Πολύ στενoχωρήθηκα που ο Σταθμός Πελοποννήσου θα γίνει μουσείο /
έναν σταθμό της προκοπής έχουμε κι αυτός θα γίνει μουσείο του εαυτού του, ενώ ο άθλιος σταθμός Λαρίσης (που τον καημένο τον συμπαθώ μόνο και μόνο επειδή είναι τόσο άσχημος και τόσο αδιάφορος) θα συνεχίζει να εκπροσωπεί την ελάχιστη σιδηροδρομική κουλτούρα αυτής της χώρας και αυτής της πόλης /
υποτίθεται ότι εκκρεμεί η «αναβάθμιση» του Σταθμού Λαρίσης με μελέτη του αρχιτεκτονικού γραφείου Τομπάζη και, ναι, έχουν πραγματοποιηθεί κάποια βασικά έργα εκσυγχρονισμού, τα οποία όμως δεν τελείωσαν ποτέ (κάποια προσφυγή μυρίζομαι), με αποτέλεσμα ο «Κεντρικός Σιδηροδρομικός Σταθμός Αθηνών» να συνεχίζει να είναι η γνωστή αθλιότητα που θυμίζει σταθμό ξεχασμένης πολίχνης στα βάθη της Ανατολίας και πριν από το οικονομικό θαύμα του Ερντογάν /
στη μελέτη Τομπάζη προβλεπόταν συνένωση των δύο σταθμών (Λαρίσης και Πελοποννήσου) με τη διαμόρφωση ενός υπερτοπικού κόμβου με καταστήματα κ.λπ. /
τώρα θα μείνουμε με τις σιδερόβεργες και τη λούμπεν ατμόσφαιρα που τόσο αφειδώς μας κερνάει η βαλκανική μας μητρόπολη /
ιδιαίτερη επιτυχία ως προς την οργάνωση αλλά και την προσέλευση πιστώνεται στο πρώτο αθηναϊκό Open House που έβγαλε πολλούς Αθηναίους στους δρόμους με χάρτες ανά χείρας και παιγνιώδη διάθεση στην ψυχή, και όλα αυτά τα ωραία παρά τον μουρτζούφλη καιρό /
ας ελπίσουμε ότι την επόμενη φορά θα δούμε ακόμα πιο ακριβοθώρητες διευθύνσεις στον κατάλογο των «ανοικτών» κτιρίων, γιατί προσωπικά δεν κατάλαβα τι δουλειά είχε το Μουσείο Μπενάκη ή άλλα δημόσια κτίρια, στα οποία η πρόσβαση επιτρέπεται 365 ημέρες τον χρόνο /
απ’ όσο μαθαίνω, το «πρόβλημα» ήταν η επιφυλακτικότητα ορισμένων ιδιοκτητών να ανοίξουν τις περιουσίες τους σε κοινή θεά /
τώρα που έγινε το πρώτο βήμα και κανένα τρομερό γεγονός δεν επισκίασε τον νεόκοπο θεσμό, όλο και περισσότεροι θα είναι πρόθυμοι να δηλώσουν συμμετοχή /
σκεφτείτε ότι η Αθήνα ξεκίνησε με 50 κτίρια /
στη Θεσσαλονίκη τη δεύτερη χρονιά έφτασαν τα 64 και στο Λονδίνο μετρούν πια κοντά στις 800 ιδιοκτησίες /
επομένως, έχουμε δρόμο ακόμα /
όλα καλά με τον κατασκευαστικό πυρετό που θα σαρώσει τα επόμενα χρόνια την Αθήνα, όμως πολλά ερωτηματικά και αρκετό εκνευρισμό προκαλεί η συνεχιζόμενη αδράνεια σε σχέση με το «Αττικόν» και τον «Απόλλωνα» στην οδό Σταδίου /
αισίως συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την καταστροφή στο ισόγειο και στον όροφο του διατηρητέου κτιρίου και κανείς δεν βγαίνει να μας πει τι συμβαίνει, πού έχει κολλήσει η υπόθεση και δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή το παραμικρό φως στον ορίζοντα /
το Ίδρυμα Δεκόζη-Βούρου τηρεί σιγή ιχθύος, σαν να πρόκειται για μια εντελώς ιδιωτική υπόθεση που δεν αφορά κανέναν /
όμως, αν είσαι ο ιδιοκτήτης δύο τόσο σημαντικών περιουσιακών στοιχείων, έχεις υποχρέωση να ενημερώσεις τον κόσμο κι έχουμε απομείνει κάποιοι δημοσιογράφοι, αλλά κυρίως χιλιάδες Αθηναίοι, που αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει κι αυτό που εμφανιζόταν στην αρχή ως υπόθεση «λίγων μηνών» εξελίσσεται σε ένα ακόμα αθηναϊκό δράμα χωρίς εμφανές τέλος.
σχόλια