Νάξος: Με το χέρι στην καρδιά Facebook Twitter

Νάξος: Με το χέρι στην καρδιά

0

Στη Νάξο πρώτη φορά βρέθηκα το 1999, φοιτήτρια ακόμα, με την τότε παρέα μου από το πανεπιστήμιο. Δεν πέρασα καλά και δυστυχώς την πλήρωσε το έρμο το νησί. Για χρόνια έλεγα σε όλους πόσο χάλια είναι, ότι είναι μόνο για οικογένειες, ότι δεν είναι καθόλου γραφική(;) και να μην επιχειρήσουν να πάνε ποτέ. Κάθε φορά που κάποιος μου πρότεινε τη Νάξο για διακοπές, ήμουν κάθετα αντίθετη. Μέχρι πρόσφατα, που λύγισα και πήγα.


Αρχικά πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν είχε καμία σχέση με ό,τι θυμόμουν. Εκτός, βέβαια, από τις παραλίες, που ήταν όπως τις άφησα. Ατελείωτες υπέροχες αμμουδιές, με καταγάλανα δροσερά νερά. Κολυμπήστε οπωσδήποτε στη Μικρή Βίγλα, προτιμώντας τη δεξιά πλευρά της παραλίας με τα εντυπωσιακά άσπρα βράχια και τα διάφανα νερά, κυρίως μέρες με δυνατό αέρα. Αν είστε λάτρεις των extreme θαλάσσιων σπορ, στον Ορκό θα βρείτε πολύ κόσμο που μοιράζεται το ίδιο πάθος μ' εσάς. Αγαπημένη επιλογή, επίσης, ο Άγιος Προκόπιος. Ακολουθήστε τη συμβουλή μου και προσπεράστε το θορυβώθες κομμάτι με τα άπειρα beach bars, συνεχίστε μέχρι να συναντήσετε τις αλυκές, μην πτοηθείτε από τη δυσάρεστη μυρωδιά και κατεβείτε να κάνετε άνετα το μπάνιο σας ακριβώς από κάτω. Για πιο άγριες παραλίες, αλλά σίγουρα με λιγότερο κόσμο, προτιμήστε τις Αλυκό, Μικρό Αλυκό, Κέδρος και Χαβάη, αν και τα μελτέμια του Αυγούστου δεν ευνοούν την τοποθεσία. Επισκεφτήκαμε και την Αγιασσό, που είναι από τις πιο παρθένες παραλίες του νησιού, αλλά οι δυνατοί άνεμοι κατέστρεψαν πολύ γρήγορα την ομπρέλα μας κι έτσι χρειάστηκε να την εγκαταλείψουμε – οπότε επιλέξτε τη όταν φυσάει νοτιάς. Τέλος, αν είστε οπαδοί του γυμνισμού, τα βραχάκια μεταξύ Αγίας Άννας και Πλάκας είναι το μέρος όπου θα ευχαριστηθείτε το μπάνιο σας.

Νάξος: Με το χέρι στην καρδιά Facebook Twitter
Αν είστε λάτρεις των extreme θαλάσσιων σπορ, στον Ορκό θα βρείτε πολύ κόσμο που μοιράζεται το ίδιο πάθος μ' εσάς.


