Το ΚΥΑΔΑ είναι το Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων (τηλέφωνο επικοινωνίας 210 5246516). Σε δύο ξενώνες, έναν ιδιόκτητο και ένα ενοικιαζόμενο ξενοδοχείο, φιλοξενεί ανθρώπους που δεν έχουν που αλλού να κοιμηθούν. Στη φιλοξενία αυτή συμπεριλαμβάνεται φυσικά η στέγη, φαγητό και πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Ο πρόεδρος του Νίκος Κόκκινος μας λέει ότι αυτή τη στιγμή φιλοξενούν 130 άτομα και υπάρχει ακόμα χώρος για άλλα 70. Τυπικά η περίοδος φιλοξενίας διαρκεί έξι μήνες, αλλά ουσιαστικά δεν έχουν επιστρέψει κανέναν πίσω στο δρόμο. Όπως μας λέει χαρακτηριστικά ο κύριος Κόκκινος υπάρχουν άνθρωποι που μένουν στα δύο κέντρα για δύο χρόνια. "Αυτό που κάνουμε -εκτός της στέγης και της σίτισης- είναι ότι τους δίνουμε κάτι να κάνουν, να προσφέρουν. Προσπαθούμε να νιώθουν χρήσιμοι ώστε να επανενταχθούν σιγά-σιγά στην κοινωνία".
Η θεατρική ομάδα είναι ακριβώς ένας μοχλός κινητοποίησης των ανθρώπων που για διάφορους λόγους έφθασαν να χάσουν τα πάντα. Η ομάδα δημιουργήθηκε τα τελευταία τρία χρόνια και έχουν παίξει αρκετά έργα, περίπου ένα κάθε 1-2 μήνες. Εκτός από τις παραστάσεις στους ξενώνες -όπου το κοινό αποτελείται από τους ίδιους τους άστεγους φιλοξενούμενούς του, τους επιστήμονες που τους ενδυναμώνουν ψυχοκοινωνικά και το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος- έχουν δώσει παραστάσεις και σε Λέσχες Φιλίας, στο Μέγαρο Μουσικής και φιλοδοξούν από το Σεπτέμβρη να επισκεφθούν και κάποια σχολεία.
Την περασμένη Τετάρτη η ομάδα ανέβασε το έργο "Μεσοπέλαγα" του πολωνού συγγραφέα Σλάβομιρ Μρόζεκ. Το έργο αναφέρεται σε τρεις ναυαγούς, οι οποίοι βρίσκονται επάνω σε μια σχεδία στη μέση του ωκεανού. Όλα τα τρόφιμα έχουν τελειώσει, όπως και τα ψέματα. Όταν δεν υπάρχει κάτι για να φας, πρέπει να φας κάποιον. Κάποιος πρέπει να θυσιαστεί· οι τρεις ναυαγοί αναπαράγουν στην πιο μακάβρια μορφή τις παράλογες σχέσεις εξουσίας που κυριαρχούν στην ανθρώπινη κοινωνία και που φέρουν ωραία ονόματα όπως δημοκρατία, δικαιοσύνη, πολιτισμός...
"Δάσκαλος" και σκηνοθέτης της ομάδας είναι ο ηθοποιός Παναγιώτης Δορλής. Τον ρωτήσαμε πως επιλέγει τα έργα κάθε φορά. Στο τελευταίο έργο οι φιλοξενούμενοι άστεγοι βρήκαν αρκετά στοιχεία που τους άγγιξαν καθώς ο Μρόζεκ μιλά για τον κυνισμό της εξουσίας, το δίκαιο του ισχυρού κ.ά."
Στην τελευταία παράσταση που δώσατε συμμετείχε και ο Αντώνης Καφετζόπουλος. Πως προέκυψε η συνεργασία;
Εντελώς τυχαία. Μια μέρα κάναμε πρόβες στο πάρκο του Ευαγγελισμού για μια παράσταση που θα δίναμε τότε στον κήπου του Μεγάρου Μουσικής. Εκείνος περνούσε από εκεί κοντοστάθηκε και μας παρακολούθησε. Στο τέλος ρώτησε τι κάνουμε, του εξήγησα και ήρθε να μας δει στο Μέγαρο. Εκεί μας ζήτησε να τον καλέσουμε να συμμετάσχει στην επόμενη παράσταση που θα ανεβάσουμε όπως και έγινε.
Γιατί θέατρο;
Ήθελα να δείξω στους ανθρώπους αυτούς έναν άλλο δρόμο για την επανένταξή τους στην κοινωνία. Η τέχνη του θεάτρου σε φέρνει ενώπιος ενωπίω με τον εαυτό σου. Το θέατρο σε εκθέτει. Ήθελα να πιστέψουν στον εαυτό τους, να πιστέψουν στις δυνάμεις τους και να αποφύγουν την ιδρυματοποίηση.
Έχει βοηθήσει πιστεύεις;
Πιστεύω ότι μας έχει βοηθήσει όλους. Και αυτούς και εμένα. Μέσα από τη συζήτηση, όταν αναλύουμε τους ρόλους, μιλάμε και για τους εαυτούς μας και είναι μεγάλο σχολείο αυτό. Αυτό που ήθελα να κάνω είναι να δούμε πρώτα τον εαυτό μας, τα λάθη μας, που φταίμε εμείς και μετά να πιάσουμε την κοινωνία. Νομίζω ότι δούλεψε. Είδα ανθρώπους με τρομερή θέληση. Και είδα επίσης και τα δικά μου λάθη.
Ποιο είναι το επόμενο βήμα;
θα ήθελα να κάνουμε μερικές παραστάσεις σε Λύκεια που θα περιλαμβάνουν και συζήτηση μετά. Πιστεύω ότι τα παιδιά 16, 17 χρονών έχουν πολλά να μάθουν από αυτούς τους ανθρώπους. Να μάθουν από τα λάθη τους. Και τα παιδιά να έχουν τη δυνατότητα να ρωτήσουν ό,τι θέλουν. Γιατί είσαι άστεγος; Που είναι η οικογένεια σου; Έτσι θα δώσουμε ένα μεγάλο χτύπημα στον κοινωνικό ρατσισμό. Γιατί να ξέρετε ότι δεν είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεθεί κάποιος στη θέση τους.
σχόλια