«Δεν αλλάζω με τίποτα την αίσθηση ελευθερίας, χαλάρωσης και ευεξίας που αισθάνομαι όταν ξυπνάω μέσα στη σκηνή και τρέχω στη θάλασσα χωρίς ρούχα για την πρώτη βουτιά της ημέρας» μου λέει η 25χρονη Έμιλι, όταν τη ρωτώ πώς είναι να κάνει διακοπές δίχως ρούχα.
Τα τελευταία πέντε χρόνια μου λέει ότι κάνει διακοπές στην παραλία του Αγίου Ιωάννη της Γαύδου έχοντας στο σακίδιό της ελάχιστα ενδύματα, ίσα-ίσα για να έχει κάτι να φοράει όταν πηγαίνει στην κοντινή ταβέρνα, στο μίνι-μάρκετ και στις μετακινήσεις της.
Είναι γνωστό ότι στην παραλία του Αγίου Ιωάννη στη Γαύδο συγκεντρώνονται πολλοί ελεύθεροι κατασκηνωτές, μεγάλο ποσοστό των οποίων επιλέγουν το συγκεκριμένο σημείο και για γυμνισμό.
«Παρότι ζούμε σε μια χώρα με μια ατελείωτη ακτογραμμή, ωστόσο ως λαός δεν έχουμε την κουλτούρα του γυμνισμού, τουλάχιστον όχι όπως την έχουν οι Βορειοερωπαίοι» μου λέει κατηγορηματικά ο Γιώργος Κολλιδάς, ο οποίος ξεκίνησε να κάνει γυμνισμό από τη δεκαετία του '90 και έκτοτε δυσκολεύεται πολύ να φορέσει μαγιό στην παραλία.
Ωστόσο, αυτό συμβαίνει άτυπα καθότι το νομοθετικό πλαίσιο στη χώρα μας ορίζει παραλίες γυμνιστών μόνο εκείνες που βρίσκονται στη θαλάσσια περιοχή των Κέντρων Παραθερισμού Γυμνιστών ενώ είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο γυμνισμός δεν επιτρέπεται πουθενά αλλού μια και οι γυμνιστές φέρονται, βάσει του νόμου, να προσβάλλουν την δημοσία αιδώ.
«Παρότι ζούμε σε μια χώρα με μια ατελείωτη ακτογραμμή, ωστόσο ως λαός δεν έχουμε την κουλτούρα του γυμνισμού, τουλάχιστον όχι όπως την έχουν οι Βορειοερωπαίοι» μου λέει κατηγορηματικά ο Γιώργος Κολλιδάς, ο οποίος ξεκίνησε να κάνει γυμνισμό από τη δεκαετία του '90 και έκτοτε δυσκολεύεται πολύ να φορέσει μαγιό στην παραλία.
Πριν από κάποια χρόνια, μάλιστα, επισκέφθηκε και το παραθεριστικό χωριό γυμνιστών Cap d' Agde στη Νότια Γαλλία, εκεί όπου ο γυμνισμός είναι νόμιμος από το 1973.
«Σε αυτό το μέρος η έννοια της λέξης "γυμνισμός" περνάει σε άλλα επίπεδα. Με το που μπαίνεις μέσα στις πύλες του χωριού αισθάνεσαι ότι εισέρχεσαι σε έναν άλλο πλανήτη όπου όλοι ό,τι και να κάνουν το κάνουν δίχως ρούχα. Υπάρχουν δρόμοι με αμάξια, σουπερμάρκετ, κρεοπωλεία, αρτοποιεία, κομμωτήρια, εστιατόρια και μόνιμες κατοικίες.
»Η αλήθεια είναι ότι όταν περνάς στον διάδρομο των ψυγείων του σουπερμάρκετ δίχως ρούχα κάνει λίγο κρύο» λέει χαριτολογώντας και συνεχίζει: Φεύγεις για την παραλία, έχοντας μόνο την πετσέτα θαλάσσης και τίποτα άλλο. Έχει τη μοναδικότητα του, αν φανταστείς, ότι βγαίνεις από το ξενοδοχείο, όπως θα έβγαινες από το μπάνιο και θα πήγαινες στη κρεβατοκάμαρα του σπιτιού σου. Κανένας δε σε κοιτάει περίεργα, γιατί σε αυτό το μέρος συνυπάρχουν ζευγάρια νέων, ηλικιωμένων και οικογένειες. Όλοι μαζί».
«Τραβήξατε φωτογραφίες» τον ρωτάω καθώς ο κ. Κολλιδάς είναι visual artist. «Φυσικά και όχι. Οι φωτογραφίες δεν επιτρέπονται για προφανείς λόγους» μου απαντά.
