Τη στιγμή που η Ευρώπη βρίσκεται στο επίκεντρο της έξαρσης της πανδημίας του κορωνοϊού, οι μεγαλουπόλεις είναι έρημες, οι κεντρικές λεωφόροι άδειες, οι κάτοικοι μένουν στο σπίτι και επιβάλλεται γενικευμένο lockdown, η Κίνα έχει αρχίσει να βρίσκει ξανά τους ρυθμούς της.
Η αισθητή μείωση των νέων κρουσμάτων μόλυνσης από τον κορωνοϊό έχει ενθαρρύνει ήδη πολλούς από τους καταναλωτές να τολμήσουν να κάνουν κάποιες πρώτες εξορμήσεις στα εμπορικά κέντρα, στα πάρκα και στα εστιατόρια. Ήδη έχει ανακοινωθεί χαλάρωση των μέτρων καταστολής, όπως και κάποιων άλλων περιορισμών σε επιχειρηματικό και κοινωνικό επίπεδο.
Μάλιστα, τον γύρο του κόσμου έκανε το κλείσιμο του τελευταίου προσωρινού νοσοκομείου που χτίστηκε στη Γουχάν για την αντιμετώπιση της πανδημίας, κάτι που εορτάστηκε με πανηγυρισμούς από δεκάδες γιατρούς και μέλη του ιατρικού προσωπικού. Την ίδια στιγμή, εστιατόρια και καταστήματα εστίασης ξεκίνησαν πάλι να εξυπηρετούν τους πρώτους πελάτες τους, πολίτες κυκλοφορούν προσεκτικά στις πόλεις, ενώ αρκετοί ανησυχούν για την πιθανότητα εμφάνισης νέων κρουσμάτων. Κάποιοι, δε, διστάζουν να ξοδέψουν πολλά χρήματα, επειδή αισθάνονται ανασφαλείς λόγω των πιθανών περικοπών στους μισθούς.
Η ζωή έχει καλυτερέψει. Φυσικά, πολλές εταιρείες, επιχειρήσεις και καταστήματα υπολειτουργούν ακόμα. Αλλά αποκτάμε δειλά δειλά ξανά τους ρυθμούς μας.
Από τα τέλη Ιανουαρίου είχαν επιβληθεί πολύ αυστηρά μέτρα ασφαλείας και η καθημερινότητα είχε αποκτήσει δραματικό χαρακτήρα. Ο Χρήστος Πετρόπουλος ζει τα τελευταία δώδεκα χρόνια στο Πεκίνο και εργάζεται ως μεταφραστής. Το χρονικό διάστημα της καραντίνας η καθημερινότητά του άλλαξε ραγδαία. Παρέμεινε στο σπίτι, έμαθε να μαγειρεύει, περιόρισε τις μετακινήσεις, η δουλειά του πάγωσε. Ωστόσο, παρά τους αρχικούς φόβους, δεν πανικοβλήθηκε. Είδε από το παράθυρό του συγκινητικές στιγμές, βίωσε μια διαφορετική κινέζικη Πρωτοχρονιά και πλέον χαίρεται που παρατηρεί στη γειτονιά του και πάλι δραστηριότητα.
«Η ζωή έχει καλυτερέψει. Φυσικά, πολλές εταιρείες, επιχειρήσεις και καταστήματα υπολειτουργούν ακόμα. Αλλά αποκτάμε δειλά δειλά ξανά τους ρυθμούς μας. Αρκετοί έχουν επιστρέψει στις δουλειές τους, ενώ κάποιοι άλλοι εξακολουθούν να προτιμούν την τηλεργασία. Πάντως, αυτές τις μέρες έχει εφαρμοστεί στις περισσότερες επιχειρήσεις το κυλιόμενο ωράριο ή η εκ περιτροπής εργασία, ώστε να μη συνωστίζονται πολλοί εργαζόμενοι στον ίδιο χώρο» δηλώνει ο Χρήστος.
Στη συνέχεια τον ρωτώ ποια είναι σήμερα η καθημερινότητά του. Κι εκείνος μου λέει με ένα αίσθημα ανακούφισης: «Πρώτα απ' όλα, να πούμε ότι η μάσκα είναι ακόμα απαραίτητη στις εξωτερικές μετακινήσεις. Δεν επιτρέπεται να πας πουθενά χωρίς να τη φοράς. Για παράδειγμα, αν επισκεφθείς ένα καφέ ή ένα σούπερ μάρκετ και δεν έχεις μάσκα, δεν σε αφήνουν να μπεις. Επίσης, έχουμε όλοι ένα δελτίο εισόδου - εξόδου, το οποίο επιδεικνύουμε στους φύλακες που υπάρχουν στη γειτονιά προκειμένου να μπορούμε να κυκλοφορούμε ελεύθερα. Σ' αυτήν αναγράφεται το όνομα της περιοχής όπου μένεις και η διεύθυνση. Δίνεται από τους διαχειριστές της πολυκατοικίας σου. Αυτό συμβαίνει για λόγους προληπτικούς, προκειμένου να αποφεύγονται οι μεγάλες και αχρείαστες μετακινήσεις σε άλλες γειτονιές».
