«Όταν ήμουν πιτσιρικάς, κάπου στην αρχή του Δημοτικού, ο πατέρας μου είχε φέρει στο σπίτι έναν υπολογιστή από τη δουλειά του» λέει. «Τότε τα PC δούλευαν σε περιβάλλον MS-DOS και χρειάστηκε να μου μάθει τις εντολές που έπρεπε να γράψω ώστε να παίξω ένα παιχνίδι που μου έφερε σε δισκέτα floppy. Ήταν ένα πολύ απλό hack and slash game που έπαιζα για λίγο μετά τα μαθήματά μου.
Μερικούς μήνες αργότερα μου έφερε χαρούμενος το "Prince of Persia" (1989). Σε αντίθεση με το προηγούμενο, το παιχνίδι αυτό, εκτός από τρομερή μουσική, είχε και υψηλό επίπεδο δυσκολίας, με γρίφους που έβαζαν το μυαλό σου να δουλέψει, και πιο δυνατούς εχθρούς. Θυμάμαι ότι μία πίστα μόνο μού πήρε κοντά 2 μήνες να την περάσω, αλλά όταν τελικά τα κατάφερα, η αίσθηση επιτυχίας που ένιωσα ήταν κάτι πρωτόγνωρο και τόσο όμορφο, που αποφάσισα ότι το να παίζω games ήταν ένα από τα πράγματα που ήθελα να συνεχίσω να κάνω στη ζωή μου».
Το gaming σου ανοίγει μια πόρτα σε ενα mutli-cultural κόσμο, αποτελούμενο από ανθρώπους που έχουν ίδια ενδιαφέροντα μ' εσένα. Κατά κάποιον τρόπο, επικοινωνείς και μοιράζεσαι στιγμές με ανθρώπους απ' όλον τον κόσμο. Θέλει μέτρο, ωστόσο, γιατί πρέπει να διατηρήσεις και τις ήδη υπάρχουσες σχέσεις σου με τον κύκλο σου από το real life.
— Πώς αντιμετωπίζεται ο competitive player και η eSport σκηνή στη χώρα μας;
Θεωρείται το στερεότυπο του «καμένου», αυτού που σπαταλάει τον χρόνο του, καμία σχέση με αυτό του αθλητή και του επαγγελματία. Πολλές προσπάθειες ειναι «αρπαχτές», αυτό που λέμε cashgrabs, με βραβεία που δεν μοιράζονται ποτέ και με διοργανώσεις με μηδενική οργάνωση και επαγγελματισμό.
Επίσης, δεν υπάρχει πολυπληθές competitive playerbase σε όλα τα eSports αλλά ούτε και οργανωμένη ομοσπονδία gaming, όπως σε άλλα παραδοσιακά αθλήματα σαν το ποδόσφαιρo. Υπάρχουν μόνο μερικές αυτόνομες διοργανώσεις, όπως το Gameathlon powered by Sprite, που προσφέρουν χρηματικά έπαθλα, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να συντηρηθεί ένα οικοσύστημα.
Το να είσαι competitive player σε regional level, πόσο μάλλον στην Ελλάδα, είναι κάτι που κάνεις, καταρχάς, από μεράκι και αγάπη. Το focus τον παικτών στην εξέλιξη και στην προπόνησή τους οδηγεί σε άλλα προβλήματα, που έχουν να κάνουν με τον βιοπορισμό. Οι χορηγοί, επίσης, δεν μπορούν να αντιληφθούν τη μεγάλη αγοραστική αξία των εκάστοτε παικτών, που έχουν χιλιάδες ακολούθους. Αυτό γίνεται στην Ελλάδα κυρίως. Στο εξωτερικό, οι μεγάλες πολυεθνικές στηρίζουν ήδη τις διαφημιστικές τους καμπάνιες είτε σε ομάδες είτε σε παίκτες.