Αν και στη χώρα μας έχουμε συνδυάσει τον γυμνισμό με τις καλοκαιρινές διακοπές, για πολλούς ανθρώπους αυτό δεν περιορίζεται στη φύση ή στο νερό, αλλά μπορεί να αποτελέσει συνήθεια της καθημερινότητας τους, στον προσωπικό τους χώρο. Η αίσθηση της γυμνής παρέας μέσα σ' ένα σπίτι δεν θεωρείται ύποπτη ή ενοχοποιητική κατάσταση, ούτε συνοδεύεται από υπαινιγμούς σεξουαλικότητας.
Οι συνειδητοποιημένοι γυμνιστές υποστηρίζουν ότι ο γυμνισμός αποτελεί ιδεολογία με την έννοια ότι προσδιορίζεται από ένα σύστημα εννοιών όπως αυτοεκτίμηση, φυσιολατρία, ελευθερία έκφρασης, απενοχοποίηση, αληθινή επαφή, φυσικότητα.
Ξενοδοχεία γυμνιστών στην Ελλάδα
Σχεδόν απέναντι από την Γαύδο, στα Σφακιά, βρίσκεται ένα από τα λίγα ξενοδοχεία στην Ελλάδα που έχει ειδική άδεια Κέντρου Παραθερισμού Γυμνιστών.
Το ξενοδοχείο αυτό αυτοπροσδιορίζεται ως ξενοδοχείο φυσιολατρών και προσελκύει κυρίως ξένους τουρίστες που θέλουν να κάνουν τις διακοπές τους γυμνοί ή περίπου γυμνοί, μια και όπως αναφέρεται στο σάιτ του ξενοδοχείου «από την ανατολή ως τη δύση του ήλιου, όλοι οι εξωτερικοί χώροι είναι γυμνιστικοί ή προαιρετικής ένδυσης όλες τις ώρες ενώ ρούχα (έστω πετσέτα ή παρεό) πρέπει να φοριούνται σε όλους τους εσωτερικούς χώρους. Καθώς είμαστε ένα οικογενειακό ξενοδοχείο για φυσιολάτρεις, τα παιδιά είναι πάντοτε ευπρόσδεκτα και υπάρχουν ειδικές ανέσεις γι' αυτά».
Ανάλογα ξενοδοχεία υπάρχουν στο Παραδείσι της Ρόδου, στα Κλείσματα της Κεφαλονιάς και στο Βασιλικό της Ζακύνθου όμως κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι αποτελούν κάποιο κέντρο γυμνιστικού τουρισμού, είναι περισσότερο κάποιες μεμονωμένες πρωτοβουλίες επιχειρηματιών που είδαν ότι υπάρχει ελεύθερο πεδίο σε αυτό το είδος του τουρισμού.
«Στη γειτονική Κροατία υπάρχουν θέρετρα γυμνιστών εδώ και αρκετά χρόνια. Μιλάμε για τεράστιες παραλίες χιλιομέτρων με εγκαταστάσεις αλλά και χώρους στους οποίους μπορείς να κατασκηνώσεις. Εδώ, όσα χρόνια και να περάσουν, θα κάνει κουμάντο η Εκκλησία και η Πολιτεία θα φοβάται να πάρει πρωτοβουλία για να μη χάσει ψηφοφόρους. Πρόκειται για τη γνωστή κατάσταση που εμποδίζει την εξέλιξη και την ανάπτυξη στη χώρα μας» λέει ο κ. Σωτήρης Κ., διαχειριστής της σελίδας «Αγαπάμε τον γυμνισμό, αγαπάμε τις παραλίες μας» η οποία αριθμεί κάτι παραπάνω από 8.000 ακόλουθους στο Facebook.
Ο κ. Σωτήρης ο οποίος είναι κοντά στα εξήντα και κάνει γυμνισμό από την εφηβεία του, εξομολογείται ότι έχει δεχθεί πάμπολλες επιθέσεις από ανθρώπους που ενοχλούνται από τη γύμνια του στην παραλία.
«Βρε μαντράχαλε, δεν ντρέπεσαι! Έχουμε και παιδιά!»
«Αυτή είναι η πιο συνηθισμένη ατάκα που ακούω όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει» λέει ο κ. Σωτήρης Κ. «Η φιλοσοφία των γυμνιστών περιστρέφεται ακριβώς γύρω από το αντίθετο για το οποίο μας κατηγορούν.
»Όχι, δεν ντρεπόμαστε για το σώμα μας. Αντιθέτως σεβόμαστε και είμαστε περήφανοι για αυτό όπως για την ίδια τη φύση, γι' αυτό μας αρέσει ο γυμνισμός. Και δεν εννοώ ότι είμαστε περήφανοι για τους κοιλιακούς μας, για το τέλειο μας σώμα και πως θέλουμε να το επιδεικνύουμε. Αντιθέτως θα έλεγα, αν πας σε παραλία γυμνιστών θα δεις όλων των ειδών τα σώματα και όλες τις ηλικίες» συμπληρώνει.
