Υπάρχει κάτι σχεδόν ειρωνικό στην επιστροφή του πάρτι-ρεφενέ: κάνουμε το κόλπο με το «ρεφενέ» και δεν ξέρουμε καν τι σημαίνει ο όρος. Όπως και να το κάνουμε, ως άκουσμα παραπέμπει στη δεκαετία του ’70, σε πάρτι όπου οι θαμώνες κατανάλωναν κεφτεδάκια και μπουκάλια με βερμούτ, συζητώντας για το μαοϊσμό. Να λοιπόν που τα πάρτι-ρεφενέ επέστρεψαν (χωρίς τον Μάο δυστυχώς). Σε καιρούς οικονομικής ένδειας, ακόμα κι αν έχεις την όρεξη να βγεις έξω κάθε βράδυ, αυτό γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Οπότε επιστρέφουμε στις παλιές καλές συνταγές του παρελθόντος. Κάποιος βάζει το σπίτι και οι υπόλοιποι φέρνουν ό,τι μπορεί ο καθένας ή παραγγέλνoυμε και μοιραζόμαστε τα έξοδα. Είμαστε ρετρό και δεν το ξέρουμε τελικά. Η μόνη παράπλευρη απώλεια είναι ο ύπνος του γείτονα.
σχόλια