Ήτανκιοι γείτονες. Αποκαλούσαν τα γατιά μου«σακιά με ψύλλους». «Μπείτεμέσα», άκουγα που έλεγαν στα παιδιάτους, «η τρελή έχει βγάλει πάλι τασακιά με ψύλλους στο μπαλκόνι». Όχιτον Ζαμπονάκη που πήδαγε τις γειτόνισσεςγάτες (τον κλείδωνα στο κελί για τουςβιαστές, δηλαδή στην παπουτσοθήκη). TηνΚοκαλίνα μόνο άφηνα έξω. Το καημένο τοΚοκαλινάκι -άσχετα με την ανορεξία της-είναι καλό γατάκι. Όπου το βάζεις κάθεται.Εκεί όμως που πήγαινε τις βόλτες τηςστο μπαλκόνι, τι της ήρθε μια μέρα, ναανακαλύψει τον κόσμο (ήταν στην εφηβεία).Και κατέβηκε στα κάτω μπαλκόνια. Τότεέφτασε ένα μήνυμα κολλημένο στην πόρταμου ότι τα γατιά μου πρόκειται να πάθουνκάτι πολύ κακό. Μετά έριξαν φόλα στοδιπλανό μπαλκόνι όπου έμενε ένα σκυλάκιπου γάβγιζε. So-so-so-so,what I'mgonna do-do-do-do?
Θα μου πεις,θα μπορούσα απλά να μετακομίσω.Σε σπίτι με κήπο και να έχω τις γάτεςμου βασίλισσες. Κάτι με κήπο είχα υπόψημου. Αλλά όχι στην Αθήνα. Δεν είναι μέροςνα μεγαλώνεις γατιά.
Ίσως ναέφταιξε και που όλοι γύρω μου χώριζαν.Κιεπειδή δεν είχα κανένα λόγο να χωρίσωτον Ροντρίγκο (μπορεί να πει κανείς ότισχεδόν μου είχε λείψει εκείνη η γλυκιάηρεμία που επέρχεται μετά τη νευρικήκρίση που σου προκαλούν οι ανάποδοιγκόμενοι), εφόσον, λοιπόν, δεν είχακανέναν να χωρίσω τώρα, πήρα διαζύγιοαπ' την Αθήνα. «Μα πού πάμε ξαφνικά;»με ρώτησε ο σύζυγός μου απορημένος,καθώς πακέταρα όλα μας τα υπάρχοντα.
Λοιπόν...Είχα μια πρόσκληση για Γκόα. Και η Νατία,η Ταϊλανδή σχεδιάστρια φίλη μου πουμένει στο χωριό Πο Μπου, έλεγε επίσηςότι χρειάζεται έναν με ταλέντο στιςπωλήσεις. (Επτά χρονών, κατάφερα ναπουλήσω δυο βότσαλα σε μια θεία μου. Απότότε βέβαια έχω να πουλήσω κάτι σωστά.)Η Έφη, στο Λονδίνο, έλεγε ότι άδειασε το«boxroom»στο σπίτι της. Η Ηλέκτρα έλεγε ότι ανδεν ζήσω ποτέ στη Νέα Υόρκη, είμαι μεγάληκότα. Πού να πήγαινα; Άνοιξα τουςτραπεζικούς μου λογαριασμούς και, μετάαπό ώριμη σκέψη, αποφάσισα προς το παρόννα μετακομίσει η οικογένειά μου στηνεξωτική Κέρκυρα που είναι το πατρικόμου - δηλαδή έχω τσάμπα φαΐ. «Μέχριτο Σεπτέμβριο, μωράκι» είπα στονΡοντρίγκο. «Και μετά;» Και μετά...Οι ΕΛΛΠΡΟΒΡΑ (Έλληνες Πολίτες ΠροςΒραζιλία) όλο και πλήθαιναν.
