Πέμπτη 18/10
Απότο πρωί λαμβάνω συνεχώς τηλεφωνήματααπό το Ηράκλειο. Ο Νίκος μένει στοολοκαίνουριο Amirandes λίγοέξω από την πόλη. Εγώ παρακολουθώαπελπισμένος τα οικοδομικά έργα τουφρικτού παλατιού που χτίζεται απέναντίμου, αναπνέω τη σκόνη που ξεσηκώνουν τακομπρεσέρ, κι αυτός μου περιγράφει ένανπαράδεισο: είναι λέει απίστευτηςπολυτέλειας και γούστου. Υπάρχει έναlagoon pool πουτο βράδι φωτίζεται μοναδικά με χιλιάδεςαστεράκια πολύχρωμα που λαμπυρίζουνμέσα στο νερό και το τοπίο γύρω από τοξενοδοχείο είναι παραμυθένιο. Του κλείνωτο τηλέφωνο μόλις μου λέει πως προγευμάτισεμε Moët.Είναι μεγάλη τύχη να μπορείς να ζειςπολυτελώς. (Don'tget me wrong,όμως δεν ξέρω κανέναν που να μην τουαρέσει η πολυτέλεια, τα χλιδάτα ξενοδοχείακαι τα ακριβά παπούτσια... σόρι). Πίσωστη δική μου πραγματικότητα, έχουμεμπει στον έβδομο μήνα που η καταραμένηοικοδομή συνεχίζει ακάθεκτη την οδύσσειάτης. Το σκάβουν το παλατάκι τους, ναβάλουν τα πάντα. Ακούω από τις οχτώ κάθεπρωί ανελλιπώς τρία είδη κομπρεσέρ ναανοίγουν κωλότρυπες παντού. Με πληγώνειο θόρυβος. Είναι ό,τι χειρότερο μπορείνα σου κάνει ένας γείτονας. Να σου χαλάσειτα πρωινά σου με κομπρεσέρ και να σουσκονίζει τα βιβλία της βιβλιοθήκης σουμε σκόνη βρομερή. Γενικώς το Κολωνάκιέχει αρχίσει να μην είναι και το καλύτερομέρος για να ζεις. Παντού μαγαζιά, μπαρπου λειτουργούν μέχρι το πρωί, μεθυσμένοιπου σπάνε μπουκάλια έξω απ' την πόρτασου και παράνομο πάρκινγκ μέχρι τελικήςπτώσεως. Τις προάλλες παρακολούθησαένα ευγενέστατο κύριο με τη σύζυγό τουνα παθαίνει υστερική κρίση με ένανέξυπνο που πάρκαρε έξω από το πάρκινγκτου και πήγε να διασκεδάσει σε κοντινόμπουζουξίδικο. Εννοείται πως ούτε μιασυγνώμη δεν άκουσε από το μεθυσμένοκύριο που ήρθε με ύφος να μαζέψει τοαυτοκίνητό του. Whatever...
Παρασκευή 19/10
Σήμεραείναι αυτή η σημαντική μέρα στη λαϊκή,που μερικές μικρές αλλαγές δείχνουν τημεταβολή της εποχής. Λεπτά τρυφεράπράσα, ιδανικά για πρασόρυζο, πράσινασφιχτά αχλάδια, τέλεια για να βράσουνσε λευκό κρασί, λάχανα κατάλληλα γιαλαχανοντολμάδες, και χρυσάνθεμα. Πολλά,σε πολλά διαφορετικά χρώματα. Φουντωτέςγλάστρες, γεμάτες με μπουμπουκιασμέναφυτά έτοιμα να ανθίσουν ανθούς μαγευτικούς,και ο ανθοπώλης μού έχει φυλάξει τακαλύτερα. Μεγάλα άνθη σε χρώμα κρεμ.Παίρνω δύο δωδεκάδες και ρουφώ αυτή τηνπαράξενη μυρωδιά των χρυσανθέμων, πουδεν είναι ακριβώς ωραία, αλλά είναιχαρακτηριστική και γεμάτη φρεσκάδα.Γυρνώ στο σπίτι παραφορτωμένος μεαπίθανα προϊόντα που όλο και σε κάποιακατσαρόλα θα μπουν το επόμενο διήμερο.Έχω χρόνο σήμερα και ασχολούμαι με τοσπίτι. Χρειάζομαι μια ηλεκτρική σκούπα.Όμως η επιθυμία μου για Dysonδεν με αφήνει να σκεφτώ ποια άλλη θαείναι ικανοποιητική στη χρήση της. Γιαόσους δεν γνωρίζουν τι είναι η Dyson,απλώς αναφέρω πως πρόκειται για μιαεπαναστατική ηλεκτρική σκούπα πουκυκλοφόρησε πριν καμιά δεκαριά χρόνιαστην Αγγλία και έχει αφήσει όλες τιςάλλες πίσω με διαφορά. Λειτουργεί χωρίςσακούλες, αλλά με ένα ειδικό σύστημαπου μαζεύει τη σκόνη με έναν υγρό κυκλώνασε ένα δοχείο. Είναι έξτρα δυνατή, έξτραελαφριά, ειδική για αλλεργικούς ήανθρώπους με κατοικίδια, και πανέμορφη.Έκανα ατέλειωτες έρευνες για να δω μήπωςμπορώ να τη φέρω ταχυδρομικώς από τηνΑγγλία -μιας και στην Ελλάδα δεν είναιδιαθέσιμη- αλλά όλες οι προσπάθειές μουέχουν αποβεί άκαρπες. Στέλνω παράκλησησε όλους τους εισαγωγείς ηλεκτρονικώνειδών. H Dysonείναι το μέλλον. Όποιος τη φέρει στηνΕλλάδα θα γίνει πλούσιος και αγαπητόςσαν ευεργέτης...
