Ουαζντί Μουαουάντ: Anima

Μια τυπική αστυνομική ιστορία: ένας άντρας, ο Γουάχς, κάνει σκοπό της ζωής του βρει τον δράστη της στυγνής δολοφονίας της γυναίκας του. Ωστόσο, σχεδόν από την αρχή καταλαβαίνουμε ότι ο τρόπος της μόνο τυπικός και συνηθισμένος δεν είναι. Ο συγγραφέας Ουαζντί Μουαουάντ, πιο γνωστός για τα θεατρικά του έργα, μερικά εκ των οποίων έχουν παρουσιαστεί και στην Ελλάδα, επιλέγει να την αφηγηθεί μέσα από τη ματιά και τα λόγια των ζώων που παρακολουθούν τον ήρωα σε ένα roadtrip που διασχίζει τον Καναδά και τις βόρειες Ηνωμένες Πολιτείες. Κάθε κεφάλαιο, μάλιστα, παίρνει τον τίτλο από τη λατινική ονομασία του ζώου που κάθε φορά αναλαμβάνει την αφήγηση.

Ένα ακόμα βασικό χαρακτηριστικό στοιχείο του μυθιστορήματος είναι ότι η δολοφονία που διαπράττεται στο παρόν ανοίγει, κατά κάποιον τρόπο, το κουτί της Πανδώρας, οδηγώντας τον ήρωα σε μια αναζήτηση του παρελθόντος του. Όπως λέει και ο ίδιος: «... ο θάνατος της Λεονί, μέσα στην τερατωδία του, άνοιξε ένα ρήγμα απ' όπου ξεπήδησαν πρόσωπα και δεν κατορθώνω να μάθω αν αυτά τα πρόσωπα ανάμνηση ή παραλήρημα».

Ένας φόνος που οδηγεί με ακρίβεια σε σφαγές αιματηρές που παρακολουθούν την ιστορία των Παλαιστινίων για να φτάσουν μέχρι τον Αμερικανικό Εμφύλιο, «σαν ένα μακάβριο κυνήγι του θησαυρού που παίζεται στη γη της Αμερικής όπου άλλοι από μένα, Ινδιάνοι, άποικοι, Βόρειοι και Νότιοι, πέρασαν μέσα από τις ίδιες σφαγές...».

Όσο η πλοκή προχωράει, η αναζήτηση αποκτά όλο και περισσότερο τον χαρακτήρα του επείγοντος, το κόκκινο χρωματίζει όσα λέγονται, γίνονται ή υπονοούνται, και ο ήρωας, που ψάχνει να κολλήσει τα θραύσματα της ιστορίας του φόνου, καταλήγει να συναρμολογεί τη δική του, προσωπική ιστορία, γράφοντάς την από την αρχή με την αλφαβήτα μιας «αρχαίας γλώσσας, λησμονημένης πια, που τη μιλούσαν κάποτε άνθρωποι και ζώα στις όχθες των χαμένων παραδείσων».