Η Μεγάλη Συνάντηση

Η Μεγάλη Συνάντηση Facebook Twitter
Την 28η Φεβρουαρίου 2025, ο κόσμος έκανε αυτό που ένιωθε ότι πρέπει να κάνει. Φωτ: Getty Images
0

ΩΡΑΙΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ –επειδή συμβαίνει τόσο σπάνια στην πραγματικότητα το συναίσθημα ότι ανήκεις σε μια αληθινή ηθική πλειοψηφία. Η κανονικότητα –και μάλιστα στην ιδεατή της μορφή– ήταν αυτό που συνέβη στο μεγαλειώδες, οικουμενικό, υπερκομματικό, υπερβατικό (όλοι οι προσδιορισμοί ισχύουν απολύτως) συλλαλητήριο για τα Τέμπη, δύο χρόνια ακριβώς μετά από την τραγωδία που εξελίχθηκε σε ανοιχτή πληγή και σε συλλογικό τραύμα. Έμοιαζαν να είναι συγκεντρωμένες, και σε πλήρη αρμονία, όλες οι γενιές, οι φυλές, οι κοινωνικές και επαγγελματικές τάξεις, οι μορφωτικές στάθμες. Αυτό δεν είναι πάντα το ζητούμενο; Καμία «εκμετάλλευση», (εκμετάλλευση είναι αυτό που κάνει ο Κανάκης κι ο Λαζόπουλος από την τηλεόραση, όχι οι διοργανωτές των συγκεντρώσεων), καμία «χειραγώγηση», καμία υποτίμηση του κοινού αισθήματος, το οποίο εκφράστηκε με υποδειγματική νηφαλιότητα, ασχέτως φυσικά των εντελώς προβλέψιμων – από όλους, πλην της αστυνομίας – επεισοδίων που ξέσπασαν με την ακρίβεια ελβετικού ρολογιού.  

Καμία «εκμετάλλευση», καμία «χειραγώγηση», καμία υποτίμηση του κοινού αισθήματος, το οποίο εκφράστηκε με υποδειγματική νηφαλιότητα, ασχέτως φυσικά των εντελώς προβλέψιμων –από όλους, πλην της αστυνομίας– επεισοδίων που ξέσπασαν με την ακρίβεια ελβετικού ρολογιού.

Ήταν το αντίθετο του όχλου, της μάζας, του «κατευθυνόμενου» πλήθους, της μικροπολιτικής ατζέντας. Ήταν παιδεία και πολιτισμός, κι ας επιμένουν κάποιοι τερματικά ξιπασμένοι ότι απ’ αυτά τα δύο δεν έχουμε καθόλου. Ήταν σταύρωση κι ανάσταση μαζί, κι ας δυσανασχετεί ο καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης κ. Στάθης Καλύβας με την «ατμόσφαιρα που έλαβε σχεδόν θρησκευτικές διαστάσεις», όπως δήλωσε σε χθεσινό σχόλιό του.

Ήταν επίσης το ιδανικό αντίδοτο για την αγοραφοβία, την εσωστρέφεια, την αντικοινωνικότητα, την αλαζονεία και τον ελιτισμό. Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου –ανάμεσά τους φίλοι, γνωστοί και πρόσωπα από τα παλιά– σε μια συλλογική τελετουργία διαμαρτυρίας αλλά και περίσκεψης στο κέντρο της πόλης, το οποίο αν και «παράλυτο» λόγω της περίστασης, έμοιαζε ευτυχές να φιλοξενεί αυτή την ιστορική συγκέντρωση. Συνάντηση, πιο σωστά ίσως.

Ο κόσμος έκανε αυτό που ένιωθε ότι πρέπει να κάνει και οι περισσότεροι άνθρωποι επέστρεψαν – έστω και εσπευσμένα, έστω και διά της βίας – σπίτια τους με ένα ανεκτίμητο και ίσως πρωτόγνωρο συναίσθημα συμμετοχής σε κάτι πραγματικά σημαντικό και αυτοτελές ως εμπειρία, ασχέτως από τις σεισμικές επιδράσεις που μπορεί να έχει στο πολιτικό τοπίο. Η αποξένωση ενός μέσου, σκεπτόμενου πολίτη από την κυβέρνηση, ασχέτως αν μπορεί να την έχει ψηφίσει ελλείψει σοβαρών εναλλακτικών, έγινε πασιφανής στα συλλαλητήρια. Το «πάμε παρακάτω» δεν …πάει παρακάτω πια. 

