ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω μια τεράστια πληγή, έναν απέραντο πόνο και μια ακαταμάχητη οργή για τον άνθρωπο που αγάπησα και έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό και αυτός τα γκρέμισε όλα. Τα γκρέμισε όλα με το χειρότερο τρόπο και με άφησε μόνη να πονώ. Αυτός που πάντα ήταν δίπλα μου και γω σε αυτόν απορώ πως άλλαξε έτσι. Δεν αισθάνομαι μίσος αλλά έναν μεγάλο θυμό που με μια κίνηση ματ έκοψε όλες τις γέφυρες και άφησε πίσω του χαλάσματα. Είμαι θυμωμένη που μας το έκανε αυτό και προκάλεσε χωρισμό ενώ δεν το περίμενα, αλλά από την άλλη είδα πράματα που ήμουν τυφλή και δεν έβλεπα χρόνια. Με εξοργίζει όμως γιατί φερόμουν ΚΥΡΙΑ και έπεσα από τα σύννεφα που είδα μετά από χρόνια τον άνθρωπο που τον είχα και σαν φίλο και σαν αδερφό και σύντροφο. Μάζεψα τα κομμάτια μου ρίχνοντας μαύρη πέτρα να σωθώ, αλλά πιάνω τον εαυτό μου ακόμη να μαζεύει. Δεν συνέρχομαι καλά και κλείνομαι δραματικά στον εαυτό μου. Δεν ξέρω πως να ξεφύγω. Κάποιες φορές νιώθω καλά ας πούμε και κάποιες άλλες μου ρχεται να τα σπάσω όλα. Δεν νιώθω έτοιμη για κάτι καινούργιο και δεν ξέρω αν θα μου βγει στο μέλλον με κάποιον άλλον. Δεν θέλω πίσω όμως αυτόν γιατί με έχει καταστρέψει. Μου έχει φύγει ο κάθε ενθουσιασμός για μια σχέση. Δεν μπορώ να εμπιστευθώ και να αφεθώ είναι τα τωρινά μου συναισθήματα. Δεν θεωρώ ότι όλοι είναι το ίδιο αλλά νιώθω άτυχη και κάνω σκέψεις ότι θα μείνω μόνη μου. Δεν θέλω με τίποτα να μπω σε μια σχέση από φόβο ότι τα χρόνια τρέχουν και σκέφτομαι πως δεν θα ξανανιώσω αυτά που ένιωσα με αυτόν μιας και ήταν παιδική μου αγάπη. Φίλες δεν έχω να μιλήσω και ασχολούμαι με πράματα που γεμίζουν για λίγο. Μιλώ με τη ξαδέρφη μου που και που αλλά δεν βοηθιέμαι. Η μέρα μου κυλά κουραστικά ψάχνοντας δουλειά αλλά τζίφος. Λίγο πριν τα 35 νιώθω καταβεβλημένη και πιστέψτε με πραγματικά είμαι αδικημένη γιατί άξιζα όμορφα πράματα που δυστυχώς δεν ήρθαν. Γράφω πρώτη φορά εδώ μιας και βρήκα το φόρουμ το καλοκαίρι μπας πάρω κάποια γνώμη.