— Πιστεύεις ότι το στερεότυπο που θέλει τους gamers αντικοινωνικούς ισχύει;
Το gaming σου ανοίγει μια πόρτα σε ενα mutli-cultural κόσμο, αποτελούμενο από ανθρώπους που έχουν ίδια ενδιαφέροντα μ' εσένα. Κατά κάποιον τρόπο, επικοινωνείς και μοιράζεσαι στιγμές με ανθρώπους απ' όλον τον κόσμο. Θέλει μέτρο, ωστόσο, γιατί πρέπει να διατηρήσεις και τις ήδη υπάρχουσες σχέσεις σου με τον κύκλο σου από το real life. Με σωστές ισορροπίες πιστεύω ότι το gaming διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντες των ανθρώπων και ότι εξαλείφει την ξενοφοβία. Παρ' όλα αυτά, ένα άτομο που ήταν αντικοινωνικό πριν μπει στον κόσμο του gaming, μπορεί να περάσει καλά και σιγά-σιγά να αρχίσει να επικοινωνεί με άλλους χρήστες.
— Τι διαφοροποιεί το gaming από τις εναλλακτικές μορφές διασκέδασης;
To gaming έχει άπειρες μορφές, από tabletop και arcade games μέχρι υπερπαραγωγές εκατομμυρίων και συνεργασίες μεγάλων μουσικών και σκηνοθετών. Πάντα θα υπάρχει ένα game που θα σου αρέσει, ανεξαρτήτως ηλικίας. Μπορεί να είναι ένα solo game, ένα συνεργατικό παιχνίδι ή ακόμα και ένα competitive game, που πρέπει να πάρεις τη νίκη από κάποιον άλλον παίκτη. Γενικά, το μότο είναι ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην του αρέσουν τα games, απλώς κάποιοι δεν έχουν βρει ακόμα το game που τους αρέσει.
Μην ξεχνάμε ότι το gaming είναι αρκετά οικονομικό, γι' αυτό και άνθησε σε περιόδους οικονομικής κρίσης στις συγκεκριμένες χώρες. Είναι εύκολα προσβάσιμο, γιατί στο console/PC gaming απλώς πατάς ένα κουμπί και είσαι έτοιμος να ζήσεις την εμπερία! Εν έτει 2020, είναι ήδη γνωστό ότι βγαίνουν αρκετά επιμορφωτικά παιχνίδια, αποδεικνύοντας ότι το gaming μπορεί να έχει και επιμορφωτικό χαρακτήρα. To online gaming, ειδικά στην Ελλάδα, έχει βοηθήσει αρκετούς να μάθουν ή να εξασκήσουν τα αγγλικά τους, αλλά και να ασκηθούν στο ομαδικό πνεύμα και στην επίλυση προβλημάτων.
— Υπάρχουν επαγγέλματα που στηρίζονται στο gaming;
Το gaming πλέον είναι μια τεράστια αγορά, προσφέρει άπειρες θέσεις εργασίας σε ανθρώπους που κάποτε το έβλεπαν απλώς ως χόμπι, από προγραμματιστές και graphic designers μέχρι ηθοποιούς και game testers. Ωστόσο, μια και έγινε επίσημα ένα νέο μέσο ψυχαγωγίας, έμμεσα έδωσε δουλειά σε ακόμα περισσότερο κόσμο, π.χ. στους ανθρώπους που δουλεύουν σε ιστοσελίδες ως αρθρογράφοι, κριτές και game reviewers. To πιο θεαματικό που κατάφερε το gaming είναι που αυτήν τη στιγμή υπάρχει ένα παγκόσμιο οικοσύστημα που ονομάζεται eSports, αποδεικνύοντας ότι δεν είναι μόνο διασκεδαστικό το να παίζεις ενεργά ένα παιχνίδι αλλά και ενδιαφέρον να βλέπεις το παιχνίδι που σου αρέσει να παίζεται από ανθρώπους που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σε αυτό.
Gameathlon powered by Sprite Winter 2020
Tae Kwon Do - Φάληρο
18 & 19/1, 10:00-22:00
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
σχόλια