Εκείνοι όμως που αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια για την εξαιρετική συνδρομή τους στην λειτουργία ενός γεγονότος τόσο μεγάλης κλίμακας και περιστοιχισμένο από τόσα «ναρκοπέδια», είναι οι διασώστες του ΕΚΑΒ και οι εργαζόμενοι στο μετρό, οι οποίοι είχαν να διαχειριστούν ένα πρωτοφανές κύμα επιβατών που προσπαθούσε να μετακινηθεί προς το Σύνταγμα. «Ήταν η κακιά η χώρα», έγραφε ένα πλακάτ στη συγκέντρωση. Ευφυές στον μακάβριο σαρκασμό του το σλόγκαν, μοιάζει όμως άδικο και ισοπεδωτικό όταν συναντιέσαι με τέτοιους επαγγελματίες και με τέτοιους πολίτες όπως στο συλλαλητήριο για τα Τέμπη που συνέβη στις 28 Φεβρουαρίου του 2025. 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Daily / Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Συμπονά κανείς όχι μόνο τους γονείς που μετά την παρακολούθηση της δραματικής μίνι σειράς του Netflix θα ψάχνουν μάταια απαντήσεις στα «ιερογλυφικά» μηνύματα που κρύβονται στα κινητά των παιδιών τους, αλλά και τα ίδια τα παιδιά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η αλεπού στο παζάρι κι ο «Γατόπαρδος» στο Netflix  

Daily / Η αλεπού στο παζάρι κι ο «Γατόπαρδος» στο Netflix  

Έξι δεκαετίες μετά από την κλασική ταινία του Βισκόντι, το ιταλικό έπος του Τζουζέπε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα αναβιώνει στο Netflix, σε μια άρτια και πολυτελή σειρά έξι επεισοδίων, λουσμένη στο σικελικό φως 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Daily / Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Μια εικοσαετία μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου, κυκλοφορεί ξανά σε αναθεωρημένη μορφή, η ενθουσιώδης, στοχαστική, λυρική μελέτη του έργου του σπουδαίου όσο και «πολωτικού» Έλληνα τραγουδοποιού από τον Δημήτρη Καράμπελα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
‘CHAOS: The Manson Murders’: Ο Μάνσον βρίσκεται ακόμα μέσα στο κεφάλι μας 

Daily / «CHAOS: The Manson Murders». Ο Μάνσον βρίσκεται ακόμα μέσα στο κεφάλι μας 

Το νέο ντοκιμαντέρ του σπουδαίου Έρολ Μόρις επιχειρεί ένα διαφορετικό προφίλ του «σατανικού μεσσία», φωτίζοντας κάποιες από τις λιγότερο ίσως προβεβλημένες εκδοχές, αιτιάσεις και εικασίες γύρω από μια υπόθεση που μοιάζει με σταυροδρόμι του Κακού.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
The Face: Τότε που κάθε σελίδα ήταν πολύτιμη

Daily / The Face: Τότε που κάθε σελίδα ήταν πολύτιμη

Με αφορμή μια μεγάλη έκθεση στο Λονδίνο για το μυθικό βρετανικό περιοδικό και την επίδρασή του στη σύγχρονη κουλτούρα, θυμήθηκα το πρώτο τεύχος του που έπεσε στα χέρια μου, πριν από σαράντα χρόνια, όταν ήμουν μαθητής.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Sly Lives!: Τα μπλουζ του (ψυχεδελικού) πρίγκηπα

Daily / «Sly Lives!»: Τα μπλουζ του (ψυχεδελικού) πρίγκιπα

Ένα εξαιρετικό μουσικό ντοκιμαντέρ στο Disney+ για τη διαστημική άνοδο και την αργόσυρτη πτώση του ιδιοφυούς Sly Stone, ηγέτη της πιο εντυπωσιακά πολυμορφικής μπάντας όλων των εποχών, τόσο ηχητικά όσο και εμφανισιακά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
The White Lotus: Spa και διαλογισμός μετά φόνου στον τρίτο κύκλο της «καυτής» σειράς

Daily / The White Lotus: Spa και διαλογισμός μετά φόνου στον τρίτο κύκλο της «καυτής» σειράς

Σ’ ένα πολυτελές θέρετρο στην Ταϊλάνδη μεταφέρεται ο νέος κύκλος της επιτυχημένης σειράς που μόλις ξεκίνησε, φανερώνοντας κάποια σημεία κόπωσης, παρά το πάντα εντυπωσιακό στήσιμό της.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ω, τι κόσμος μπαμπά! 

Daily / Ω, τι κόσμος μπαμπά! 

Το παιδάκι του Μασκ που έκλεψε την παράσταση στο Οβάλ Γραφείο μπορεί να είναι το «μωρό της Ρόζμαρι», μπορεί όμως και να είναι ο Μεσσίας. Όλα είναι πιθανά στη δυστοπική σουρεάλα που ζούμε, και ο δρόμος προβλέπεται μακρύς κι αλλόκοτος.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