Όσον αφορά τα χωριά της Νάξου, εκτός από την Απείρανθο, δεν γνωρίζαμε κάποιο άλλο, αλλά φροντίσαμε να μάθουμε κάποια από αυτά. Η πρώτη μας εξόρμηση έγινε ένα πρωί στο Αγερσανί, όπου, εκτός από εμάς και κάποια αδέσποτα γατιά, δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Ύστερα κατευθυνθήκαμε προς τη Χώρα, την οποία συνιστώ να επισκεφτείτε όλες τις ώρες της μέρας, διότι καθεμιά έχει την ομορφιά της. Επισκεφτείτε και το Αρχαιολογικό Μουσείο, το οποίο έχει πολύ οικονομικό εισιτήριο και αξίζει τη βόλτα. Αν είστε, γενικώς, θαυμαστής των αρχαιολογικών μνημείων, τότε σίγουρα να πάτε μέχρι την περιοχή Γύρουλας, νότια του χωριού Σαγκρί, για να δείτε το αρχαίο ιερό του Απόλλωνα και της Δήμητρας, το οποίο είναι ανοιχτό για το κοινό όλο το εικοσιτετράωρο. Αφιερώστε κάποιο πρωινό για να φτάσετε μέχρι την Απείρανθο, να βολτάρετε στα στενά της, να πιείτε καφέ κάτω από τον κεντρικό πλάτανο και, αν πεινάσετε, να φάτε στον Λευτέρη. Στον δρόμο της επιστροφής, αν σας αρέσουν οι πεζοπορίες, κάντε μια μικρή παράκαμψη και ανεβείτε στη Σπηλιά του Ζα. Προς Θεού, μην το επιχειρήσετε όπως εμείς, που ανεβήκαμε με σαγιονάρες και χωρίς νερό, ενώ οι σούπερ εξοπλισμένοι τουρίστες μάς κοιτούσαν σαν εξωγήινους. Γυρνώντας θα συναντήσετε πρώτα το Φιλώτι και λίγο πιο κάτω το προσωπικό μου αγαπημένο, Χαλκί. Μπαίνοντας στο χωριό, στο δεξί σας χέρι, έχει ένα καφενείο με γαλάζια πορτοπαράθυρα, στο οποίο φάγαμε το ωραιότερο γαλακτομπούρεκο της ζωής μας. Δεν θυμάμαι να σας πω όνομα, αλλά αναζητήστε το και δεν θα χάσετε. Επισκεφτείτε, επίσης, την ιστορική ποτοποιία Βαλληνδρά, δημιουργό του περίφημου κίτρου της Νάξου. Μην ξεχνάτε ακόμη ότι στο νησί υπάρχουν πολλοί πύργοι, όπως για παράδειγμα ο Πύργος Μπελόνια, λίγο έξω από το Γαλανάδο, ένας από τους πιο καλοδιατηρημένους πύργους της Νάξου. Την πρώτη μέρα των διακοπών σας στο νησί ενημερωθείτε για τυχόν εκδηλώσεις στον Πύργο Μπαζαίου που φιλοξενεί κάθε καλοκαίρι πληθώρα συναυλιών και παραστάσεων. Μην παραλείψετε, τέλος, να δείτε το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα από την Πορτάρα στο λιμάνι.

Νάξος: Με το χέρι στην καρδιά Facebook Twitter
Στα λευκά βράχια της Μικρής Βίγλας.
Νάξος: Με το χέρι στην καρδιά Facebook Twitter
Το ηλιοβασίλεμα στην Πορτάρα.
Νάξος: Με το χέρι στην καρδιά Facebook Twitter
Η θέα από τη Σπηλιά του Ζα.


Η χάρη μας έφτασε μέχρι την Κόρωνο, που η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ εντυπωσιακή χάρη στον αμφιθεατρικό τρόπο που είναι χτισμένη. Η άλλη αλήθεια είναι ότι φτάσαμε μέχρι εκεί για να φάμε φαγητό από τα χεράκια της Ματίνας που διατηρεί και την ομώνυμη ταβέρνα. Μπορεί να μην απολαύσαμε την αυλή της λόγω μιας ξαφνικής, δυνατής μπόρας, αλλά τα φαγητά είχαν την ίδια υπέροχη γεύση και στα μέσα τραπέζια. Σε γενικές γραμμές, στη Νάξο πολύ δύσκολα δεν θα φάτε καλά. Όποιον και να ρωτήσετε, θα σας πει να φάτε στην Αξιώτισσα κι εγώ δεν θα αποτελέσω εξαίρεση. Κάντε οπωσδήποτε κράτηση, διαφορετικά δύσκολα θα βρείτε διαθέσιμο τραπέζι.


Αν, λοιπόν, φέτος το καλοκαίρι σάς βγάλει ο δρόμος σας στο αγαπημένο μου, πλέον, κυκλαδονήσι, φροντίστε να το εξερευνήσετε, ώστε να ανακαλύψετε δικά σας μέρη και μυστικά, γιατί η αλήθεια είναι ότι μόνο έτσι μαθαίνεις ένα μέρος και μπορείς να πεις με το χέρι στην καρδιά αν το αγάπησες πραγματικά.

Νάξος: Με το χέρι στην καρδιά Facebook Twitter
Ο Πύργος Μπελόνια είναι ένας από τους πιο καλοδιατηρημένους πύργους της Νάξου.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Ταξίδια
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Ρούλα Αντωνίου άφησε τις πόλεις για την Καλλονή, ένα μικρό χωριό στα Τζουμέρκα, εκεί που η ψυχή ανασαίνει ελεύθερα.

