Το 2019 θα είναι μια πολύ καλή χρονιά για την παγκόσμια οικονομία. Σύμφωνα με εκτιμήσεις το 2019 θα μοιάζει αρκετά με το 2018 και το 2017, όπως μάλλον και με το 2020 και το 2021.
Η οικονομική ανάπτυξη αναμένεται να είναι αρκετά ισχυρή στις περισσότερες χώρες.
Οι πλούσιες χώρες ανησυχούν για μικρές επιδεινώσεις, αλλά τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα κερδίζουν περισσότερη από την αξιοπρέπεια που συνοδεύει την επαρκή υλική άνεση.
Σε ότι αφορά την απόλυτη φτώχεια, η Παγκόσμια Τράπεζα ορίζει πως ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας όσοι ξοδεύουν λιγότερα από 1,90 δολάρια την ημέρα.
Το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης υπολογίζει πως το 1950 το ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού που ζούσε με λιγότερα έφτανε στο 72%.
Οι αρχικές εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας για το 2018 είναι πως το αντίστοιχο ποσοστό είναι 8,6%, ποσοστό που μειώθηκε κατά 15% σε σχέση με το 2015.
Δύο ακόμα μειώσεις αξίζει να αναφερθούν.
Το ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού που ζει χωρίς πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα μειώνεται περίπου 0,3 εκατοστιαίες μονάδες ανά έτος, ενώ, ο αριθμός των παιδιών που δεν πηγαίνουν στο σχολείο μειώνεται περίπου κατά 5 εκατομμύρια ετησίως.
Οι αισιόδοξες προβλέψεις αφορούν ακόμα και την Αφρική καθώς το ποσοστό των παιδιών της ηπείρου που πεθαίνουν πριν από τα πέντε τους χρόνια μειώθηκε στο 8% το 2015, τελευταίο έτος για το οποίο υπάρχουν στοιχεία, από το 21% στο οποίο έφτανε το 1975.
Η αύξηση του πλούτου συνοδεύεται από την βελτίωση της υγείας του κόσμου. Το πραγματικό κατά κεφαλήν εισόδημα στην υποσαχάρια Αφρική αυξήθηκε κατά 40% κατά την τελευταία δεκαετία.
Παρόλα αυτά, εξαιτίας πολέμων και εμφυλίων πολέμων, κυρίως στην Αφρική, τα τελευταία δύο χρόνια έχει αυξηθεί κατά 0,2% το ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού που υποσιτίζεται.
Ανέρχεται στο 11,9% και είναι κατά 2,2 εκατοστιαίες μονάδες λιγότερο από το αντίστοιχο πριν από μια δεκαετία, ενώ προβλέπεται περαιτέρω βελτίωση το 2019.
Οι φτωχές χώρες συνεχίζουν να αναπτύσσονται, ενώ καλύτερη εκπαίδευση και καλύτερα συστήματα υγείας δημιουργούν καλύτερους εργαζόμενους που υποστηρίζουν ισχυρότερους θεσμούς, που με τη σειρά τους κάνουν μεγαλύτερες και πιο προσοδοφόρες επενδύσεις οι οποίες αποφέρουν χρήματα για την υποστήριξη ακόμα καλύτερων συστημάτων υγείας και παιδείας.
Η πορεία αυτή σημειώνεται στη μια χώρα μετά την άλλη, εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες ωστόσο οι κακές κυβερνήσεις ευθύνονται για την αργή πρόοδο.
Χρειάζεται ένας πόλεμος ή μια απόλυτη κατάρρευση του κράτους, όπως στην περίπτωση της Βενεζουέλας, για να αναστραφεί η θετική πορεία.
Τα πλέον χαρμόσυνα νέα στην παγκόσμια οικονομική ιστορία είναι ωστόσο η σχεδόν αδιάκοπη μείωση της παγκόσμιας δυστυχίας, ένδειας και άγνοιας.
Για την πολιτική ιστορία ωστόσο, οι τάσεις δεν είναι τόσο αισιόδοξες. Η παλιά πεποίθηση σύμφωνα με τη οποία η αύξηση του πλούτου επιφέρει πιο ανοιχτές κοινωνίες δεν επιβεβαιώνεται.
Σε πολλές χώρες, έχοντες και μη, μοιάζουν ευτυχείς όταν κυβερνώνται από αυταρχικές και ακραία εθνικιστικές κυβερνήσεις.
Η Κίνα αποτελεί το βασικό παράδειγμα, όπου το αυταρχικό και διεφθαρμένο κομμουνιστικό κόμμα έχει πετύχει γρήγορη και ευρεία αύξηση της ευημερίας, έχοντας ωστόσο πολιτικές αλλά και στρατιωτικές φιλοδοξίες που επεκτείνονται πέρα από τα σύνορα της χώρας.
Γεγονός ανησυχητικό γιατί ο πόλεμος είναι ίσως ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να ανακόψει την παγκόσμια πρόοδο.
Με πληροφορίες από Reuters Breaking News
σχόλια