τον ψυχαγωγεί». Ως εκ τούτου «Απευθυνόμαστε στον ελληνικό λαό και δεν θα αφήσουμε κανέναν απ' έξω». Όσον αφορά το βάθος: «Είναι η προώθηση της καλλιτεχνικής έκφρασης που δίνεται με μια μελέτη για τον εκπαιδευτικό και ερευνητικό πυλώνα του Εθνικού Θεάτρου. Πρέπει να υπάρχει μια εμβάθυνση και εκπαίδευση του θεατή» και τέλος συμπλήρωσε ότι «δεν πιστεύω ότι η Τέχνη μπορεί να προχωρήσει χωρίς την Επιστήμη και τούμπαλιν».
Προχωρώντας στα πρακτικά περί του ρεπερτορίου, τον λόγο πήρε η Έρι Κύργια, αναπληρώτρια καλλιτεχνική διευθύντρια, λέγοντας ότι το ρεπερτόριο για την ώρα είναι αυτό που παρέλαβαν και αρχίζει με μια σειρά επαναλήψεων οι οποίες έχουν ήδη ξεκινήσει. Εκεί υπήρξε η διευκρίνιση ότι ο «Μάκμπεθ» που θα ανέβαζε ο Λιγνάδης στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ως σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής, προκειμένου να μην μείνουν χωρίς δουλειά περί τους 20 ηθοποιούς και συντελεστές, και χωρίς να κλονιστεί ο σχεδιασμός του Εθνικού, θα προχωρήσει κανονικά σε συμπαραγωγή των δύο θεάτρων. Αναλόγως τα «Μαθήματα πολέμου» που ξεκίνησαν στο Μέγαρο Μουσικής θα συνεχίσουν επίσης σε συμπαραγωγή με τον σημαντικό φορέα αλλά με νέο σκηνοθέτη.
Μετά από τις ονομασίες του υπογείου του Ρεξ «Κατίνα Παξινού» και «Μαρίκα Κοτοπούλη» στον επάνω όροφο, το ισόγειο από δω και πέρα ονομάζεται «Ελένη Παπαδάκη» τιμώντας μια μεγάλη ηθοποιό. Ο χώρος αυτός από το καλοκαίρι του '20 θα λειτουργήσει για τους Αθηναίους που μένουν στην πόλη και για τους επισκέπτες, ξένους και Έλληνες. Επίσης θα τοποθετηθούν υπέρτιτλοι σε όλες τις σκηνές. Σύντομα όμως θα ανοίξει με δράσεις και το Σχολείο της Ειρήνης Παπά στην Πειραιώς με την ελπίδα να κατασκευαστεί και ένα υπαίθριο θέατρο 1.200 ατόμων.
Οι παραστάσεις της καλοκαιρινής περιόδου είναι νωρίς να ανακοινωθούν καθώς είναι ευθύνη του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Στο μεταξύ η ανακοίνωση του ρεπερτορίου της υπόλοιπης χρονιάς είναι αυτήν τη στιγμή αδύνατη καθώς οι περισσότεροι ηθοποιοί της Αθήνας είναι δεσμευμένοι σε άλλες παραγωγές. Παρολ' αυτά ο Λιγνάδης ανακοίνωσε τα ονόματα που θα σκηνοθετήσουν την περίοδο 2020-2021: Δημήτρης Καμαρωτός, Δημήτρης Καραντζάς, Γιώργος Κιμούλης, Αμαλία Μουτούση, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Άντζελα Μπρούσκου, Βασίλης Μπισμπίκης, Δημήτρης Τάρλοου, Κωνσταντίνος Ρήγος, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Γιώργος Νανούρης, Μάρθα Φριτζίλα και Στάθης Λιβαθινός, ο οποίος θα ανοίξει και την αυλαία της Κεντρικής Σκηνής τον Σεπτέμβριο του '20.
Η Πειραματική Σκηνή στο Ρεξ αποκτάει ερευνητικό / εκπαιδευτικό χαρακτήρα για την αμέσως επόμενη περίοδο με αρχαίο θέμα και αρχαίο δράμα. Κατά τον Λιγνάδη ο «πειραματισμός» εξαπλώνεται από δω και πέρα σε όλες τις σκηνές και δεν περιορίζεται μόνο στη σκηνή «Κατίνα Παξινού», καθώς όλες οι παραγωγές θα έχουν και πειραματικό χαρακτήρα, αν και πράγματι ο ερευνητικός χαρακτήρας στο υπόγειο του Ρεξ θα συνεχιστεί.