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στα Τζουμέρκα η ψυχή ανασαίνει ελεύθερα»

Μέλος μιας κοινωνικής συνεταιριστικής επιχείρησης που δραστηριοποιείται στη φιλοξενία, την εστίαση, τη μελισσοκομία και την αγροτική παραγωγή, η Ρούλα Αντωνίου υποστηρίζει πως η ζωή στο χωριό μπορεί να είναι εξίσου γεμάτη, όπως και στην πόλη, αλλά με περισσότερο νόημα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Στο Μπουράνο μασουλώντας μπουσολάι

Nothing Days / Δαντέλες, μπισκότα, ανεξέλεγκτος τουρισμός: Μια βόλτα στο πολύχρωμο Μπουράνο

Το νησί της Βενετίας, που κάποτε ήταν ένα ψαροχώρι και κέντρο της τοπικής δαντελοποιίας, βρίσκεται στο έλεος του υπερτουρισμού, κινδυνεύοντας να χάσει τον χαρακτήρα και τους κατοίκους του.  
M. HULOT
Χίβα: Αναζητώντας τους Δρόμους του Μεταξιού

Ταξίδια / Ένα ταξίδι στο Ουζμπεκιστάν των παλατιών και των ερειπωμένων προμαχώνων

Οι έμποροι τρώνε γίδα βραστή για πρωινό, οι γυναίκες μοιάζουν με μικρά ουράνια τόξα, ενώ τιρκουάζ τρούλοι υψώνονται προς τον ουρανό. Εκεί, απ' όπου κάποτε περνούσε ο Δρόμος του Μεταξιού, η ζωή κυλάει ήσυχα.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ
Ταξίδι στην Οξφόρδη, στην πόλη που έχει μόνο νέους

Ταξίδια / Ένα τριήμερο στην Οξφόρδη των βιβλιοθηκών και του φοιτητόκοσμου

Μια ξενάγηση στην παλαιότερη πανεπιστημιούπολη της Αγγλίας, εκεί όπου ο Τόλκιν έγραψε τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» αλλά και στις τοποθεσίες όπου γυρίστηκαν οι ταινίες του Χάρι Πότερ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η Ζίτσα είναι το τέλειο μέρος για να χτίσεις μια γεμάτη ζωή»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η Ζίτσα είναι το τέλειο μέρος για να χτίσεις μια γεμάτη ζωή»

Ο Κώστας δεν έφυγε ποτέ από τη Ζίτσα, ενώ η Άννα άφησε τη δικηγορία και τη Νέα Υόρκη για να ζήσουν μαζί εκεί, να δουλεύουν τον φούρνο του χωριού, να κάνουν workshops και να φιλοξενούν συναυλίες στη φάρμα τους.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο Πέτρος Κέλλας βρήκε τον παράδεισό του στο Περιβόλι Γρεβενών

Γειτονιές της Ελλάδας / Ο Πέτρος βρήκε τον παράδεισό του σε ένα από τα μεγαλύτερα Βλαχοχώρια

Μαζί με τη σύζυγό του μετακόμισαν στην καρδιά της Βάλια Κάλντα, στο Περιβόλι Γρεβενών, που τον χειμώνα μετρά μόλις δέκα μόνιμους κατοίκους – και δεν το μετανιώνουν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Μπουλούκι, ένα περιοδεύον εργαστήριο για τις παραδοσιακές τεχνικές δόμησης, βάζει το δικό του -σημαντικό- λιθαράκι στη διατήρηση της μνήμης και της ζωής στην ορεινή Ήπειρο

Γειτονιές της Ελλάδας / Δύο νέοι αρχιτέκτονες ανακατασκεύασαν τη στέγη ενός σχολείου στα Τζουμέρκα

Το Μπουλούκι, ένα περιοδεύον εργαστήριο για τις παραδοσιακές τεχνικές δόμησης, βάζει το δικό του -σημαντικό- λιθαράκι στη διατήρηση της μνήμης και της ζωής στην ορεινή Ήπειρο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Δοτσικό Γρεβενών

Γειτονιές της Ελλάδας / Πήρε μόλις 5 δευτερόλεπτα στην Εύα για να αποφασίσει να αναλάβει το καφενείο στο Δοτσικό

Μια τριαντάχρονη διοργανώνει τέκνο πάρτι σε ένα καφενείο, σε ένα κυριολεκτικά «αγγελοπουλικό» σκηνικό με έξι μόνιμους κατοίκους στη Βόρεια Πίνδο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