Μένω στη Γλυφάδα από τότε που γεννήθηκα. Έχω ζήσει εδώ όλη μου τη ζωή. Δεν έφυγα ποτέ γιατί είμαι δίπλα στη θάλασσα και δίπλα στη δουλειά μου. Οι αναμνήσεις μου αρχίζουν από τότε που λίγο πιο πάνω από το σπίτι μου έβοσκαν πρόβατα, και φτάνουν μέχρι τη σημερινή και μάλλον «μπερδεμένη» Γλυφάδα.
Η Γλυφάδα ήταν πάντα κοσμοπολίτικη. Λόγω των βάσεων, εδώ ζούσαν άνθρωποι με διαφορετικές κουλτούρες, αλλά και άνθρωποι με διαφορετικά εισοδήματα. Από την αρχή ήταν ένας τόπος διασκέδασης για την υπόλοιπη Αθήνα και εν γένει ένα πολύ coolμέρος. Όπως όλα τα ωραία, όμως, κι αυτό κάποια στιγμή τελείωσε.
Από εκεί και πέρα, ακριβώς λόγω του ότι μένω εδώ μια ολόκληρη ζωή, έχω μάθει ακόμα και τα στραβά ή τα άσχημα να τα προσπερνάω. Πολλοί Γλυφαδιώτες είναι απόλυτοι τοπικιστές, δεν κουνάνε ρούπι, δεν ξέρουν καν τι γίνεται στο κέντρο ή σε άλλες περιοχές. Άλλοι πάλι βγαίνουν μόνο στο κέντρο και την απαξιώνουν τελείως. Εγώ είμαι κάπου στη μέση. Για μένα, πάντως, είναι γεγονός πως η Γλυφάδα έχει χάσει το coolness της.
Mένω στην Άνω Γλυφάδα, ανάμεσα στη Βουλιαγμένης και την οδό Γούναρη. Μου αρέσει να περπατάω μέχρι τη θάλασσα και πίσω. Είναι ένας ευχάριστος περίπατος και αν ξέρεις από πού να κατέβεις, θαυμάζεις και μερικά από τα παλιά εξοχικά, μεταξύ των οποίων και το υπέροχο σπίτι της Ζουζούς Νικολούδη στην παραλιακή.
Θυμάμαι μια μέρα, αρχές καλοκαιριού, στα μέσα των ’90s, είχαμε τελειώσει τις εξετάσεις του σχολείου και κατεβαίναμε με τις φίλες μου για καφέ στην πλατεία. Δίπλα μου ήταν η Χριστίνα Ροδοπούλου. Της λέω «ρε, Χριστίνα, αυτός απέναντι δεν μοιάζει με τον SimonLeBon;». Γυρνάει, λοιπόν, και φωνάζει το όνομά του. Γύρισε ο άνθρωπος να δει ποιος τον φώναζε. Ήταν αυτός τελικά, είχε έρθει μαζί με τον MichaelHutchence για κρουαζιέρα στα ελληνικά νησιά.
Ένα χαρακτηριστικό πρόσωπο της περιοχής ήταν ο παπα-Μάρκος, ο παπάς στο εκκλησάκι που βρίσκεται μέσα στο γκολφ της Γλυφάδας. Καλός άνθρωπος, με αδυναμία όμως στο ποτό. Αγαπούσε τα παιδιά και όποτε περνούσε από τα ηλεκτρονικά που είχαμε στέκι μας, μας έδινε χρήματα για σνακ. Κάποιος μου είχε πει ότι πριν γίνει παπάς, ήταν φωτογράφος. Δεν ξέρω πλέον πού βρίσκεται ή αν είναι καλά.
Υπάρχει ένα υπέροχο μαγαζί που πουλάει σάντουιτς και πίτες στην οδό Ανθέων, ο Λαβίδας. Για χρόνια δεν είχε καν ταμπέλα. Έχτισε τη φήμη του από στόμα σε στόμα λόγω ποιότητας και εξυπηρέτησης. Αν πάτε, δοκιμάστε οπωσδήποτε την κολοκυθόπιτα και την αραβική με το σουτζούκι.
Αν μπορούσα να επιλέξω πέντε αγαπημένα μου spotsστην περιοχή αυτά θα ήταν σίγουρα το Μωσαϊκό, το μόνο μπαρ που αξίζει στη Γλυφάδα πλέον, το BurgerJoint, ένα φανταστικό μπεργκεράδικο και μεγάλο successstory, και το MollyMalones, μια ιρλανδική παμπ σε πολύ καλή τοποθεσία και με πολύ με ωραίο φαγητό. Για τυρόπιτες, φυσικά στον Τάσο – ανέκαθεν ήταν οι καλύτερες. Ένα ακόμα σημείο που μου αρέσει είναι ο παιδότοπος στη Λαμπράκη. Παρότι είναι τελείως παρατημένος, είναι κάτι όμορφο που θα μπορούσε να αναβιώσει ξανά.
Αυτό που θα ήθελα είναι να γίνονται περισσότερες πολιτιστικές εκδηλώσεις στη Γλυφάδα, που να μην αφορούν αποκλειστικά τους συνταξιούχους. Περισσότερη τέχνη και λιγότερα μαγαζιά. Το πέτρινο θέατρο της Αιξωνής, ας πούμε, υπολειτουργεί. Θα μπορούσαν να γίνουν τόσα ενδιαφέροντα πράγματα σε αυτόν το χώρο. Aν μπορούσα να αλλάξω κάτι, θα ήταν αυτή η αλόγιστη και ακαλαίσθητη δόμηση. Αλλά θα χρειαζόμουν χρονομηχανή για κάτι τέτοιο, το κακό έχει γίνει.
Ένα τραγούδι που έχω συνδέσει με τη Γλυφάδα είναι, νομίζω, το Daughter των PearlJam. Το άκουγα στο discman στο repeat φεύγοντας από το μπαλέτο κάθε Παρασκευή, ενώ κατέβαινα στην πλατεία με τα πόδια.
Η Μπιάνκα Μπογδάνου είναι στην ομάδα του wearthistoday.comως fashioneditor, συνεργάζεται με το περιοδικό ΓΚΡΕΚΑ και τη LiFO.
Hot Spots
Λαβίδας. Ανθέων 24
MollyMalones, Γιαννιτσοπούλου 8, 210 8944247, mollymalones.gr
Ο Τάσος, Μαραγκού 6, Γλυφάδα, 210 8943154
Mωσαϊκό bar, Λαοδίκης 30, 210 89 83 208, www.mosaikobar.gr
BurgerJoint, Φοίβης 17, 210 8940260, www.burgerjoint.gr
σχόλια