Σάββατο 20/10
Ετοιμάζωένα κέικ με αχλάδια. Πολύ ωραίο. Σε μιακατσαρόλα ψήνω λίγη ζάχαρη, τη μετατρέπωσε καραμέλα ξανθή και ρίχνω μέσα πέντεαχλάδια, καθαρισμένα και κομμένα σεμεγάλα κομμάτια. Όσο βράζουν, τα πατάωκαι με την κουτάλα να λιώσουν. Δέκα λεπτάμετά έχω μια καραμελένια σάλτσα μεκομμάτια αχλαδιού. Την αφήνω να κρυώσειτελείως. Στο μίξερ χτυπώ βούτυρο, μαύρηζάχαρη και μέλι μέχρι να αφρατέψουν.Περίπου πέντε λεπτά. Ακολουθώντας τησυμβουλή της Μάρθα, αντί να χτυπώ τοβούτυρο με το σύρμα στο μίξερ το χτυπώμε το άλλο εξάρτημα που στα αγγλικά τολένε paddle attachment.Το αποτέλεσμα είναι σαφώς καλύτερο,αφού το τελικό κέικ έχει μια πιο συμπαγήυφή. Μαλακή, υγρή αλλά όχι αυτό με τιςφουσκάλες. Πίσω στο μίξερ. Προσθέτω, έναένα, τέσσερα αυγά. Μετά τα στεγνά υλικά.Αλεύρι, μπέικινγκ πάουντερ, κανέλλα,κάρδαμο, τζίντζερ σκόνη, μοσχοκάρυδο,αλάτι και λίγο φρεσκοτριμμένο πιπέρι.Πρώτα η μισή δόση, μετά λίγο γάλα καιτέλος το υπόλοιπο αλεύρι. Ρίχνω και τησάλτσα με τα αχλάδια, ανακατεύω ελαφράκαι ψήνω σε ταψί-δαχτυλίδι για μία ώρακαι δέκα λεπτά. Από το φούρνο αναδύεταιτο άρωμα του φθινοπώρου κι εγώ είμαιπολύ χαρούμενος γιατί έξω βρέχει, τοκέικ πέτυχε και η γάτα μου έχει μάθειεπιτέλους να στρογγυλοκάθεται στηνκαρέκλα της κουζίνας και να παρακολουθείτις τροφές να ψήνονται στο φούρνο. Μιλάμεπάντα για τη θηλυκή, που έχει μια ροπήπρος τις δουλειές του σπιτιού. Ο αρσενικόςείναι αλήτης της φακής.
Κυριακή 21/10
Σήμεραη Τ. και ο Ε. έρχονται για φαγητό. Δενέχει σημασία τι φάγαμε. Όλα ήταν πολύωραία. Λίγα φαγητά, ένα καλό ψωμί, ένακαλό τυρί και υπέροχα γλυκά που φέρανετα παιδιά κλεισμένα σε ένα φούξια κουτί.Ήρθανε ξαναμμένοι από το ατελιέ ενόςφίλου ζωγράφου, που πήγαν να δουν τατελευταία του έργα πριν τα πάρει ηγκαλερί για φωτογράφηση. Είμαι σίγουροςότι είναι συγκλονιστικά, όπως όλη ηδουλειά του. Ανυπομονώ. Η μέρα τελειώνειμε βροχές. Κλεισμένοι μέσα όλο τοΣαββατοκύριακο, ξαναβρίσκουμε τηνησυχία που χάνουμε κάθε μέρα από τοπαλάτι-εφιάλτη και το στρατό απόκαταραμένους κομπρεσσόρους αλλά καιαπό την τρέλα της δουλειάς και τηςμεγάλης πόλης. Το βράδι σε ένα κανάλιβλέπω το αγρόκτημα ενός ευγενή στηΓαλλία. Περιτριγυρισμένο από αιωνόβιαδέντρα και ονειρικά λουλούδια καλλιεργημέναμε τον πιο αφελή και καλόγουστο τρόποκαι στη μέση ένα απλό σπιτάκι όπου τοκαλοκαίρι υπάρχει μια αιώρα δεμένη σεδυο βαλανιδιές και το χειμώνα καίειασταμάτητα ένα μεγάλο τζάκι που στηνκαρδιά της φωτιάς του βράζει μιακολοκυθόσουπα. Αυτό θέλω. Ή αυτό ή τηDyson... Σας φιλώ.
σχόλια