Στη συζήτησή μας μέσω Skype ο Χρήστος δηλώνει ικανοποιημένος από τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας που εφάρμοσε η κυβέρνηση. «Από την αρχή τα μέτρα που επιβλήθηκαν ήταν αυστηρά και δεν υπήρχε δυνατότητα να φέρεις κάποια αντίδραση. Δηλαδή, εικόνες που είδαμε από την Ελλάδα σε παραλίες και άσκοπες βόλτες εδώ δεν διανοούνταν να δοκιμάσει κανείς. Επίσης, όλες οι εκκλησίες και οι θρησκευτικοί χώροι έκλεισαν άμεσα. Οι Kινέζοι είναι ένας λαός υπάκουος. Τρομερά οργανωτικός. Κάποια στιγμή που ένας γείτονας ανέβασε πυρετό, αλλά δεν μπορούσε να μετακινηθεί, ήρθε κλιμάκιο ελέγχου, απέκλεισε όλη την πολυκατοικία προκειμένου να δουν τι έχει, αλλά, ευτυχώς, δεν είχε κορωνοϊό».
Τις τελευταίες μέρες, όπως επισημαίνει ο Χρήστος, κάποια εμπορικά καταστήματα και επιχειρήσεις έχουν ανοίξει, αλλά η καχυποψία και ο φόβος είναι ακόμη αισθητά στους πολίτες. «Το πρώτο πράγμα που έκανα, τώρα που χαλάρωσαν τα μέτρα ασφαλείας, ήταν να πάω με έναν φίλο μου στα Starbucks να πιω έναν καφέ. Φυσικά, φορέσαμε υποχρεωτικά τις μάσκες, στον δρόμο μάς θερμομέτρησαν και στο καφέ καθίσαμε σε απόσταση ασφαλείας. Μας είχε λείψει ένας καφές. Επίσης, οι περισσότερες παραγγελίες γίνονται ακόμα όπως στην περίοδο γενικευμένης καραντίνας, με εφαρμογές από το κινητό σου τηλέφωνο.
Προσωπικά, δεν έχω χαλαρώσει γιατί μετά απ' όλη αυτή την ιστορία έχει εντυπωθεί στο υποσυνείδητό μου η ανάγκη τήρησης των κανόνων, ότι πρέπει να παίρνεις τις απαραίτητες προφυλάξεις και τα μέτρα υγιεινής. Πράγματι, επειδή ο καιρός έχει ζεστάνει, ο κόσμος έχει ανάγκη να βγει να απολαύσει τη βόλτα του στα πάρκα. Επιλέγουν δραστηριότητες στη φύση, χαμογελούν ξανά, αλλά κατά βάθος όλοι έχουμε μια ενδόμυχη ανησυχία για μια νέα, πιθανή έξαρση.
Το αρνητικό είναι ότι κάποιες μικρές επιχειρήσεις, π.χ. συνοικιακά εστιατόρια, έκλεισαν οριστικά, ενώ οι δουλειές μας ακόμα δεν έχουν βρει τους κανονικούς τους ρυθμούς. Υπάρχει μια αισθητή πτώση. Η Κίνα είναι μια χώρα όπου δεν ανακοινώθηκε κανένα μέτρο προστασίας της οικονομίας, των επιχειρήσεων ή των εργαζομένων. Επιπλέον, δεν υπάρχει επίδομα ανεργίας. Ευελπιστούμε, όμως, τις επόμενες μέρες να οδηγηθούμε σε καλύτερες συνθήκες» αφηγείται ο Χρήστος.
Ποιο είναι το μήνυμα που στέλνει από το μακρινό Πεκίνο; «Να τηρούμε τους κανόνες. Κανένας εφησυχασμός. Είναι αλήθεια ότι ως κοινωνίες ωριμάσαμε πολύ γρήγορα. Όμως, ήρθε η στιγμή να εκτιμήσουμε τα μικρά, καθημερινά πράγματα. Αναπνεύσαμε ξανά. Αυτό έχει σημασία» καταλήγει.
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
σχόλια