«Αυτό που δημιουργεί τις εντάσεις είναι ο πουριτανισμός με τον οποίο έχουμε μεγαλώσει» μου λέει η Έμιλι. «Και τώρα που το σκέφτομαι υπάρχει και κάτι άλλο. Στο παρελθόν ο γυμνισμός στις παραλίες είχε συνδεθεί με την ελεύθερη σεξουαλική δραστηριότητα και τον ηδονισμό. Κι εκεί κάπου είναι που μπερδεύεται το θέμα».
Η κ. Έλσα που πρόσφατα απέκτησε εγγονάκι μου λέει ότι πολλές φορές πηγαίνει για γυμνιστικές διακοπές με ολόκληρη την οικογένειά της στην παραλία γυμνιστών Σαρακήνα της Καβάλας.
«Όπου και να πηγαίνω για διακοπές, πάντως, θέλω να υπάρχει κάπου κοντά μια πλαζ γυμνιστών. Δεν ξέρω γιατί είμαι τόσο κάθετη σε αυτό. Υποθέτω είναι διότι αν καταφέρεις να αισθανθείς αυτή την ελευθερία που νιώθεις όταν κάνεις μπάνιο γυμνός, μετά δεν θέλεις να επιστρέψεις με τίποτα στη "φυλακή" του μαγιό. Όταν είμαι γυμνή στην παραλία απλά δεν με νοιάζει τίποτα».
«Δεν είναι εύκολο να κάνεις διακοπές χωρίς ρούχα, γιατί απλά δεν υπάρχουν πολλοί άλλοι να ακολουθήσουν αυτή την ιδιαιτερότητα, που ορισμένες φορές μπορεί να αγγίζει τα όρια του ναρκισσισμού» μου εκμυστηρεύεται ο κ Κολλιδάς.
«Όταν λύσεις αυτό το μικρό πρόβλημα, είτε θα πας μόνος σου ή, στη δικιά μου περίπτωση, τα τελευταία πέντε χρόνια, θα πάω με τη σχέση μου. Στην ιδανική περίπτωση που το μέρος θα σου επιτρέψει να κάνεις και ελεύθερο κάμπινγκ και γυμνισμό, όπως για παράδειγμα στη Χιλιαδού της Εύβοιας, τότε ξεχνάς για μέρες τα ρούχα. Ξυπνάς ολόγυμνος, κάνεις την πρώτη βουτιά της ημέρας και αιωρείσαι στο νερό. Λες καλημέρα σε άλλους ολόγυμνους και διαβάζεις το βιβλίο σου ανενόχλητος».
Πάντως αν και οι (άτυπες) παραλίες γυμνιστών στην χώρα μας είναι αρκετές, ωστόσο στους περισσότερους ανθρώπους η θέα του γυμνού σώματος προκαλεί συστολή ενώ η νοοτροπία των ντόπιων είναι σε γενικές γραμμές αντίθετη με τη «διαφήμιση» του γυμνισμού στην περιοχή τους.
«Ο γυμνισμός και η φυσιολατρία όσων τον απολαμβάνουν θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα σημαντικό κομμάτι της τουριστικής μας βιομηχανίας» έρχεται να αντιτάξει ο κ. Κολλιδάς.
Ίσως τελικά μας κάνει καλό να σκεφτούμε το παράδειγμα της Μυκόνου. Τη δεκαετία του '50, τότε που ο τουρισμός άρχισε να αναπτύσσεται στην Ελλάδα, οι ντόπιοι υποδέχθηκαν τους γυμνιστές αντιλαμβανόμενοι και την οικονομική προοπτική. Στο νησί των ανέμων μάλιστα, ακόμα και ο δεσπότης δεν είχε αντίρρηση με τον γυμνισμό και τους υπερασπίστηκε στο δικαστήριο.
Οι πιο γνωστές παραλίες γυμνιστών αν και ανεπίσημες είναι:
-Η Αγία Άννα, η Πλάκα και η παραλία Χαβάη στη Νάξο
-Η Μπανάνα της Σκιάθου (μικρή)
-Η Χιλιαδού της Ευβοίας
-Η Μυρτιώτισσα της Κέρκυρας
-Η Χαλικιάδα στο Αγκίστρι
-Η μικρή παραλία Λεγραινά, οι Μαρίκες Ραφήνας και η Μπουκουρίμα Κερατέας στην Αττική
-Η Τσαμαδού της Σάμου
-Η Βελανιό της Σκοπέλου
-Το Super Paradise Μυκόνου
-Η Παράγκα Μυκόνου
-Η Μικρή Ιταλίδα Κουφονησίων
-Η Ψαραβολάδα Μήλου
-Η Κέδρος και Λιβάδι Δονούσας
-Η Ψιλή Άμμος, η Λιά και η Συκαμιά στη Σέριφο
-Η Χερρόνησος της Σίφνου
-Το Κατσούνι, ο Ρούκουνας και το Μοναστήρι Ανάφης
-Το Τζανάκι της Αστυπάλαιας
-Η Μαχαιρίδα στο Νομό Χανίων, το Μικρό Αμμούδι στο νομό Ρεθύμνου στην Κρήτη
σχόλια