Είχα στείλειεδώ και μήνες αναγνώστριες-ανιχνευτές.Η Ελένη Σαλβάνου ήταν η πρώτη. Πήγε στονΑμαζόνιο, αλλά κάπου κόλλησε το θέμα(τα έφτιαξε με έναν Βραζιλιάνο) καισταμάτησε να επικοινωνεί. Ο δεύτεροςανιχνευτής ήταν η Αιμιλία Δούναβη. Πήγεστο καρναβάλι του Σαλβαντόρ, μετάσυνέχισε για Ρίο, είπε ότι θα έμενε τρειςμήνες επιπλέον κι έκτοτε αγνοείται ητύχη της. Ευτυχώς, όμως, είχα στείλειγια ανιχνευτή και μια παλιά μου διευθύντριαπου στα ‘70sήταν χίπι. Σε έναν πρώην χίπι πάνταμπορείς να βασιστείς. Σημείωνε τοποθεσίεςόπου θα μπορούσα να φτιάξω το χωριουδάκιπου ήθελα και μου τις έστελνε με mail.
«Δηλαδήδενθα ξαναζήσουμε χειμώνα» παρατήρησεο Ροντρίγκο. Να πάρει... Κι η μόνη επένδυσηπου είχα κάνει τα τελευταία χρόνια ήτανσε φο γούνες και μπότες... Πρότεινε νακάνουμε πρώτα ένα μικρό ταξίδι σε κρύαχώρα, να ζήσουμε τις τελευταίεςχειμωνιάτικες μέρες της ζωής μας. Έτσι,θα ξεκινούσαμε την περιπλάνησή μας απ'την Αυστρία. Θα μπορούσαμε βέβαια ναείχαμε μείνει στο σπίτι με σκούφους καιγάντια και το airconditionστο φουλ, δεν το σκέφτηκα...
Το μόνο πουμε προβλημάτιζε ήταν ότι το σατανικόμου σχέδιο να εξολοθρεύσω τον ζωδιολόγοκαι να πάρω και τη διπλανή στήλη είχεεπιτέλους αρχίσει να λειτουργεί. Είχαστρέψει με στρατηγική τους άντρεςΥδροχόους που κινούν τα νήματα στη LifOεναντίον του, κι όλα πια έδειχναν ότιήταν θέμα χρόνου η επέκτασή μου σε δυοσελίδες. Τι σου είναι η ζωή... Φτιάχνειςτο μέλλον σου λιθαράκι λιθαράκι, μείντριγκες και δολοπλοκίες, όπως όλοιστη δημοσιογραφία, κι όταν είναι η ώρανα απολαύσεις τις δόξες, τα παρατάςγιατί κάτι άλλο σου μπήκε στο μυαλό.
Πολλές φορέςέχω ζηλέψει εκείνους τους παππούδεςστα ελληνικά νησιά που δεν έχουν φύγειποτέ από τον τόπο τους. «Μα δεν θέλατεποτέ να ταξιδέψετε, από περιέργεια;»τους ρωτώ και πάνε να με σκάσουν. «Όχι»,απαντούν με σιγουριά, «αφού εδώ είναιτο πιο ωραίο μέρος του κόσμου». «Μααφού δεν έχετε ταξιδέψει τον κόσμο, πώςξέρετε ότι αυτό είναι το πιο ωραίοσημείο;» «Ε, για να έρχονται τόσοιξένοι εδώ, αυτό θα είναι το πιο ωραίομέρος του κόσμου».
Εμένα πάνταμε έτρωγε ο κώλος μου. Ήμουν εδώ, ήθελανα είμαι εκεί. Ήμουν εκεί, ήθελα να είμαιεδώ. Μη σκεφτείτε όμως ότι οι ανικανοποίητοιάνθρωποι είναι δυστυχισμένοι. I'mhappy.I'mfeelingglad.Ι got sunshine. Ιna bag.
(συνεχίζεται)
σχόλια