Η νέα διευθύντρια της Δραματικής Σχολής είναι η θεατρολόγος Δηώ Καγκελάρη η οποία παίρνοντας τον λόγο δεσμεύτηκε να συνεχίσει το άξιο έργο όλων των προηγούμενων διευθύνσεων με νέους στόχους. Μερικά από τα σημαντικά ονόματα που θα διδάξουν: Δημήτρης Μαυρίκιος, Σίμος Κακάλας, Στάθης Λιβαθινός, Θωμάς Μοσχόπουλος, Ελένη Σκότη, Μιχαήλ Μαρμαρινός, Άννα Μάσχα, Δημήτρης Λιγνάδης, Μαρία Κεχαγιόγλου, Ακύλας Καραζήσης, Φωκάς Ευαγγελινός, Γιάννης Μετζικόφ, Μελίνα Παιονίδου, Διονύσης Καψάλης, Ανδρέας Μανωλικάκης (του Actor's Studio) και άλλοι που θα συμπληρωθούν τους επόμενους μήνες.
Ο Λιγνάδης συμπλήρωσε ότι θα δοθεί μεγάλη σημασία στη διδασκαλία του αρχαίου δράματος, κάτι που το Εθνικό Θέατρο οφείλει, όπως εξήγησε, να προστατεύσει και να διαδώσει. Σε αυτό το σημείο αναφέρθηκε και στην ολοκλήρωση του αρχείου του θεάτρου, η ιστορία του οποίου πρέπει να διασωθεί καθώς είναι το «αίμα μας». Επίσης η συμβολή στην επέτειο του εορτασμού των 2.500 χρόνων του κορυφαίου ιστορικού γεγονότος των Θερμοπυλών και της Σαλαμίνας, θα είναι κάτι περισσότερο από σημαντική.
Από φέτος κιόλας το Εθνικό Θέατρο εγκαινιάζει τις δικές του εκδόσεις εμβληματικών μεταφράσεων. «Καλύτερα να κόψω τρία κοστούμια ή μισή παράσταση ώστε να μπορούμε να έχουμε βιβλία στο βιβλιοπωλείο μας» είπε χαρακτηριστικά ο Λιγνάδης. Μέχρι τώρα το θέμα ήταν οικονομικό αλλά ο εκπαιδευτικός και πολιτιστικός ρόλος θα συμπληρωθεί και από τις εκδόσεις. Η εξωστρέφεια είναι ένα από τα ζητούμενα του Εθνικού και η νέα διεύθυνση θα στοχεύσει προς αυτή χωρίς να χάσει την αίγλη και τη λάμψη του. Στο μέτρο του δυνατού βέβαια, καθώς δεν έχει τους οικονομικούς πόρους μιας Στέγης ή ενός Ιδρύματος Νιάρχος.
Τέλος ο Δημήτρης Λιγνάδης έκλεισε με τα εξής λόγια: «Υπενθυμίζω ότι αναλάβαμε το Εθνικό Θέατρο πριν από ενάμιση μήνα. Όλα αυτά που οραματιζόμαστε, που δρομολογούμε, που επιθυμούμε, άλλα ωραία, άλλα για κάποιους αδιάφορα, άλλα μη πραγματοποιήσιμα, όλα θα γίνουν αφού πρώτα ξεκαθαριστούν κάποια ζητήματα, προβλήματα, θέματα... φλέγοντα, πολύ καυτά, δηλώνω προκαταβολικά, οικονομικά που έχουν να κάνουν με την οικονομική κατάσταση του Εθνικού Θεάτρου. Ζητήματα που τα αντιμετωπίζουμε και διεξερχόμαστε, τα παλεύουμε, τα λύνουμε, τα ερευνούμε, ζητήματα που έχουν χρονικό ορίζοντα βάθους. Αλλά επειδή θέλω να σας κοιτώ στα μάτια, όλα αυτά θα ευδοκιμήσουν όταν κατατεθούν, αναγνωστούν, και αντιμετωπιστούν τα όχι ευκαταφρόνητα οικονομικά ζητήματα που παρέλαβε η διεύθυνση μου» και συμπλήρωσε ανάμεσα σε άλλα:«Όπως ξέρετε όλη η επιχορήγηση πηγαίνει στη μισθοδοσία. Αλλά θέατρο δεν είναι μόνο καλλιτεχνία, είναι και εργασία και λάντζα».
σχόλια